Colofon:     
Het Berichtenblad is een uitgave van het bestuur van de Nederlandse Stichting ‘Het Evangelie in Spanje’ die beoogt de zaak van het Evangelie in Spanje - in nauw overleg met de Spaanse Evangelische kerken zelf - vanuit de wijde kring der Nederlandse Protestantse kerken naar beste krachten te bevorderen.   Eindredactie:  Ph. Fromont, G.A. Voerman - van Haselen   Geerte Bolwerk 25 3511 XA  Utrecht  

MEDEDELINGEN VAN DE ADMINISTRATIE  

      Vriendelijk verzoeken wij u adreswijzigingen door te geven aan:  
      postbus 20, 3700 AA Zeist.   Voor uw medewerking zeggen wij u hartelijk dank.

       BIJDRAGEN

Bijdragen voor ons werk zien wij graag tegemoet op bankrekening 45.67.74.068 of giro 315.800 ten name van ‘Het Evangelie in Spanje’ te Zeist.  

Berichtenblad nr 67/3 september 2001

Vooraf....

Voor U ligt het nieuwe Berichtenblad. Ook dit keer hopen we U een gevarieerd beeld voor te zetten van de Spaanse wereld.

Natuurlijk is er een verslag van de 69^ste synode van de I.E.E. Dank zij de heer Snoek van de Samen op Weg kerken, die de synode heeft bijgewoond, hebben we veel materiaal ontvangen, en ook uit andere bronnen hebben we indrukken gekregen van deze synode.

Dan is er een stuk over de positie van de Rooms Katholieke Kerk in Spanje, die met twee petten op leeft, en daarvan voordeel trekt. Dit is de achtergrond waartegen het Protestantse leven in Spanje zich afspeelt. Of zeg maar liever: voorgrond. Dat verklaart ook de houding van president Aznar...

We stellen U een project voor, waar U wellicht nog meer van zult horen, en – als gebruikelijk – ook weer een predikant. En we besteden aandacht aan de aanwezigheid van een van de docenten van het S.E.U.T. die tijdelijk aan de V.U. in Amsterdam studeert.

We verheugen ons op de komst van de bisschop van de I.E.R.E. in november, maar daarover zullen we U in het volgende Berichtenblad informeren. De penningmeester spreekt u aan... Ook zijn er nieuwtjes van het kerkelijk erf...  We eindigen met een gedicht van de dichter León Felipe, die zijn naam heeft geleend aan een van de projecten. Een gedicht dat aansluit bij de grimmige en verwarrende tijden waarin we leven, en waarin zo snel te grote woorden worden gebruikt voor het onzegbare.

We hopen U zo een interessant blad aan te bieden.

Mocht U dat ook vinden, maak dan eens wat mensen warm voor onze zaak. Een extra Berichtenblad sturen we graag toe. Er vallen door overlijden en verhuizen telkens weer mensen af. Jammer als er geen adreswijziging komt! Soms kunnen we het nieuwe adres achterhalen, maar lang niet altijd. Kijkt U eens in Uw omgeving naar anderen, die geïnteresseerd zouden kunnen zijn. Heus, het helpt!

En U doet ons allen een groot genoegen. GVvH

69^ste Synode van de Iglesia Evangélica Española.  

Scheiding van kerk en staat in Spanje.  

Even voorstellen... José Manuel Mochón.  

Even heel dichtbij....Sergio Rosell.  

Diasporacollecte.  

Van de Penningmeester.  

Grootse plannen van het S.E.U.T.  

Een nieuw logo voor de I.E.E.

Nieuws...  

Declaration On The Current World Situation..

In Memoriam Don Ramon Taibo Sienes.

Auschwitz            Léon Felipe   (1884 – 1968)

69^ste Synode van de Iglesia Evangélica Española

  Van 11 – 14 october 2001 is in Madrid de 69ste Synode van de I.E.E. gehouden. Een synode die onder een wat ongelukkig gesternte geboren leek, want oorspronkelijk was het idee om deze synode te houden in Palma de Mallorca, waar tegen die tijd de nieuw gebouwde kerk in vol bedrijf zou zijn, en een fraai visitekaartje zou vormen van een actieve gemeente. De synode zou naar de autoriteiten van het eiland toe ook een visitekaartje zijn van het belang van de Protestanten in Spanje. Helaas! In mei bleek echter al dat de logistieke problemen te groot waren. De reiskosten van de deelnemers zouden voor velen niet op te brengen te zijn, en de dan noodzakelijke subsidies vanuit de Classes en de Comisión Permanente zouden een veel te grote druk op de financiën leggen.

Dus werd de Classis Madrid vriendelijk verzocht de organisatie op zich te nemen. Dat gebeurde, maar ruim een maand van te voren werd opeens bericht dat de gehuurde locatie – een klooster – niet kon worden gebruikt. Om vrij onduidelijke redenen. Het is in Spanje niet altijd zeker dat de reden die wordt opgegeven ook de ware is. Zo moest op het laatste moment nog worden gezocht naar vervangende vergaderruimte, en vooral: naar logies. Dit gevoegd bij het feit dat ds. Alfredo Abad pas in september verhuisde van Granada naar Madrid, naar de kerk aan de c/ Calatrava waar het synodale gebeuren zich nu  afspeelde, maakte dat een en ander erg rommelig was. De synode vond plaats in de kerkzaal. Op de tweede verdieping van het gebouw werden de maaltijden gebruikt. Samen ontbijten was dit keer niet mogelijk. Ook trof een ernstig ongeluk de vrouw van Juan Medrano, een van de gekozen voorzitters van de synode. Zij had zo’n 25 liter kokende soep over zich heen gekregen, en was ernstig verbrand. Gelukkig zijn de berichten over Loly bemoedigend. Ondanks alles zat Juan de vergadering, samen met Puri Menino, (de echtgenote van Pedro Zamora) voor.

Het thema van de Synode was: Nieuwe kerken voor nieuwe tijden. Nadrukkelijk niet: Een nieuwe kerk voor nieuwe tijden, want het Nieuwe Testament kent verschillende geloofsgemeenschappen, gaven en personen binnen de ene kerk. De roeping van de Ene Kerk speelt zich af binnen vele gemeenten, die onderling in contact staan. Ook het ‘nieuwe’ voor de kerken staat in het meervoud,  want in het Grieks heb je twee soorten nieuw: kainos en neos.  Het eerste heeft te maken met het karakter, de kwaliteit, van de verandering: een nieuwe mens in Christus, en het tweede duidt het verschil met vroeger aan. De kerk die steeds opnieuw hervormd moet worden omvat in ons eigen spraakgebruik beide elementen. En de vraag voor de synode was: Hoe kunnen we nu naar Christus luisteren, op een nieuwe manier, die past bij onze eigen kerkelijke achtergrond?

Deze eenheid in diversiteit uitte zich eveneens in de nieuwe opzet van de synode, die een veel grotere participatie van de betrokken gemeenten vereiste. Ook van te voren. Verschillende themata werden door verschillende classes doordacht en uitgewerkt: Eredienst: S.E.U.T.; Nieuwe Technologieën: Catalonië; Evangelisatie: Noord; Sociaal werk: Palma de Mallorca. Theologische vorming: Madrid; Oecumene: Andalusië; Predikanten: Menorca; Politiek: Levant. 

Niet alleen werden deze onderdelen eerst door predikanten voorbereid, daarna besproken in de classes en een aantal gemeenten, ook werd er tijdens de synode relatief vrij veel tijd genomen om hier verder op in te gaan. Dat is een nieuw aspect aan deze synode. Tot nu toe waren het lezingen van theologische en maatschappelijke aard, vaak van hoog gehalte, waarover dan gedurende een tot twee uur, soms iets meer, gesproken werd in een aantal groepen. Aangezien de mensen deze lezingen niet van te voren hadden kunnen bestuderen, was de reactie erop ook nooit bijzonder diepgaand. Wel werden ze daarna meegenomen de gemeente in, in de hoop dat er daar nog iets mee gedaan werd. De nieuwe opzet maakte in elk geval dat er beter voorbereid kon worden gesproken, en dat de conclusies en aanbevelingen die eruit volgden, meer doordacht konden zijn.

Maar ook hier was het feit dat de synode van plaats veranderd was te merken aan enige verwarring, en gebrek aan goede ruimten.

Een zaak die zeker zijn sporen na zal laten is de bijdrage van de Comisión Permanente: het profiel van de predikant. Dit is een item dat al langer speelt: een deel van de gemeenten van de I.E.E. zijn van oude en beproefde herkomst, maar er zijn de laatste jaren verschillende gemeenten bijgekomen die geen kerkelijke traditie hebben, en waar predikanten niet altijd gehinderd werden door een overmaat aan kennis, bij het betreden van de preekstoel. Wel wordt er van hen verwacht, dat ze cursussen lopen bij het S.E.U.T., en dat ze aanwezig zijn bij de jaarlijkse ‘pastoral’ – de predikantenconferentie, die bestaat uit een aantal lezingen van hoog niveau, en vaak van actueel belang. Maar de vraag: wat mag er nu van een predikant verwacht worden, wat zijn de minimumeisen, is dit jaar dan beantwoord door een profiel dat de Comisión Permanente heeft opgesteld, en dat door de kerk besproken werd. Het bekende schaap met vijf poten, dat wij hier in Nederland verwachten, heeft er in Spanje minstens tien. En dan te bedenken, dat er stemmen opgaan om toe te werken naar predikanten die hun predikantschap uitoefenen naast een gewone baan, waarmee ze in hun levensonderhoud voorzien! Dit om de beperkte financiën van de kerk te sparen.

God alleen weet hoe dat verder moet gaan. We moeten maar blijven helpen en hopen!

Als gewoonlijk werd ook een nieuwe Comisión Permanente gekozen. Van ds. Enric Capó werd na 32 jaar trouwe dienst afscheid genomen, al zal hij zeker niet op zijn lauweren gaan rusten. Na veel discussie werd Joel Cortés voorzitter. Hij was tot nu toe de zeer competente penningmeester. Ds. Mochón uit Málaga blijft vice-voorzitter, ook ds. Alfredo Abad blijft secretaris, nog steeds met Lydia Castell als tweede secretaris. Carlos Capó (predikant in Rubí) is penningmeester geworden, Pilar Agraz (directrice van Los Rubios) en Pedro Zamora (van het S.E.U.T.) vullen de equipe aan. Dat er zegen op moge rusten!                            GVvH

Scheiding van kerk en staat in Spanje.

Wet en practijk.

Het dictatoriaal regime van generaal Franco is sinds lang verleden tijd. Het is redelijk succesvol afgelost door de constitutionele monarchie, waarin de koning garant is gebleken voor de handhaving van het democratisch karakter van de huidige staatsvorm.

De scheiding van kerk en staat is in de grondwet verankerd. Officieel is er derhalve in politiek opzicht geen relevant onderscheid meer tussen Rooms Katholieke- en niet Rooms Katholieke staatsburgers. Met de Protestantse kerken heeft de overheid accoorden van samenwerking gesloten, die een soort partnerschap inhouden. Via de F.E.R.E.D.E., een overkoepelend lichaam, houdt de regering contact met de protestantse gemeenschappen van allerlei signatuur die zich bij die instantie hebben laten inschrijven. De F.E.R.E.D.E. representeert aldus naar schatting ongeveer 350.000 kerkleden. De overheid wil maar met één gesprekspartner te maken hebben als zij met Hervormden, Methodisten, Baptisten, Zigeunerkerken enz. enz. moet overleggen over Protestantse kerkelijke zaken. Het gaat dan over Protestants onderwijs op scholen, predikanten in de krijgsmacht en in de gevangenis of in ziekenhuizen, de burgerrechtelijke gevolgen van een Protestants kerkelijk huwelijk en dergelijke onderwerpen meer. In al deze zaken hebben de Protestantse kerken gelijke rechten verkregen als die van de Rooms Katholieke kerk. Ook  Moslims en Joden vinden op overeenkomstige wijze hun plaats in dit bestel. Voor de Joden is het een opsteker dat onlangs in Toledo zelfs de beroemde synagoge, die sinds de onteigening in 1492 onder het katholieke koningspaar Ferdinand en Isabella aan Sta. Maria la Blanca gewijd was, op last van de paus teruggegeven is aan de Joodse eredienst. Johannes Paulus II maakte dit gebaar bij gelegenheid van zijn bezoek aan Jeruzalem. Hiermee krijgt het na eeuwen herstelde bestaansrecht van Joden in Spanje reliëf. De ingebruikneming van de synagoge vond plaats in aanwezigheid van vertegenwoordigers van Joodse gemeenten uit heel Europa, in het bizonder ook uit het Oosten.

Op het eerste gezicht lijkt de situatie dus nogal bevredigend geregeld te zijn, maar toch klaagt de F.E.R.E.D.E. al geruime tijd, dat de gelijkstelling van de Protestantse kerken met de Roomse kerk zeer te wensen over laat. Ongeveer twee jaar geleden vroeg de leiding van dit orgaan een gesprek aan bij premier José Maria Aznar. Hij antwoordde daar niet op. In mei van dit jaar werd dit verzoek herhaald, onder bijvoeging van een lijst met gespreksonderwerpen. Zie nr. 66/2 blz. 27. De F.E.R.E.D.E. constateert dat zich in de practijk gevallen voordoen van achterstelling van de Protestanten en wenst maatregelen, die het mogelijk maken daartegen op te treden. Bovendien vraagt zij om een andere structuur van, en om meer bevoegdheden voor de huidige adviescommissie voor religieuze aangelegenheden. Eigenlijk zou ze een straatssecretariaat daarvoor ingesteld willen zien. De premier heeft eerst in october antwoord gegeven op het verzoek om een onderhoud. Het is zonder opgave van redenen afgewezen en de F.E.R.E.D.E. moet zich maar wenden tot het betrokken departement (dat nu juist geen aandacht schenkt aan deze klachten.)

Een van de Protestantse bezwaren heeft betrekking op de kerkbelasting. Elke Spanjaard, ook de Protestant, betaalt 0,5239% van zijn inkomen aan de instandhouding van de Rooms Katholieke kerk, tenzij hij of zij een andere mogelijkheid aankruist, maar dan gaat het naar een fonds voor liefdadige doeleinden, dat evenwel voor het allergrootste deel uitkeert aan Rooms Katholieke activiteiten. Van de mogelijkheid is veelvuldig gebruik gemaakt: slechts 36,62 % van de belastingplichtigen koos in het jaar 2000 voor de Rooms Katholieke kerk als zodanig. In 1988 maakten de bisschoppen zich nog sterk, dat een periode van 3 jaar voldoende zou zijn om de r.k. gelovigen die nominaal 85% van de bevolking uitmaken, te bewegen de kerk geheel zelf te financieren. In die verwachting werd onder de socialistische premier Felipe González de kerkbelasting ingevoerd als een overgangsmaatregel. De overheid verklaarde zich zelfs bereid bij eventueel tegenvallende opbrengsten de tekorten op het budget van de Rooms Katholieke kerk gedurende enige tijd aan te vullen. Het practische resultaat van deze regeling is thans, dat 90,8 % van het budget van deze kerk uit de staatskas gefinancierd wordt, naar gegevens van het episcopaat. Het betreft hier een bedrag van 21.750 miljoen peseta’s, (= ruim 288 miljoen gulden) Het geschetste beeld is nog niet compleet. Rooms Katholieke godsdienstleraren op openbare scholen, aalmoezeniers bij de krijgsmacht, in de gevangenissen en in ziekenhuizen worden eveneens uit de staatskas betaald. Ook de autonome regio’s ondersteunen soms bepaalde scholen die door religieuzen worden bemensd. Bovendien genieten de Rooms Katholieke kerk en haar organen fiscale privileges. En tenslotte zijn er nog de subsidies ten behoeve van monumenten. Voor Protestantse kerken geldt niets van dit alles. En de F.E.R.E.D.E. vraagt zich dus af of er in de practijk wel van scheiding van kerk en Staat gesproken mag worden, al heet Spanje in de grondwet een a-confessionele staat.

Bij dit alles speelt een rol, dat de Spaanse Rooms Katholieke kerk niet alleen maar een meerderheidskerk is in haar eigen land. Dat op zichzelf geeft haar uiteraard al een zeker politiek overwicht. Daarnaast kan zij echter haar invloed op de regering uitoefenen via het Vaticaan, dat een souvereine staat is en op voet van gelijkheid kan onderhandelen met de Spaanse staat. Nog voor de scheiding van kerk en staat van kracht werd, heeft het Vaticaan dan ook in 1979 een concordaat met Spanje gesloten. Daarin zijn de rechten geregeld, die aan de Spaanse Rooms Katholieke kerk toekomen, met name ook haar financiering. Het betreft hier dus internationaal aangegane verplichtingen. Het zal duidelijk zijn, dat de Spaanse overheid de Rooms Katholieke kerk op die gronden heel anders tegemoet treedt dan zij doet met de Protestanten. De accoorden van samenwerking met hen zijn gesloten in de verhouding van overheid tot onderdaan. Daarin worden door de overheid goedgunstig rechten toegekend aan de Protestanten. Het concordaat echter is een verdrag tussen twee staten, dat niet eenzijdig gewijzigd kan worden, en niet onderhevig is aan de grondwet.

Juist in de laatste tijd is het concordaat evenwel onder druk komen te staan, onder meer vanwege het Gescartera-schandaal. Gescartera is een beleggingskantoor, dat ook de bisschop van Valladolid tot klant heeft, die maanden achter loopt met de betalingen van salarissen... Recentelijk heeft de kerk bij de beursoperaties van Gescartera meer dan 26 miljoen gulden ingeboet. Heel wat Rooms Katholieke liefdadige instellingen zijn het slachtoffer geworden van het débacle van Gescartera. Het dagblad ‘Trouw’ heeft daar op 14 september uitvoerig over bericht. Dit schandaal noodzaakte de minister van Buitenlandse Zaken, Joseph Piqué, voor overleg naar het Vaticaan te reizen. Tegelijkertijd was er in Spanje opschudding ontstaan over het ontslag van drie godsdienstleraren, betaald door de staat maar benoemd (en nu ontslagen) door de kerk. De reden van ontslag was o.a. huwelijk met een gescheiden partner. Na het gesprek met de staatssecretaris van het Vaticaan, Kardinaal Angelo Sodana, gaf Piqué te kennen, dat het volledig onjuist is de financiering van de Rooms Katholieke kerk in Spanje in verband te brengen met het Gescartera-schandaal. Wel drong hij er sterk op aan, dat alle bij die financiering betrokken partijen, inclusief de Rooms Katholieke kerk, de grootst mogelijke openheid te dien aanzien zouden betrachten. Zijns inziens zijn de twee bovengenoemde gebeurtenissen aangegrepen om de goede relatie tussen de Spaanse regering en de Rooms Katholieke kerk te verstoren. Maar hij liet er geen twijfel over bestaan, dat het concordaat niet gewijzigd zal worden. De PSOE, de socialistische oppositiepartij, die er regelmatig blijk van geeft dat de verregaande subsidie van de Rooms Katholieke kerk haar een doorn in het oog is, spreekt van een ‘knieval voor de kerk’ Ze wil het er niet bij laten zitten. 

Maar een concordaat kan wel tegen een stootje.                                A.V.

Even voorstellen... José Manuel Mochón.

Een tengere, elegante en actieve man. Als je hem ontmoet is niet je eerste gedachte dat hij predikant zal zijn. Torero zou ook kunnen. Maar hij is predikant van een van de oudere gemeenten van de I.E.E. in Málaga. En daarmee is hij directeur van het vluchtelingencentrum dat in de vroegere schoolgebouwen rond de binnenplaats achter de kerk is gevestigd. De kerk is een verrukkelijk oud herenhuis, dat Het Evangelie in Spanje ooit in bezit had, toen het de Protestanten verboden was bezit te hebben. Nadien hebben we het natuurlijk graag overgedragen aan de Spaanse gemeente. Het fungeert ook als pastorie.

Ds. Mochón, in 1957 geboren in Granada, is in 1985 zijn stage komen lopen als aankomend predikant bij ds. Carlos Morales, die toen in Málaga stond. Maar de familie had al eerder te doen met deze kerk aan de c/ Ollerías. De moeder van Ds. Mochón was een gelovige Rooms Katholieke vrouw, die meer zocht in haar geloof en via een buurman kennis maakte met de Protestanten in Granada, waar ze woonde. Dat beviel zo, dat ze er lid van werd. Haar aanstaande is haar daarin gevolgd. Vader Mochón kreeg toen werk in een fabriek in Málaga, en zo kwam het dat de familie daar ook kerkte in het gebouw waar Ds. Mochón nu dient. Toch ging de familie terug naar Granada, waar de jonge José Manuel opgroeide, maar warme banden hield met de gemeente in Malaga. Na zijn eindexamen  werkte hij als schoonmaker, en vervolgens op een drukkerij. In die tijd was Pablo García predikant in Granada, en hij stimuleerde de jongeman theologie te gaan studeren. Zo kwam hij naar Madrid, waar hij vier jaar lang aan het Seminarie de colleges volgde. Zijn vrouw was niet Protestant, maar kwam bij de jeugdgroep terecht, en nog tijdens zijn studie, in 1980, zijn ze getrouwd. Zij was secretaresse van de deken van een faculteit in Granada, en is in Málaga bibliothecaresse van de Universiteit geworden. Toch is Málaga niet de eerste ervaring met het predikantschap van ds. Mochón. In 1984 heeft hij samen met ds. Ester Vidal een project gedaan in Sevilla, maar dat liep op niets uit, en ds. Carlos Morales, die toen voorzitter was van de Comisión Permanente, haalde hem naar Málaga, aangezien hij zelf erg druk was met de oprichting van Los Rubios, het nieuwe vormingscentrum. Bovendien werd hij ziek. Zo is de aanstaande ds. Mochón naar Málaga gekomen in 1985, waar dat jaar de synode gehouden werd, zodat hij met zijn neus in de boter viel. Vervolgens werd Carlos Morales directeur van Los Rubios, zodat Málaga vrij kwam, en José Manuel er als predikant werd ingezegend en bevestigd. Met veel liefde en zorg heeft ds. Carlos Morales zijn nieuwe ‘als tegenover’ geleid en losgelaten, en geleerd wat het pastoraat en de eredienst in feite inhoudt. José Manuel spreekt met veel warmte over hem. Toen ds. Morales stierf in 1991, kreeg hij ook Los Rubios onder zijn verantwoordelijkheid. In de practijk betekent dit dat hij dikwijls twee diensten achter elkaar heeft op zondag: eerst in Los Rubios, en dan vlug in de auto naar Málaga voor de volgende dienst. Wij hebben een aantal jaren geleden zelf meegemaakt hoe dat werkte in de practijk. Ondanks de verplichting op tijd in Málaga te zijn, lukte het ds. Mochón ook na de dienst rust uit te stralen, en met vriendelijk geduld naar mensen te luisteren, en toch opeens verdwenen te zijn, als het moment daar is. Knap! Hij houdt zich aan de liturgische roosters van Zwitserland en Frankrijk, en heeft ook daarin steun van de weduwe van ds. Morales, Pilar Agraz, die nu directrice is van Los Rubios, en er het werk van haar man voortzet. Maar ook ds. Mochón verzet er heel wat werk. En dan is er het vluchtelingencentrum, dat is voortgekomen uit het initiatief van de I.E.E., samen met de plaatselijke kerk, en zo’n vlucht heeft genomen, dat er een stichting (CEAR) uit voortgekomen is, waarin ook de regering participeert. Ook is hij vice-voorzitter van de Comisión Permanente. Dan heeft ds. Mochón nog een gezin met twee kinderen, een jongen van 16 en een meisje van 12, plus een jonge hond. In het weekend en op zondag probeert de familie samen te eten. De gemeente tenslotte, die ook een deel van de tijd opslokt, bestaat uit zo’n 55 meelevende gemeentele-den, er zijn er 78 ingeschreven, en dan nog 45 in Los Rubios. We hebben een dienst meegemaakt met moederdag, en daar werden met zorg vervaardigde kleine geschenkjes gegeven aan de moeders die aanwezig waren. Plus een rode anjer, de bloem van Málaga. Aan de preek besteedt ds. Mochón ondanks dit alles heel wat tijd, en aan de bijbelstudie, die de zelfde tekst tot onderwerp heeft, nog eens twee uur extra. Hij behoort tot de generatie predikanten die goed is opgeleid, en staat in de wetenschappelijke traditie. Dat is een groot goed als het er op aan komt het leven van de gemeente te verdiepen.

Een evangelist is hij niet, hij zou – als hij er al de tijd voor kon vinden – niet uit zichzelf graag eens in de week de straat op gaan, en daar de mensen aanspreken, maar wel heeft de gemeente vorig jaar zich ingezet voor het project Jezus, dat delen van de bijbel wilde thuisbezorgen bij een groot deel van de bevolking van Málaga. Van ds. Mochón zullen we vast nog meer horen. Hij heeft het in zich.                                                                       GVvH                                    

Even heel dichtbij....Sergio Rosell.

Aan de Vrije Universiteit studeert dit semester één van de docenten van het S.E.U.T.: Sergio Rosell Nebrada. Hij is in het kader van een uitwisselingsprogramma “Bridging Gaps / Breuken en Bruggen / Roturas y Puentes” naar Nederland gehaald, op initiatief van Dr. J. Snoek, werkzaam op het bureau van de Samen op Weg kerken. Een alleraardigste jongeman, Sergio Rosell. Hij is 34 jaar oud, 11 jaar gehuwd met een Zuid-Afrikaanse, Annette, die afkomstig is uit de Dutch Reformed Church; ze hebben drie kinderen, van 8, 7 en ruim 1 jaar jong. Hij is doctorandus in de Schone Kunsten (Complutense-universiteit in Alcalá de Henares) – waar hij zich vooral toelegde op etsen - en heeft in Amerika zijn doctoraal Theologie gehaald aan het Asbury Theological Seminary. Nu is hij bezig zijn doctoraal te halen in de Heilige Schrift aan de Pauselijke Universiteit van Comillas te Madrid. Op dit moment legt hij aan de Vrije Universiteit de laatste hand aan een scriptie over Burgerschap in het Nieuwe Testament. Met name over de plaats van de burger in de steden. De vragen die daarbij spelen zijn o.a.: Wat zijn voor de kerk de practische implicaties van het deel uitmaken van de stad? Hoe kijkt men aan tegen de gevestigde orde, en wat is daarin het zelfbeeld, van de kerk...? Het is niet zijn eindscriptie, maar hij is een heel eind op weg. In Spanje is hij, zoals gezegd, docent aan het S.E.U.T., dat zich ten doel heeft gesteld, dat alle docenten zo veel mogelijk zullen promoveren, waarbij de ouderen  zichzelf wegcijferen ten behoeve van de jongeren. Daar werd de mogelijkheid deze medewerker in het buitenland verder op te leiden met beide handen aan gegrepen.

Mocht U nog een gemeenteavond willen beleggen, of Sergio willen uitnodigen om iets te zeggen in een kerkdienst, (vertaling is mogelijk, hij spreekt ook wat Zuid-Afrikaans, en heel aardig Engels) en is er mogelijkheid van vervoer, neemt u dan contact op. Hij is nog tot eind november in Nederland. Ik weet het: het is kort dag, maar er gaat niets boven het persoonlijk contact. Belt U 030-2318402 en we proberen iets te regelen!

                                                                                                                 GVvH

Diasporacollecte

Zoals ieder jaar wordt er door SILO-Nederland en door Het Evangelie in Spanje een Diasporacollecte georganiseerd, voor die Protestanten die door hun bestaan  in een omgeving waar de Protestanten niet geacht zijn en maar spaarzaam voorkomen,  in een diaspora-situatie verkeren. Diaspora is een Grieks woord, dat verstrooiing betekent, een her en der heen gegooid, verstrooid worden. Oorspronkelijk werd de term gebruikt voor Joden buiten Israël.

De Van Dale zegt: het tussen andersdenkenden verstrooid wonen van leden van een kerkgenootschap. voorbeeld + zelfstandig naamwoord:  de diaspora van de joden  
Ook als de officiële onderdrukking is afgelopen, kan het isolement, en de nog steeds onvriendelijke omgeving een zware last zijn voor de kleine gemeenschappen. Toch willen ze voor hun omgeving iets betekenen, vanuit hun (en onze) Evangelische opdracht. Er is een project voor België, en een voor Spanje. We geven U hier de tekst van de brief die naar verschillende kerkgemeenschappen is uitgegaan. Mocht Uw gemeente die niet ontvangen hebben, (vraagt U er eens naar, en vraagt U ook of ze er gehoor aan willen geven,) dan willen we U op aanvraag graag een dergelijke brief sturen.

  Ook dit jaar willen Het Evangelie in  Spanje en stichting SILO Uw aandacht vragen voor de Diaspora-collecte, die ten goede komt aan de Protestantse gemeenschappen in Spanje en België. Zij staan niet meer in het brandpunt van de kerkelijke interesse,  ook daarin verblijven zij in de diaspora, maar zonder ons gebed, onze belangstelling en zonder onze financiële hulp beperkt hun magere budget hun kerkelijk leven nog meer. En ook zij voelen de behoefte er te zijn voor de naaste, licht van Christus te zijn in deze wereld, Christen te zijn in de breedte van hun roeping. Wij kunnen hen daarin bijstaan. Zijn wij niet allen leden van het éne lichaam van Christus? U helpt hen helpen, door de Diasporacollecte!

Diaconaal  Sociaal  Centrum  te  Kuurne  –  België

In de regio Zuid-West-Vlaanderen bestaat al heel lang een aantal kleine, maar zeer levendige kerkelijke gemeenten van de Verenigde Protestantse Kerk in België. Uit die kerken zijn reeds meer dan 25 jaar vrijwilligers actief in een Diaconaal Sociaal Centrum met een klein  kantoor te Kuurne (vlakbij Kortrijk en Menen), maar met een dienstverlening aan hulpvragers in de hele streek. De bijbelse inspiratie wordt onder andere gevonden in de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. Op alle momenten, ook 's avonds en in het weekend staan de vrijwilligers ter beschikking voor dringende sociale nood. In acute situaties wordt ook beperkte financiële hulp geboden, met kerstfeest ontvangen de allerarmsten kerstmenu's. De meeste problemen krijgen een persoonlijke behandeling of begeleiding. Indien noodzakelijk, wordt de weg gewezen naar centra met professionele krachten. Iedereen, ongeacht nationaliteit, politieke of religieuze overtuiging is welkom. Vele mensen worden thuis bezocht. Verder wordt veel aandacht gegeven aan het bezoeken van mensen in strafinrichtingen. Het Diaconaal Sociaal Centrum (DSC) is volledig afhankelijk van  collecten uit kerkelijke gemeenten en persoonlijke giften.  Silo-Nederland wil de vrijwilligers van het DSC met de diasporacollecte 2002 graag  een extra steun in de rug geven. Campus en Conferentiecentrum

Precies op de plek waar Philips II, de ons uit het Wilhelmus zo bekende Koning van Hispanje, lange tijd verbleef en zich inspande om de Nederlanden èn Spanje te dwingen tot terugkeer naar de Rooms Katholieke Kerk, zal binnenkort het Seminarie van de Spaanse Evangelische kerk (het S.E.U.T.) zich gaan vestigen. Het terrein ligt vlakbij het Escorial, ¾ uur van Madrid, en is al ongeveer een eeuw in Protestantse handen, terwijl het Seminarie uit de voegen barst van het gebouw waarin het nu nog ondergebracht is.

Verhuizen ligt dus voor de hand. Daarmee openen zich nieuwe perspectieven. het S.E.U.T. wil er o.a. een campus van maken, waar studenten met name in hun spiritualiteit worden begeleid. Maar daarnaast is er op hetzelfde terrein plaats voor het houden van conferenties om zich vanuit Protestants gezichtspunt te bezinnen op maatschappelijke vraagstukken, en voor een vormingscentrum dat predikanten en leken wetenschappelijk verantwoord en met liefde sterkt in hun geloofsopbouw en –verdieping, opdat ze die door kunnen geven aan de gemeente. U ziet: aan visie ontbreekt het niet! Helpt U mee aan de verwezenlijking van die plannen?  
  Voor deze projecten vragen wij van harte Uw steun, en wij hopen dat wij ook nu weer op Uw bijdrage mogen rekenen.

Zakelijke gegevens:  Uw bijdragen kunnen worden gestort op bankrekening 45.65.52.316 t.n.v. Stichting Silo-Nederland te Voorburg, onder vermelding van Diaspora-collecte

Stichting-SILO                                                Stichting Het Evangelie in Spanje  
secr.: De Boomgaard 12,                                Secr: Geertebolwerk 25  
6582 CL HEUMEN                                        3511 XA  Utrecht

Van de Penningmeester

Sinds ons vorig bericht konden wij naar Spanje overmaken voor het Seminarie: ƒ  2.500,- voor het Studiefonds, en ƒ 2765,- voor het project Ponce de Fuente. Voorts werd ter gelegenheid van de 80^ste verjaardag van ds. Voerman ƒ 1.315,- aan giften ontvangen en overgemaakt als bijdrage voor de predikantspensioenen en ook werd de bijdrage van 10.000 gulden voor de predikantssalarissen overgemaakt.  
Dankzij Uw goede gaven konden wij het bovenstaande in Spanje een goede bestemming geven.  
Als U de voortgang van het Evangelie in Spanje wilt steunen, zien wij Uw bijdragen graag tegemoet op bankrekening nr. 45.67.74.068 of giro 315800 ten name van ‘Het Evangelie in Spanje’ Zeist.

G.B. van Delft

Grootse plannen van het S.E.U.T.

  Het S.E.U.T. heeft, na jaren denken, bidden en overleggen, nu een toekomstvisie voor het instituut en zijn plaats in kerk en samenleving uitgewerkt en gepresenteerd. Het is een toekomstvisie, die zich uitstrekt over vele jaren, zowel in practisch opzicht, als wat de doelstelling betreft. Die ligt in het verlengde van wat al begonnen was met het project Ponce de Fuente, waarover we in berichtenblad nr. 65/1 blz. 9/10 al iets vertelden, n.a.v. de Diasporacollecte.

De plannen, die bij het bericht over de Diasporacollecte al even zijn aangeduid, maar die we hier in context willen zetten, zijn als volgt: in het stadje El Escorial, voor Spaanse begrippen niet ver van Madrid, heeft de Fliednerstichting, die ook eigenaar is van de scholen El Porvenir en Juan de Valdés, een terrein waar ooit een school gevestigd was. Ook staan er wat huizen en andere gebouwtjes. Na de Kosovo-oorlog waren er tijdelijk vluchtelingen gehuisvest, die inmiddels een ander onderkomen hebben gevonden, voorzover ze niet terug zijn naar hun land van herkomst.

Op dit terrein zou het S.E.U.T. in de nabije toekomst de vleugels willen uitspreiden. Het plan is een Centrum voor Theologische en Spirituele Vorming, uitgaand van het Protestantse gedachtegoed. Op het terrein wil men de studenten huisvesten die deelnemen aan het project Ponce de Fuente, dat volgend jaar september definitief van start gaat met een nog bescheiden aantal deelnemers. Ook wil men er het S.E.U.T. vestigen, dat dan eindelijk de ruimte zal krijgen voor de docenten en de lessen. Nu delen 2 tot 3 medewerkers de benauwde hokjes die dienen als bureau, en van de huidige collegezaal is er vorig jaar een stuk afgescheiden om de laatst bijgekomen docenten te herbergen. De bibliotheek, die mede dankzij Uw vrijgevigheid, uit zijn voegen barst, is voor buitenstaanders eigenlijk niet te bezoeken, omdat het S.E.U.T. deze kamers huurt op de derde verdieping van het episcopaat van de I.E.R.E. Er wordt dus al jaren gesnakt naar een mogelijkheid te verhuizen naar een grotere ruimte.

En ruimte is er voor de eerste fase van het project wel in de oude schoolgebouwen van El Escorial. Daar zullen de docenten elk een eigen hoekje krijgen, er komt een studiezaal en een bibliotheek, en de eerste 12 studenten zullen hun appartementje hebben in de huizen uit de vorige eeuw, die er staan.

Maar de plannen gaan verder. Er moet ook een vormingscentrum komen. Een vormingscentrum voor predikanten en leken, voor kerk en omgeving. Dit project wil men graag noemen: Leon Felipe, naar de dichter met die naam (1884-1968) die in ballingschap stierf, omdat hij er van overtuigd was, en zulks uitdroeg, dat geloof geen instrument mag wezen voor onderdrukking, maar moet leiden tot dienst aan de gemeenschap. Zijn werk combineert diepe spiritualiteit met sterke kritiek op godsdienstig gehuichel. Van hem is het gedicht op de achterkant.

In die latere fase wordt het voormalige schoolgebouw helemaal gereconstrueerd, en wordt er een nieuw gebouw bijgeplaatst, zodat op den duur voor 48 studenten plaats is. Het terrein ligt heel dicht bij het station, en de verbinding met bijv. Comillas, een van de belangrijkste universiteiten van Madrid, is ideaal. Een keer overstappen, en je bent er. Verschillende universiteiten, waaronder Comillas, hebben in de stad El Escorial een campus, zodat een Protestantse aanwezigheid een goede zaak zal zijn. Ook wil men dan de bibliotheek onderbrengen in La Chimenea, een gebouw dat eerst moet worden hersteld, waarbij men dan een openbare bibliotheek voor stad en ommelanden wil combineren met een gedeelte waarvan door de studenten en staf gebruik wordt gemaakt. Een kapel behoort eveneens tot de toekomstwensen, en daar is ruimte voor. Die kapel zou dan voor meervoudig gebruik zijn: ook theater en lezingen moeten daar plaats kunnen vinden. Ook al weer ten dienste van geïnteresseerden van buiten.

  Het primaire doel dat het S.E.U.T. zich gesteld heeft, en nu verwoord, is ten dienste staan van de Spaans sprekende Kerk in alle geledingen. Allereerst gaat de gedachte uit naar de vorming van de leidinggevenden – en een hoge kwaliteit staat daarbij voorop. Wetenschappelijk verantwoorde programma’s die worden onderwezen door gekwalificeerde docenten, allemaal doctoraal, maar liefst ook doctoraat. Maar bij dit alles is een van de prioriteiten de integratie van wetenschappelijke, practische en geestelijke aspecten van de opleiding. Bovendien moet de opleiding breed toegankelijk zijn. Niet alleen moeten er nieuwe predikanten worden opgeleid, ook moeten de predikanten die aan het werk zijn op zijn minst worden nageschoold, en velen hebben grote behoefte aan bijscholing, al zijn zij zich daar zelf niet altijd van bewust. Ook onder de leken is er beslist honger naar kennis. Van de 120 studenten die het S.E.U.T. nu voorziet van lesmateriaal is een groot deel leken. Op dit moment zijn er maar drie dagstudenten, maar dat zal in de toekomst ongetwijfeld anders worden.

De financiën voor de allereerste behoeften zijn bijna rond. Maar er moeten nog miljoenen bij komen in de volgende 10 tot 15 jaar voor alles betaald is. Gezien de nuchtere, weloverwogen manier waarop het S.E.U.T. de dingen plant, met een duidelijk budget, met alternatieve plannen, voor het geval dingen niet gaan zoals bedoeld, zit het welslagen van deze opzet er wel in. Geloof en hard werken, loyaliteit en een goede sfeer kenmerken de staf van het S.E.U.T. Bovendien is een van de directeuren, Pedro Zamora, die ook de verantwoordelijke zal worden voor het project, en al na kerst daarheen hoopt te verhuizen, nu lid van de Comisión Permanente geworden, en hij zit in het bestuur van de Fliednerstichting, waarvan ook de voorzitter van de Comisión Permanente, Joel Cortés, een volbloed zakenman, deel uitmaakt. Dat garandeert een heldere kijk op de zaak, en alle nodige goedkeuringen van bovenaf. Ook de I.E.E. begint in te zien dat de kerk in de toekomst niet kan zonder goed opgeleide mensen.

Het feit dat docenten van het S.E.U.T. bereid en al bezig zijn hun huis op te geven, laat wel zien hoezeer ze er in geloven!

Een aardig detail is een gebouwtje op het terrein, dat ik nog niet genoemd heb, maar waar de directeur zal gaan wonen, en waar ruimte komt voor officiële bezoekers.  Dit ‘kasteeltje’ werd destijds bewoond door Philips II, terwijl deze toezicht hield op de bouw van zijn kloosterkasteel, dat was toegewijd aan St. Laurentius. Deze werd geroosterd, naar men zegt, en stierf zo de marteldood. Het Castillo de San Lorenzo heeft de vorm van een dergelijk rooster, en moest zo Spanje met al zijn inwoners als het ware brandmerken als behorend tot de Rooms Katholieke kerk. Inderdaad kon men, voor er allerlei bebouwing tussen kwam, vanuit de bovenste verdieping van dit gebouwtje het kasteel en omgeving zien. Een pikant detail is bovendien dat Constantino Ponce de la Fuente (1502 – 1560) kapelaan was van Philips II, en een bekend prediker in de kathedraal van Sevilla. Hij werd beschuldigd van ketterij en stierf in de gevangenis. Zijn boeken laten zien dat hij een voorstander was van een geestelijke hervorming. En zo mag dit gebouwtje een teken van verzoening worden tussen het oer-katholieke Spanje en het zo vaak fel anti-katholieke Protestantisme daar. U ziet het donkere gebouw helemaal rechts op de afbeelding op blz. 17. Links voor ziet u de huizenrij waar nu studenten komen, daarachter het hoofdgebouw en om de hoek de toekomstige nieuwbouw. Daarnaast met het puntdak en de witte gevelpunt: la Chimenea, de toekomstige bibliotheek. De kapel zou moeten komen in het lage gebouwtje naast de Torre de Felipe II (het kasteeltje). Voorwaar een ambitieus plan!     GVvH

Een nieuw logo voor de I.E.E.

  Vorig jaar schreven we dat de I.E.E. sinds de synode van Barcelona in 1999 een nieuw logo heeft, we willen nu eens laten zien wat er àchter het nieuwe logo zit. Het oude logo van de kerk was gebaseerd op het logo dat in 1559 werd aangenomen door de Hugenoten tijdens hun synode te Parijs. Er is in de loop van de tijd wel iets aan gesleuteld, maar de veranderingen waren niet wezenlijk. De derde variant is de wat gestileerder vorm, die de I.E.E. de laatste jaren had gevoerd. Alle drie hebben als onderwerp het brandend braambos, dat niet verteerd werd. Brandend maar het blijft groen, zegt het oudste logo. De twee middelste zeggen in Latijn en Spaans: en het werd niet verteerd. Maar de I.E.E. vond dat het logo meer moest aansluiten bij de moderne levensstijl, en dat het de mensen moest aanspreken met vormen van nu. Er werd een wedstrijd uitgeschreven, en het winnend ontwerp was afkomstig van twee jonge designers, die ook nog eens Protestant waren. Hun gedachten formuleerden ze als volgt: Een gesloten cirkel, waarin een paar brandende bomen te onderscheiden zijn, dat zegt niemand iets die niets weet van de bijbel. Het Latijn is ook niet begrijpelijk, voor de meeste mensen, tegenwoordig. En als er niet bij staat dat het gaat om de I.E.E., dan mag je niet verwachten dat de man in de straat dit schild verbindt met onze Protestantse Gemeenten.

Allereerst willen we het vuur gelikter maken. Dat staat voor de braamstruik die niet verteerd wordt. In de eerste versie maakten we er vier vlammen van, die verwezen naar de vier evangeliën. Maar op aandringen van de Synode maakten we er één enkel vuur van, om dichter te blijven bij de oorspronkelijke braamstruik, en de betekenis daarvan. Het vuur brandt nu boven een olijfboom, die staat voor alle olijfbomen op de Olijfberg. Maar je kunt er tegelijk ook de kelk in zien, die Christus gebruikte bij het Laatste Avondmaal. Zeker samen met de stralenkrans om de brandende braamstruik. Die staat ook voor de regenboog, en daarmee voor het verbond van God met de mensheid. Met de inscriptie: ardía y no se consumía (het brandde en werd niet verteerd) behouden we de traditionele frasering, en met de toevoeging van het jaar ‘1869’ geven we de ouderdom van onze kerk aan. We zijn geen eendagsvlieg, maar getuigen al heel lang van ons geloof in Christus. En als laatste: we laten duidelijk zien bij wie dit embleem hort, en we accentueren boven alle andere elementen de zin: Iglesia Evangélica Española.’

Aan U te beslissen of U vindt dat ze geslaagd zijn!                             GAVvH

 Nieuws...

In de plaats EL Escorial, ooit het zomerverblijf van Philips II, de grote vervolger van alles wat Protestant was, werd op 10 mei van dit jaar een ceremonie gehouden ter gedachtenis van de 100^ste sterfdag Federico (Fritz) Fliedner, die hier in 1880 begon met scholing en sociaal werk. Met name in het onderwijs bracht hij moderne, Europese gedachten aan, zoals begrijpend leren, in plaats van domweg stampen. Ook was het Porvenir de allereerste school van Spanje, waar jongens en meisjes samen les kregen! De ceremonie vond plaats in de tuin van het Casa de Paz, het Huis van Vrede, waar hij zijn werk begon. Ook de burgemeester was aanwezig, en dat was bedoeld als gebaar van verzoening en genoegdoening. Hij sprak over de vele keren dat gepoogd was het terrein en de gebouwen te onteigenen, ja, hij overhandigde Doña Elfriede Fliedner, de kleindochter van Federico, zelfs een ingelijste copie van een acte uit 1926 - 1927 van een dergelijke poging tot onteigening. Deze acte was gevonden toen het gemeentebestuur in de archieven zocht naar materiaal voor een kleine expositie over Federico Fliedner van 7 – 10 mei in het Culturele Centrum van El Escorial.

Rouwmoedig vroeg de burgemeester aan Doña Elfriede om toestemming een straat te vernoemen naar haar grootvader, en al wordt in Spanje ook niet altijd de daad bij het woord gevoegd, op 6 october werd om 13 uur in de nieuwbouwwijk ("El Tomillar", d.w.z. met tijm begroeide plek) een straat gedoopt: calle Federico Fliedner. Het is, zover men weet, op dit moment in Spanje de enige straat die is genoemd naar een Protestant. Ooit was er in La Mancha, in het dorp Camuñas een straat vernoemd naar dezelfde Fliedner, die daar verbonden was geweest aan een kerk en een school, die tijdens de tweede republiek lange tijd goed gefunctioneerd hebben, maar tijdens het Franco-bewind  is die straat van naam veranderd. Deze naamgeving, op dit moment is een klein teken van hoop, dat hier en daar overheden toch ook welwillend staan tegenover de Protestanten. En die hebben dat verdiend.

  Pravia, in Austurië. De ombudsman en de raad behandelen op het ogenblik klachten van religieuze discriminatie van de Protestantse zigeuners.

De kerk zou worden gesloten omdat de buren klaagden over de luide muziek. De kerkgangers zeggen gewone, geaccepteerde burgers van Pravia te zijn, en ze willen desnoods wel op een meer afgelegen plek gaan kerken. Het gaat om zo’n 100 gelovigen, en nog een werkgroep voor Zigeuners uit de streek onder Nalón.

Zigeuners vormen wat de vrouwen betreft overigens een kwart van de gevangenisbewoners, ook al vormen ze maar 1,4% van de totale bevolking. Niet noodzakelijk omdat ze crimineler zijn, maar ze worden heftig gediscrimineerd, volgens een studie van de Europese Unie. De vooroordelen bij politie en justitie maken niet alleen dat de vrouwen eerder worden ingerekend, (‘ze zullen het wel gedaan hebben, en zo niet, dan wel iets anders’), maar de straffen liggen ook gemiddeld twee keer zo hoog voor dezelfde vergrijpen als bij andere vrouwen in Spanje. Overigens zit 39,7% voor roof, en 60% voor drugssmokkel. Het caló, een van de in Spanje gangbare zigeunertalen, behoort tot de meest gesproken talen in de gevangenis.

  Aan de andere kant heeft ook in Austurië een rechter voor het eerst een  weduwenpensioen toegekend aan een zigeunerin, die elf jaar geleden is getrouwd in de zigeunerkerk, en sindsdien een huishouden heeft gevoerd met de zelfde man. Hoewel tot voor kort een huwelijk in de Protestantse kerk niet rechtsgeldig was, - je moest ook nog naar de notaris, hetgeen voor r.k. gehuwden niet nodig is, - was het onder zigeuners destijds niet gebruikelijk de gang naar de notaris te maken. Sinds de zigeunerkerken lid van de F.E.R.E.D.E. zijn is dit veranderd, maar de rechter vond dat de vrouw en man hebben geleefd als gehuwden, en als zodanig behandeld moesten worden. Een precedent waar nog velen gelukkig mee zullen zijn!

  Boeken: La Mandrágora de las doce lunes (Heksenwortel v.d. 12 manen) is een van de laatste romans van César Vidal, een bekend historicus en schrijver, die Protestant is. Het boek zet de blik op de kosmos van het Christendom af tegen die van het heidendom. En dit boek kreeg een prijs voor historische romans van de stad Cartagena. Dus als U van historische romans houdt, en Spaans leest...

  Huiselijk geweld. Spanje staat bekend om het huiselijk geweld tegen vrouwen, maar de bond van gescheiden vaders verzekert dat het geweld tegen mannen in huis ook toeneemt. In 2000 zouden er 46 mannen gestorven zijn ten gevolge van huiselijk geweld. Over 2001 zijn er nog geen getallen bekend.  Tja...

  In mei hebben 2 à 2 ½ miljoen huishoudens in Spanje één dag de TV uitgelaten als protest tegen het gebrek aan kwaliteit van de uitzendingen. Iets om na te volgen?

  Vigo. De Universiteit van Vigo heeft een officiële cursus in het programma opgenomen die onderzoek doet naar de fenomenologie, methodologie en bronnen van het Protestantisme op het Iberisch schiereiland. Dat wordt dan de eerste cursus over het Protestantisme in heel de geschiedenis van de Spaanse universitaire wereld.  Een van de docenten is Edgar Moros Ruano van het S.E.U.T. Meer informatie: xsuarezgarc@nexo.es

  Nog een internetadres: voor achtergrond, informatie en plaatjes van / over de beroemde Mezquita in Córdoba. Zeer de moeite waard!!!

http://cvc.cervantes.es/actcult/mezquita_cordoba/indice.htm

  Ook uit Spaanse kerkelijke kringen een tip om het virussen die gebruik maken van uw adresboek op de PC lastiger te maken: maak een nieuwe contactpersoon aan in het adresboek. Geef als naam alleen vier nullen, vul verder niets in, en klik: Enter.

Een virus komt niet om die eerste contactpersoon heen, en klaagt dat het de berichten niet kan verzenden. Klik op OK, en update de virusscanner! Op die manier kan het virus niet verder worden verspreid.

  Bijbel: Er is ter gelegenheid van twee millennia Christendom door de Bijbelvereniging in Spanje een nieuwe facsimile-uitgave gepubliceerd van de Biblia del Orso van Casiodora de Reina in 1569. Dit is de eerste bijbelvertaling in het Spaans geweest, die grote invloed heeft gehad. Er zijn drieduizend exemplaren gedrukt, en er zijn er al 2000 verkocht.

  Blanco White is de naam van een in zijn tijd (begin 19^de eeuw) verguisd schrijver, die echter voor de Protestanten in Spanje van groot belang is geweest.

Maar in juni is hij weer enigszins gerehabiliteerd, met een congres in drieën, eerst in New York, vervolgens half juni in Madrid, en daarna in Londen. Hij kreeg de eretitel Reformator, die zeer verdiend is; hij heeft veel risico’s gelopen om het Protestantse gedachtegoed in Spanje weer te introduceren en te verbreiden.

  In Spanje is in de afgelopen veertig jaar bijna een kwart van de bossen in vlammen opgegaan. Gemiddeld is dat 111.000 ha. maar 1994 kende een droef dieptepunt met 400.000 ha. 65% is met opzet aangestoken, waarvan 38% door boeren, om afval te verbranden, waarbij er iets mis ging, 11% ontstond door onachtzaamheid, en 16% door onbekende oorzaak. Natuurlijke oorzaken als blikseminslag zijn goed voor slechts 3%.

  Media-discriminatie. In Madrid houdt de president van de Autonomie Madrid nog altijd tegen dat de verschillende confessies zendtijd kunnen krijgen op radio en TV. Telemadrid. Daarentegen kon de homobeweging vrij snel zendtijd krijgen. Zelfs de aartsbisschop van Madrid kon de president niet op andere gedachten brengen.

Dat bracht de aartsbisschop kennelijk op de gedachte een eigen zender te beginnen. TMT krijgt een eigen televisiekanaal, vergelijkbaar met onze KRO. Kardinaal Rouco heeft het op 24 september ingewijd, en de burgemeester van Madrid, die altijd geweigerd heeft om op welke Protestantse uitnodiging dan ook in te gaan, was daar wel aanwezig.

De Protestanten vragen al 11 jaar om toestemming uitzendingen te verzorgen, maar helaas!

  De PSOE (Partido Socialista Español), die zich tot nu toe gewoonlijk vrij positief opstelde ten opzichte van Protestanten, heeft een ruk naar Rooms gemaakt, maar sluit de poorten niet voor de Protestanten. Zeggen ze. Echter: in de practijk overheersen ook in de groep: Christenen in de PSOE de RK diehards. Zij overschreeuwen succesvol het Protestantse geluid.

  Mexico. In Chiapas, waar de laatste jaren heftige rellen waren – eerst i.v.m. Indianen die hun rechten opeisten, en vervolgens i.v.m. Protestanten die werden vervolgd en verjaagd, is 28 augustus j.l. een dienst ter verzoening gehouden, waar de bisschop van San Cristóbal de las Casas en de Protestantse predikant samen voorgingen in gebed. Dit om de terugkeer van Protestanten te begeleiden. De bisschop vroeg om vergeving voor de gemaakte fouten. De predikant vroeg zijn volgelingen die vergeving ook te schenken, liever dan de wapens op te nemen.

  Bijbelnootjes: Een Britse geoloog – Graham Harris – lijkt het verhaal van Sodom en Gomorra aannemelijk te maken. De steden lagen aan de rand van de Dode zee, en handelden in natuurlijk asfalt, dat werd gebruikt om boten te teren en om huizen te bouwen. Het asfalt diende als cement. Zo’n 2500 jaar v Chr. (rond de tijd dat de steden volgens de bijbel vernietigd werden) is er een grote aardbeving geweest. Graham Harris neemt aan dat daardoor methaanvoorraden onder de Dode Zee vlam hebben gevat, waardoor de grond instabiel werd. Een aardverschuiving zou de steden hebben vernietigd.

  En weer wordt er gezocht naar de ark van Noach. Dit keer met behulp van een satelliet, die voorwerpen van 6 meter nog kan onderscheiden. Het grootste deel van de Ararat (5181 m hoog) is vrijwel ontoegankelijk, en de QuickBird 2 hoopt meer te weten te komen over die delen die nooit onderzocht zijn. Overigens zijn er bronnen die menen dat de Ark niet gezocht moet worden op de berg Ararat, maar ergens in het hele gebergte, of anders in Urartu, een oude beschaving ten N. van Babylon. Voorlopig houdt de QuickBird een oogje in het zeil.

Ook de zondvloed schijnt wetenschappelijke status te krijgen. Archeologen hebben diep onder het oppervlak van de Zwarte Zee aanwijzigen gevonden voor een catastrofale vloed die meer dan 5000 voor Christus plaats vond en het zoete meer veranderde in zout water. Bovendien zijn er grote blokken steen waargenomen, die bewerkt lijken, en voor bewoning gebruikt zouden kunnen zijn. Hoe dan ook: de expeditie heeft een afgelegen plek onder water gevonden met materiaal dat hoort tot een periode voor een grote vloed. Deze studies bevestigen de theorie van een grote overstroming, zegt Burce Hitcher, archeoloog en uitgever van de Herald Tribune. (Washington.)

  De aardbeving in Turkije heeft ook positieve gevolgen gehad. Eindelijk zijn de plannen voor een Christelijke boekwinkel in daden omgezet. Na de twee grote aardbevingen in 1999 was de Turkse economie volkomen ontregeld. De Europese Unie heeft geholpen, maar wel op voorwaarden: meer godsdienstvrijheid bijvoorbeeld. En zo mocht er een boekwinkel worden geopend, met een uithangbord in Turks en Engels, maar bijbels wel mogen worden verkocht, maar niet weggegeven. Direct na de opening waren er in Augustus al 200 geïnteresseerden, terwijl er in september 350 mensen binnen liepen. Eerdere Spaanse plannen werden getorpedeerd door de overheid.

  In Madrid werd het een kerk van de Hermanos verboden de openbare weg te gebruiken voor een marathon bijbellezen gedurende 4 uur. Het is een gemeente die daar al 50 jaar gevestigd is, en goed bekend staat. Maar processies – die het verkeer veel meer ophouden, om dat ze niet op één plaats blijven – worden door de zelfde autoriteiten wel toegestaan. Dat is dan ook heel iets anders, zeggen de gezagshandhavers.

  Nieuwe kerk in Palma de Mallorca. Onder grote belangstelling, ook van officiële zijde is deze kerk in gebruik genomen aan de Conde de Barcelona 20. Dit begon buiten het gebouw met het lezen van ps 24, en het zingen van een lied, daarna een dienst voor de gemeente en genodigden, en ’s middags een feest voor de buurt en genodigden van buiten de kerk. Vertegenwoordigers van stadsbestuur en de regering van de Balearen waren aanwezig, en spraken heel positief. Moge dat ook vertaald worden in toestemming op straat te evangeliseren, is de grote wens.

  In Spanje is er enige opwinding over de Protestantse (Noorse) Eva Sannum, de vriendin van de kroonprins, die van huis uit Luthers is, en nu zich laat voorlichten over het Rooms-Katholicisme. De enige manier waarop ze het in Spanje goed zal kunnen doen, zegt men. Wij kennen dergelijke perikelen rond Maxima.

  Op donderdag 25 october kreeg de Spaanse koning Juan Carlos in de Utrechtse Domkerk een eredoctoraat uitgereikt in de rechtsgeleerdheid. De bestuurders van de Rijks Universiteit Utrecht hadden er goed over nagedacht, en claimden dat het geen loos gebaar is, naar een toevallig passerend staatshoofd, maar dat de Spaanse koning wel degelijk grote kwaliteiten heeft. Met name aan zijn rol in de ontwikkeling van de Democratie en van de Rechtstaat in Spanje heeft hij dit eredoctoraat te danken. Aldus werd de koning van Hispanje weer eens echt geëerd.   

De synode heeft ook een verklaring de wereld doen ingaan. In het Engels. Zojuist ontvangen.  

Declaration On The Current World Situation

  The 69th General Synod (Assembly) of the Spanish Evangelical Church firmly rejects all terrorism being used at this time as a method of political and ideological struggle.  We join and stand in solidarity with the Decade for the Suppression of Violence called by the World Council of Churches (2001-2010).  
Our firm foundation lies in our faith in Jesus Christ and the values of the Kingdom of God and his righteousness. Exhorted by the Gospel of Peace to uphold goodness and mercy as the only answer to evil, we wish to make public the following declaration.  
We condemn the terrorist attacks carried out against the United States of America. We stand beside the persons who have suffered the painful loss of family and friends.  We have prayed for strength for those in mourning, and we have prayed for the liberation of the North American people from all desire for vengeance.  
Therefore, we also condemn the response of war by the United States government and its allies.  Our understanding of the Gospel leads us to believe in the search for peaceful means of conflict resolution. War is never holy; justice arises not from revenge; and the dominance of the strongest is not the way.  
We denounce the economic order predominant in the world today, in which the rich world takes advantage of the resources and raw materials of the majority of the countries of the poor world, without the benefits returning to them as investments in the development of such basic areas as education and health care. This economic order is only serving to multiply existent inequalities, incompatible with justice, human rights and peace.  We call the Spanish government to both unite with those voices crying out for the abolition of the foreign (external) debt, and to take concrete and effective steps forward in this matter.  
We condemn the Taliban regime of terror, along with its interests and fanaticism. Building on 22 years of warfare and three more of draught, the Taliban have led Afghanistan toward the first great war and humanitarian crisis of the 21^st century.  Our condemnation also extends to those who support them now or who have supported them in the past, arming people groups against each other in order to defend outside economic or political interests.  
We stand in solidarity with the Afghan people. They, who today suffer a famine which is killing off the population, are the poorest nation on the planet with the largest number of refugees (more than five million).  
We ask for changes in attitudes and policies towards the poor countries of the world.  We ask that democratic electoral processes be respected, even when they differ in ideology and understanding from those of the dominant nations.  We ask that no form of dictatorship be supported and that human rights be defended.  We believe that the time has arrived for the United States of America to support the creation of an International War Crimes Tribunal and to uphold the Kyoto Accord.  
We call all of the believers of the family of Abraham to seek together the road to peace and brotherhood.  We call for meetings at the national level, bringing together representatives of Christianity, Islam, and Judaism, with the common purpose of seeking ways to avoid the conflict and marginalization not desired by the populations, cultures and religions living alongside each other at the heart of Spanish society.

  In Memoriam Don Ramon Taibo Sienes.

1911 - 2001. Op 90-jarige leeftijd overleed 27 october jl. Don Ramon Taibo Sienes, schrijver, dichter en bisschop. Een heer, een caballero in de beste zin. Zijn ‘tweede roeping’ noemde hij zelf zijn passie voor de pen. Een passie die gepaard ging aan een diepe spiritualiteit, die zijn werk ook zo aantrekkelijk maakt. Hij schreef in España Evangélica en in La Voz de Almería. Maar ook in kranten als La Nueva Democracia (New York); Luminar (México) en Elevación (Buenos Aires) verscheen zijn werk, dat zowel uit proza als poëzie bestond.  
Hij moest tussen 1939 en 1944 zeer tegen zijn zin in ballingschap. Daarna komt hij weer terug naar Spanje, en werkt mee aan de Carta Circular en La Luz, uitgaven van de I.E.R.E.  Van 1966 tot 1983 was hij er bisschop. In die tijd heeft hij de jonge koningin Sofia – met enkele anderen – op haar verzoek onderwezen in het Protestantisme. Hij ging daar niet prat op, maar tijdens een bezoek zagen we de foto...  
Een beminnelijk en waardig man was hij, die zich meten kon met de groten der aarde, en daar ook mee verkeerde.

Hij had veel belangstelling voor de oecumene, en gaf daar in woord en geschrift uiting aan, ook voor radio en televisie. Voor zijn gedichten, waarvan er verscheidene bundels verschenen werd hij nog in 1999 geëerd met een prijs voor Protestantse dichtkunst.  Gelukkig heeft zijn vrouw, die kort daarna overleed, dat nog mee kunnen maken. De manier waarop hij zich de degradatie van het bestaan in een verpleeghuis met rust en kalme waardigheid accepteerde, kon ons respect voor hem alleen maar verhogen. De herinnering aan hem is tot zegen. 

   Auschwitz                                        Léon Felipe   (1884 – 1968)

     Esos poetas infernales,                                               Deze verduvelde dichters,  
Dante, Blake, Rimbaud....                                         Dante, Blake, Rimbaud...     que hablen más bajo...                                               moeten maar eens zachter spreken...     que toquen más bajo...                                               moeten een toon lager zingen...              !Que se callen!                                                              Moeten zwijgen!                          Hoy                                                                             Nu     cualquier habitante de la tierra                                weet ieder die op aarde woont     sabe mucho más del infierno                                   over de hel veel, heel veel meer     que esos tres poetas juntos.                                     dan deze drie dichters tezamen.  
Ya sé que Dante toca muy bien el violín...               Ik wéét dat Dante fraai viool speelt...     !oh, el gran virtuoso...!                                               wat is hij virtuoos...!     pero que no pretenda ahora                                     laat hij nu geen pretentie hebben     con sus tercetos maravillosos                                    met zijn fantastische terzetten     y sus endecasílabos perfectos                                   en zijn perfect geconstrueerde verzen              asustar a ese niño judío                                             deze Joodse jongen bang te maken  
que está ahí, desgajado de sus padres...                   die hier is, van zijn ouders losgerukt...                          y solo.                                                                          en alleen.                          !Solo!,                                                                          Alleen!     aguardando su turno                                                en zijn beurt afwacht     en los hornos crematorios de Auschwitz.                in de ovens van het crematorium van Auschwitz.     Dante..., tú bajaste a los infiernos                             Dante... jíj daalde neder in de hellen     con Virgilio de la mano                                             met Virgilius bij de hand     (Virgilio, “gran cicerone”)                                        (Virgilius, die ‘grote gids’)  
y aquello vuestro de la Divina Comedia                  en wat jullie toen hadden met de Divina Comedia     fue una aventura divertida                                                was eigenlijk een avontuurtje     de música y turismo                                                  toeristisch, en ook met muziek,     Esto es otra cosa..., otra cosa...                                  Dit is iets anders... iets heel anders...              ?Cómo te explicaré?                                                   Hoe leg ik het je uit?     !Si no tienes imaginación!                                          Je kunt het je niet voorstellen!     Tú, Dante, no tienes imaginación.                            Jij, Dante, kunt het je niet voorstellen.  
Acuérdate que en tu infierno                                                Geef toe dat er geen enkel     no hay un niño siquiera...                                         kind voorkomt in jouw hel...     Y ése que ves ahí...                                                     En dit kind dat je hier ziet...                 está solo,                                                                     is alleen,               !solo!, sin cicerone,                                                     alleen, en zonder gids,  
esperando a que se abran las puertas de un infierno          en wacht tot zich de deuren openen van een hel     que tú, ¡pobre florentino!,                                          die jij je, arme Florentijn,     no pudiste siquiera imaginar.                                   niet eens voor kon stellen.     Esto es otra cosa..., ¿Cómo te diré?                                       Dit is iets anders... Hoe moet ik ’t je zeggen?  
!Mira! Éste es un lugar donde no se puede              Kijk! Dit is een plaats waar niemand                 tocar el violín.                                                             viool kan spelen.  
Aquí se rompan las cuerdas de todos                                   Hier breken de snaren van alle              los violinos del mundo.                                                          violen ter wereld.  
?Me habréis entendido, poetas infernales?              Zouden jullie me begrepen hebben, verduvelde dichters?     Virgilio, Dante, Blake, Rimbaud...                            Virgilius, Dante, Blake, Rimbaud...              !Hablad mas bajo...! ¡Chist!                                       Praat toch zachter! Sssssst!                   !Callaos!                                                                     Houd je mond!     Yo también soy un gran violinista                            Ook ik speel groots viool,     y he tocado en el infierno muchas veces,                 en dikwijls heb ik in de hel gespeeld,              Pero ahora, aquí...                                                      Maar nu, hier....     rompo mi violín... y me callo.                                    breek ik mijn viool... en zwijg.          vert.  GVvH