Project Moisés

(Klik hier voor de) Huidige stand van zaken

Overzicht.
Aan de rand van Barcelona ligt de wijk Santa Coloma de Gramenet. De zeer actieve Protestantse gemeente is in deze zeer dichtbevolkte[4] achterstandswijk een baken van hoop. Er worden allerlei cursussen gegeven, er worden verslaafden opgevangen, er zijn veel activiteiten voor de wijk. U hebt daarover kunnen lezen in Berichtenblad 64 van mei 2000 en in nr 68.
[4] Met zijn 7 km² en ruim 125.000 inwoners is deze wijk een van ’s werelds dichtstbevolkte, samen met Tokio.

Sinds 2001 is men bezig met een nieuw project, dat na allerlei tegenslagen in 2003 toch van de grond is gekomen: het project Moisés. (=Mozes) 

De gemeente wil een biezen kistje vormen voor de vele kinderen in de wijk, wier leven en welzijn gevaar loopt door de gezinsomstandigheden.  Het gaat om kinderen met problemen op het gebied van affectie (ongewenste kinderen, kinderen die geen relaties kunnen aangaan), kennis (geen plannen kunnen maken voor de toekomst), moraal (geïsoleerde kinderen, of agressief, passief, intolerant), en van onderwijs (kinderen die achter lopen of niet kunnen leren). Het gaat hier om kinderen tussen de 3 en 12 jaar, waarbij vooral interessant is dat men de directe omgeving ook heel bewust wil betrekken bij het proces. Niet alleen het kind is gehandicapt, maar ook zijn omgeving, is het uitgangspunt.  Het project voorziet in een dagopvang, juist om zo de ouders / verzorgers in hun waarde te laten, en te leren hoe ze voor dit kind verantwoordelijk kunnen zijn.  Primair wil het Centrum participeren in het Interdepartementale programma: ‘Minimum inkomen voor Sociale Reïntegratie’ dat door de regionale regering wordt gesponsord. Dit heeft het voordeel dat de staat betrokken is bij het hele gebeuren, en zelf kinderen aandraagt. Daarbij zou de staat zorgen voor een ruimte.  Vorig jaar waren de berichten opgetogen: we kregen een mooie folder met plaatjes van de toegewezen lokalen, een vroegere kleuterschool, die vreselijk uitgewoond was, en die intensief gerenoveerd moest worden. Een duidelijke begroting is voorhanden. Een niet alledaags gebeuren, in (kerkelijk) Spanje. Helaas bleek er een ambtenaar een verordening gevonden te hebben, die verbood dat een dergelijk instituut op de eerste verdieping huist. Maar vrees toch geen nood, ’s Heren trouw is groot: er kwam een andere ruimte vrij, nu in een mooie school, die een andere bestemming krijgt, en waar men de beschikking krijgt over 3 klaslokalen en een goede keuken.  Men is enthousiast, want er is veel licht, een enorme patio, waar de kinderen kunnen spelen, en een gymnastiekzaal waar men ook gebruik van kan maken. Wel moest de badruimte vergroot worden, en moesten 3 extra douches worden geïnstalleerd.  Schilderen doen de mensen uit de gemeente natuurlijk zelf, en allerlei meubilair moet nog worden gekocht. Dat is voor rekening van de kerkelijke gemeente, die ons en U ook heeft verzocht daarin bij te dragen.
Bovendien moet men voorzien in het salaris van twee personen gekwalificeerd personeel dat betrokken is bij de directe opvang van de kinderen, en in de kosten van allerlei (les)materiaal, het eten dat de kinderen krijgen etc. Voorwaar geen kleine onderneming, maar de nood is hoog, en men verheugt zich er op de eerste 21 kinderen op te kunnen vangen.  De stadsdeelraad zorgt voor ander gekwalificeerd personeel in deeltijd, zoals kinderartsen, kinderpsychologen en wat er verder in die richting nuttig en nodig is.

De achtergrond van dit werk ligt voor een deel in de samenstelling van de buurt, ook wel La Latina geheten, die de jongste bevolking kent van heel Catalonië, waarvan ruim 40% onder de 30 jaar is. Daarbij zijn er veel jonge ongehuwde moeders, verbroken gezinnen, en werklozen boven de 45 jaar. Er is vooral ongeschoold werk en dat wordt slecht betaald.  Het gemiddeld inkomen is dan ook het laagst van de regio Barcelona. Santa Coloma ziet steeds meer buitenlandse inwoners komen, vooral uit Afrika en Azië.  Dat brengt grote economische en culturele problemen mee.  De Raad voor Kinderbescherming ontdekte in 1999 dat 71% van de gevallen speelde rond minderjarigen die problemen thuis hadden.  Er zou dringend meer opvang moeten komen, want alleen in een naburige wijk is een dagopvang, en die is ontoereikend. 

De doelen van het project Moisés zijn gericht op de kinderen, hun omgeving en de buurt: 1) risico’s voor kinderen en adolescenten in de buurt opsporen en verhelpen en voorkomen; 2) een holistische aanpak van de problemen, d.w.z. gericht op lichaam en geest, kind en verzorgers; training in de dingen van het dagelijks leven staat daarbij voorop; 3) hulp bij persoonlijke ontwikkeling van het kind, waarbij het versterken van het zelfrespect en het aanpakken van de sociale- en kennis-tekorten; 4) kinderen begrip bijbrengen van hun persoonlijke leefwereld, en de mogelijke antwoorden daarop; 5) gezinnen helpen het kind te helpen; 6) goede coördinatie ontwikkelen tussen gezin, dagcentrum, sociale dienst en school;  7) reeds bestaande hulpmiddelen in de wijk versterken en doen participeren in gezamenlijke projecten;. 8) meedoen aan, en zo nodig coördineren van projecten die er al zijn in de wijk;. 9) een informele sfeer binnen deze verbanden creëren, die maakt dat men makkelijk contacten legt en overleg pleegt; 10) de rechten van de kinderen duidelijk maken en bevorderen; 11) meer bekendheid geven aan de hulp die vanuit het dagcentrum geboden kan worden; 13) contact houden op alle terreinen en niveaus, ook (inter)nationaal, met instituten die gespecialiseerd zijn in sociaal-educatieve opvang van probleemjongeren, om feedback te krijgen.

Voor dit alles zijn er verschillende programma’s ontwikkeld:

1) Gezond en Gelukkig

Dit probeert kinderen, ouders en onderwijzers de weg te wijzen in keuzes voor een gezonde leefwijze.  Dieet, hygiëne, kinderartsen, psychologische zorg.  Hulp wordt geboden in de vorm van voedsel (maandag tot zaterdag), dagelijks douchen, kleding, onderzoek door een kinderarts, en persoonlijke sessies met een psycholoog.

2) We vormen een Familie

Men wil ook ouders helpen hun zelfgevoel te versterken, en hun relatie met de kinderen en elkaar te verbeteren.  Natuurlijk zijn dit vrijwillige activiteiten, waarbij ouders voorlichting kunnen krijgen in kinderopvoeding, maar ook workshops mee kunnen maken, en vragen kunnen stellen.

3) Samen Leren

Waar veel achterstand is in leren en kennisoverdracht, wil men garanderen dat de verplichte vakken in elk geval gehaald worden.  Ook richt men zich op de scholen en hun houding ten opzichte van deze kinderen.  Daarbij worden eveneens ouders en verzorgers betrokken, zodat ook zij weten wat de kinderen moeten kennen en kunnen, en zelf toegang hebben tot deze stof. Iedere dag wordt er tijd vrijgemaakt voor huiswerk, en dit alles wordt gericht op de familie als zodanig, en niet op leeftijdsgroepen, zoals gewoonlijk gebeurt.  De volwassen gezinsleden kunnen minstens eenmaal per week daarbij aanwezig zijn.

4) Tijd voor Ontspanning

De meeste probleemjongeren zijn veel op straat, en  zijn op zoek naar plaatsen en activiteiten waardoor ze zich speciaal voelen.  Men wil minderjarigen en hun familie een plek bieden waar dat te vinden is. Een ontmoetingsplaats, ruimte voor recreatie,  die tegelijk aansluit op de sociale en culturele activiteiten in de buurt.  Daarvoor wil men in en buiten het dagcentrum  allerlei activiteiten ontwikkelen, van kinderspelletjes tot culturele excursies, en alles wat daar tussenin zit. Niet alleen tijdens de schooltijden, maar ook in de vacanties!

Voor dit alles is veel inzet en liefde nodig van heel wat mensen. Naast de twee vaste krachten zijn er nu 17 vrijwilligers van allerlei slag; koks, tandarts, kinderarts, administratief personeel, leraren in sociale omgang, en assistenten in de vrije tijd en bij werkgroepen.  Men hoopt in september nu werkelijk te kunnen beginnen.
Aan de gedegen opzet ziet u dat dit een plan is dat wel moet slagen.

Er is alleen veel geld vereist.  De mensen van de kerkelijke gemeente in deze achterstandswijk doen zelf al veel, en zoals de kerk daar intensief gebruikt wordt, tot in alle hoekjes, op alle uren van de dag, zo zal ook het dagcentrum zeker intensief worden gebruikt.  Daar kunnen we zeker van zijn. De jaarlijkse kosten zijn niet gering. Ze zijn aldus begroot:

Daarbij komt nog bijna 16.000 € aan inrichtingskosten voor meubilair en keukenmateriaal. Uitgaande van de begroting die in 2000 is opgesteld mogen we bij elkaar wel uitkomen op een kleine 100.000 €. Daarbij rekent men aan subsidies binnen te krijgen:  63.000 €, zodat er via giften en relaties nog 37.000 € bij elkaar gebracht moest worden. Op de andere kerken is een beroep gedaan, en  hoewel deze zelf grotendeels armlastig zijn, weten we dat er her en der bijdragen zijn geleverd voor concrete doelen, zoals meubilair e.d. 

Een beschrijving van het project in het Engels, met een budget  gebaseerd op de situatie van 2000-2001 is te vinden op: klik Op 3 januari 2004 is dan eindelijk het Centrum Moisés in de voorstad (lees: achterstandswijk) van Barcelona: Santa Coloma de Gramenet geopend. U hebt daar uitgebreid over kunnen lezen in het vorige berichtenblad. Ook het bestuur was uitgenodigd om aanwezig te zijn, maar helaas is dat onmogelijk gebleken, hoezeer ons hart ook uitging naar die fantastische, hardwerkende en visionaire gemeente daar, die stug volhardend tegen alle tegenslagen van ambtelijke willekeur en andere zaken die tegenzaten ín, dagelijks weer overtuigd van de noodzaak van een dergelijk centrum in deze buurt, niet gerust heeft eer het er stond en geopend kon worden. Op zich al een triomf over het gebrek aan interesse waartegen de onderkant van de maatschappij ook in Spanje telkens weer  pijnlijk botst. Nu kunnen kinderen in de knel niet alleen worden opgevangen, U ziet hier boven links de kamer waar huiswerk wordt gemaakt, en rechts het keukentje, maar er wordt ook serieus zaak gemaakt van het (her)opvoeden van heel het gezin waar de kinderen in thuis (blijven) horen. Een goede zaak, Uw voortgaande steun en gebed waardig! In maart werden er 19 kinderen tussen de 2 en 14 jaar opgevangen. Ja, er is zelfs een baby van een jaar. Allemaal kinderen uit gezinnen waar grote sociale nood is, en waar ze zelfs de basisvaardigheden vaak niet leren. De deuren van het centrum zijn open tussen 16 en 21 uur. Van 16.30 – 17.15 u. wordt er gespeeld. Tussen 17.15 en 17.45 wordt er gezorgd voor schone handen en schone hoofden… Hygiëne is een nieuw woord voor veel van deze kinderen. Ook wordt een lichte maaltijd gebruikt. Natuurlijk dekken de kinderen zelf tafel, en ze wassen af. Althans de groteren.

Tussen 17.45 en 18.30 u. zijn er speciale activiteiten als toneel, dans en muziek.
Van 18.30 uur tot 19.30 krijgen ze bijles, zodat ze op school beter mee kunnen. En dan gaan ze onder de douche.
Dat moet om 20.15 klaar zijn, want dan is er het avondeten. Sommige groepjes wassen af, andere krijgen een verhaaltje te horen, of maken kennis met een (huis)dier.
Om 21 uur worden ze opgehaald, of als dat niet kan: naar huis gebracht. U ziet: een ambitieus programma, met veel zorg en aandacht voor wat de kinderen werkelijk nodig hebben om een betere kans in het (over)leven te hebben. Met Uw hulp en door Uw gebed kan het werk blijven draaien. José (1 jaar), Braian (2), Santiago (2), Carlos (3), Bilal (4), Anuard (6), Daniel (7), Tamara (7), Marc (7), Fran (8), Judith (8), Ainoa (8), Coralito (9), Jordi (9), Jairo (9), Donna (10), Henry (12), Jessica (13) en Maria (14) waren in maart 2004 de kinderen die worden opgevangen. Er komen er nog meer.

Informatie vindt U in het Spaans op www.serviciosocialelfar.org
Niet alleen over het project Moisés, maar ook over de andere projecten van deze actieve gemeente.