Colofon:
Het Berichtenblad is een uitgave van het bestuur van de Nederlandse Stichting ‘Het Evangelie in Spanje’ die beoogt de zaak van het Evangelie in Spanje - in nauw overleg met de Spaanse Evangelische kerken zelf - vanuit de wijde kring der Nederlandse Protestantse kerken naar beste krachten te bevorderen.
Eindredactie:
G.A. Voerman - van Haselen
Geertebolwerk 25 3511 XA Utrecht
info@evangelie-in-spanje.nl
website:
www.evangelie-in-spanje.nl
RSIN 8075.13.507
MEDEDELINGEN VAN DE ADMINISTRATIE
Vriendelijk
verzoeken wij u adreswijzigingen door te geven aan:
Geertebolwerk 25, 3511 XA Utrecht.
Voor uw medewerking zeggen wij u hartelijk dank.
BIJDRAGEN
Bijdragen voor ons werk onder vermelding van bestemming zien wij graag tegemoet op bankrekening
NL 08 FVLB 02 26 11 07 53 t.n.v. ‘Het Evangelie in Spanje’ te Zeist,
liefst
met vermelding: algemeen of: pensioenen.
Van de redactie
Tot onze spijt is dit Berichtenblad laat, en wat dunner. Uw secretaris kreeg eind augustus een medisch probleempje, waardoor ze 2 maanden plat lag, en daarna langzaam opknapte. Excuses!
Dit toont ééns te meer aan, hoe kwetsbaar een mensenleven is, (daar hadden we Covid niet voor nodig) en vooral: hoe belangrijk het is dat we meer mensen in ons bestuur krijgen.
We hebben u echt nodig. Of jou! Lezen en samenvatten, vertalen en schrijven, vouwen en nieten, (omgeving Utrecht, want hier staat de laserprinter nu, maar dat hoeft niet zo te blijven) etc…
Muchos pocos hacen un mucho, volgens de Spanjaarden.
Alle kleine beetjes helpen, zeggen wij dan. Of:
Vele handen maken licht werk.
Blijf ons steunen in woord en daad, geld en gebed, zodat we samen onze Spaanse zusters en broeders kunnen blijven steunen.
Inhoud
79ste
Synode van de Iglesia Evangélica Española ( I.E.E.)
Israel
Flores Olmo, decaan van het SEUT
Een
nieuwe ster van Bethlehem. Sagrada familia
Vluchtelingen
over heel de wereld. De beelden doen pijn, vooral omdat je vaak het gevoel
hebt dat je zo weinig kunt doen, echt helpen, dat lijkt een ver van je bed
show.
Dezer dagen ziet Christus ons aan met de ogen van de kinderen aan de grens
tussen Wit-Rusland en Polen. Omwille van de politiek moesten ook Zijn ouders
met Hem vluchten. Ze vluchtten naar Egypte, tot ze veilig terug konden keren.
Dankzij de drie Koningen hadden ze wat geld, zo zorgt de Heilige soms voor
ons, via ander mensen. Zo kunnen wij zorgen op afstand. Op deze foto gaat een
kind voorop, alsof het de volwassenen uitlegt waar ze heen moeten. Moge Hem
die we juist vierden als een Kind in een Kribbe, en die we verwachten als
Koning over heel de wereld, ook ons allen de weg wijzen.
Wees
stil en bid, Hij zal antwoord geven. Hij komt.
Kerstfeest vieren is het geloof omarmen, een geloof dat ons leidt en
beweegt, dat ons ertoe aanzet om te zien en te onderscheiden, om te vechten
voor rechtvaardigheid en, vooral, om te leren een profetische gemeenschap te
zijn die zonder terughoudendheid liefheeft en zichzelf geeft met heel ons
hart.
We leven in een maatschappij waar lichten en geluiden lijken gemaakt om ons
zo te verdoven dat we in de verblinding stoppen met zien en in heel die
fanfare stoppen met horen; de verlichte straten vol met kerstliedjes worden
ons voorgesteld als tekenen van de tijd die komen gaat: een tijd van vieren en
feesten. Maar op moment dat we ons laten aantasten door de kerstparafernalia,
die de diepte ervan verhullen, blijken we verblind voor de Boodschap, voor het
Kind in de kribbe gewikkeld in doeken.
En zo laten we ons, ongemerkt wellicht, ervan overtuigen dat dit niet
het teken kan zijn; wel het engelenkoor, wel de schittering van hun licht en
de kracht van hun stemmen, maar dat het kleine kind, de machteloosheid
die de menselijkheid van zijn moeder vraagt, en die in elke
afhankelijkheidsrelatie voorkomt, nergens een teken van kan zijn, en al
helemaal niet van verlossing.
Maar dan heb je daar, in onze kribbes, in onze verhalen, toch dat beeld van
de vlees geworden Zoon van God in doeken, een teken van ondergeschiktheid, van
volledige verbinding met de nietigheid van de mensheid die geboren wordt. En
dit teken, dat misschien zelfs wat onfatsoenlijk lijkt, komt tot ons om God
te verkondigen die schept en herschept met nieuwe Liefde, God die Zich vanuit
het kleine en nederige heeft gegeven, opdat ook wij leren radicaal lief te
hebben en vrede zijn vanuit onze nietigheid en nederigheid. En deze revolutie
beleef je in heel de weg van kribbe naar kruis, om uit te lopen op de hoop op
de Opstanding, vanuit de nederigheid van de Zoon van God, die kwam in de
schoot van Maria en die wordt bevestigd in het verheerlijkt lichaam dat de
littekens van het lijden draagt.
De laatste tijd wordt voor iedereen ingewikkeld, de pandemie is geëxplodeerd
en heeft, zo mogelijk, de ongelijkheden en onrechtvaardigheden nog verder
vergroot en, als we in de rijke landen al met angst en moeilijkheden hebben
geleefd, is deze situatie in de arme gebieden van onze wereld nog radicaal
veel erger.
Geopolitieke conflicten, de klimaatcrisis en massale ontheemding; in elke
uithoek van de planeet klinkt een kreet op om onze manier van leven te
veranderen en te reageren op de roep om vrede die klinkt uit talloze kribbes.
Maar al te vaak laten we ons verblinden door rookgordijnen die in ons onechte
problemen oproepen en die we met alle macht proberen op te lossen, terwijl we
de ècht dringende problemen vergeten.
Daarom is het nu belangrijk terug te gaan naar het ware teken, dat van het
kind in de kribbe, gewikkeld in doeken, om in de nietigheid en zwakheid de
grootsheid te zien van alle hoop, om in de verbondenheid het antwoord te zien
dat tot vrede leidt, en om onze eigen menselijkheid te ervaren, zodat we ons
kunnen toeleggen op de uitdaging om met en in Jezus een wereld te herscheppen
die nog té vaak wacht op tekenen uit de hemel terwijl die al in een kribbe
ligt.
Daarom zal ons gebed deze Kerst zijn dat Kerst opnieuw het teken zal zijn om
op weg te gaan, dat we dan weten hoe te luisteren naar huilen en lachen, en
grootsheid in zwakheid te zien, dat we ons leven kunnen bevruchten met het
diepe besef dat ons oproept om het leven te leven als een profetische
uitdaging tot liefde en vrede, het erkennen van de geringheid van onze daden,
die lijken op druppels in een zee van conflicten, maar die vol de hoop zijn,
in het weten dat God in het Kind, dat gewikkeld is in doeken, Zijn schepping
redding heeft gebracht.
De I.E.E.- kerstcollecte zal dit jaar worden gewijd aan het project van CEAR
(Spaanse Commissie voor Vluchtelingenhulp), het solidariteitsfonds voor de
Vluchtelingen.
Het is bedoeld om tegemoet te komen aan de behoeften van migranten waar
niemand in voorziet, van opvang tot juridische en arbeidsbegeleiding, door
middel van psychologische zorg, specifieke gezondheidsbehandelingen, middelen
voor moeders en kinderen en basisbehoeften en hygiëne. Het geld van de
collecte zal gaan naar vrouwen en alleenstaande minderjarigen die op de
Canarische Eilanden arriveren, een nieuw verschijnsel in het beleid van
migratie-inperking op eilanden, een model dat al wordt gebruikt op de Griekse
eilanden, en dat bestaat uit het vasthouden van migranten in eilandgebieden
als een afschrikkingsmechanisme en het bevorderen van deportatie als de
belangrijkste strategie om de situatie te beheersen.
In deze strategie is de onmenselijke behandeling van migranten, waarbij
duizenden van hen gedwongen zijn om weken (in sommige gevallen zelfs maanden)
zonder enige vorm van basisvoorzieningen en fatsoenlijke leefomstandigheden te
bestaan: slapen op de vloer of matten, zonder een dak om onder te schuilen,
opgehoopt in minimale ruimtes en met beperkte toegang tot toiletten of
badkamers, tot norm verheven.
De 79ste Algemene Synode van de I.E.E. onder het motto:
"Genezende gemeenschappen. Overdracht van het geloof" vond plaats in
Málaga van 29 oktober tot 1 november 2021
Tot onze spijt was het niet mogelijk om, ondanks de hartelijke uitnodiging,
ook dit keer deze Synode bij te wonen, al zijn juist de persoonlijke contacten
het smeermiddel van onze relatie als Stichting met Spanje. Op onze website heb
ik het verloop van de bijeenkomsten bijgehouden, maar interessanter is
wellicht het korte verslag dat in de eigen media werd afgelegd. Ik citeer:
Algemene Synode
Onder het motto van Joël 3:1-2 "Uw ouden zullen dromen dromen en uw
jongeren zullen visioenen zien", begon de 79ste algemene
synode van de I.E.E. De synode bezoekers kwamen bijeen in het Diocesane Huis
van Malaga. De classis Andalusië toonde haar gastvrijheid door de hele
logistiek rond de organisatie van deze bijeenkomst met enthousiasme en
toewijding op zich te nemen. Volgens Alfredo Abad, voorzitter van de I.E.E.,
is ‘synodaliteit’ een uitdrukking van "samen wandelen", het is
de moed en de kracht van onze onderlinge gemeenschap, die zich vertaalt in het
waarachtige en krachtige getuigenis van onze Kerk, midden in de samenleving,
en dit was ons doel'.
29 october 2021. Om half acht vanavond werd de openingsdienst van de Synode in het Diocesane huis van Malaga, waar het grootste deel van de Synode zich afspeelt, plechtig geopend.
Zoals u ziet is het een mooie ruimte, waar
men, mét mondkapjes, op afstand van elkaar kan vergaderen.
"Jullie ouderen zullen dromen dromen en jullie jongeren zullen visioenen
zien." (Joël 3: 1 - 2)
Dat is het thema, met als doel te werken aan Helende
(heilzame) gemeenten, en Overdracht
van het geloof.
Dit jaar is er meer ruimte dan ooit voor jongeren. Er is parallel aan de
'gewone' synode telkens een jongerensynode. Om half tien (ja, Spanje!) werd
samen het avondeten genuttigd!
30 october 2021 Om 9 uur was er een korte
kerkdienst. Om half tien begon de Synode met het technische gedeelte, het
verslag van de vorige Synode (daar waren Parel en ik bij in 2019),
Daarna het verslag van de voorzitter van de CP, Alfredo Abad...
Vervolgens kwam het gedeelte van het 'beheer' van de CP.
Na de pauze kwam de lezing 'ter leringe ende vermaeck', (altijd interessant)
gevolgd door een discussie.
Deze lezing werd gehouden door dra. Lidia Rodriguez Fernandez, die Theologie
en Litteratuur heeft gestudeerd.
Misschien lukt het om de lezing te verwerken in het volgende Berichtenblad.
Deo volente.
Intussen begon de jongeren-synode onder het thema: 'YO'.
'Ik' dus.
Eten doen ze om 2 uur, en om 4 uur gaat het
werk verder met het verslag van de commissie over de Ambten en dan de Financiën.
Intussen vergaderden de jongeren over 'Ik en de anderen'.
Na een pauze van omtrent een half uur leveren de Instituten hun verslag,
waarna er om 8 uur samen getafeld wordt. Om 9 uur die avond was er een
feestelijke bijeenkomst. Een bezoek aan de mooie oude kerk in de c./ Ollerías
was er een wezenlijk onderdeel van. De feestelijkheden vonden in de ruimtes
daar plaats. Gisteravond hadden de jongeren zelf al een feestje. :-)
Zondag 31 october 2021,
Hervormingsdag. Ontbijt en een korte dienst. Om half tien werden de
verslagen van de classes besproken, en om tien uur begonnen de jongeren aan: 'Ik
en het geloof'.
11 uur pauze, en een half uur later de verkiezingen voor de nieuwe leden van
de CP. (De helft treedt altijd af, maar kan herkozen worden.)
Voor het eten wordt er een foto genomen van de afgevaardigden en andere
aanwezigen...
16 uur: 7e zitting: Verslag van het Comité de resoluciones 1 (Een
samenvatting van de voornemens voor de komende periode.) 18 u pauze.
Ook werd er afscheid genomen van de recent geëmeriteerde predikanten zoals
Juan Varela links onder.
18.30 u Gesprek met de Jongeren.
21.30 u Avondeten.
1 november 2021. De eerste zitting om half
tien ging om het tweede verslag van het Comité de resoluciones. Daarna
werd er over allerlei goede voornemens gestemd, en werden er vragen gesteld en
antwoorden gegeven. 11 u pauze.
11.30 u Afsluitende kerkdienst.
En daarna ging
iedereen vol nieuwe energie naar huis.
Het waren intense dagen waarin rapporten, projecten, de
economische situatie en toekomstperspectieven, aanbevelingen, evenals de
uitvoering van het strategisch plan voor de Zending gepresenteerd door de CP,
werden tijdens elke sessie goedgekeurd en ontvangen. Wat betreft de verkiezing
van de leden voor de Permanente Commissie, (de helft van de CP wordt elke
synode opnieuw gekozen, zodat er vernieuwing en continuïteit is) kregen
Alfredo Abad, voorzitter; Dámaris Ruiz, 2e secretaris en David Manzanas, lid,
opnieuw het vertrouwen van de synode en ze werden herkozen. Déborah Gómez
werd verkozen tot nieuwe penningmeester van de I.E.E., i.p.v. Ruth Camacho,
die deze verantwoordelijkheid de afgelopen vier jaar op zich heeft genomen,
maar door omstandigheden moest afhaken.
V.l.n.r.: Mariano Arellano, Israel Flores, Alfredo Abad, Débora Gómez, David
Manzanas, Marta López en Dámaris Ruiz vormen nu de CP.
Het belangrijkste en opmerkelijkste aan deze 79e synode van de I.E.E. was
echter zonder twijfel de hereniging met de broeders en zusters die met een
grotere intensiteit werd beleefd, aangezien de 79e synode van de I.E.E. de
eerste was, na de COVID 19 pandemie, en daarnaast viel de prachtige
presentatie op van de theoloog Dr. Lidia Rodríguez: "Van overdracht tot
de herovering van het geloof". (We hopen die ooit met u te mogen delen.)
Het was een zegen om deze tijd te delen met bijna 40 jongeren en tieners, met
wie we in een open dialoog konden gaan. Zij presenteerden hun kritiek, hun
suggesties en hun voorstellen. De CP is dankbaar en voelt zich
verantwoordelijk om op deze vragen in te gaan, en gaat de uitdaging aan om te
werken aan een kerk waarin iedereen in de verschillende generaties zich meer
thuis voelt. Bij deze moeilijke uitdaging zijn we allemaal betrokken,
voorgangers, lokale gemeenten, Classes en de CP.
De Heer zal ons helpen!!!
Op 29 oktober 2021 nam een grote groep jongeren van I.E.E.-kerken deel aan
wat onze eerste Algemene Synode was. In deze synode spraken we over ons
geloof, over God en deden we mee aan gevarieerde activiteiten.
Dit is een foto van de aanwezige jongeren!
In deze synode hebben we heel duidelijk onze twijfels geuit over wat een
synode eigenlijk was, en daardoor hebben we besloten om onze eigen
"Jongeren Synode" te houden, om onze voorstellen aan de Algemene
synode voor te leggen en van de kerk een prettige plek voor iedereen te maken.
Als jongeren zijn erg dankbaar voor alle gemeenten die onze deelname aan
deze synode mogelijk hebben gemaakt en ons deze prachtige ervaringen hebben
laten beleven, en die ons hebben geholpen om een beetje meer te begrijpen wat
geloof is, en God, en wat ze vertegenwoordigen in ons leven.
Een jonge deelnemer aan de synode
____________________________________________________
(Emeritus) predikant in Betel-San Pablo (Barcelona.)
Hij is oprichter van het blad Lupa
Protestante, een van de meest vruchtbare schrijvers van de I.E.E.
Hier vertelt hij van zijn bekering, (hij was toen + 18-19 jaar) een
geliefd onderwerp bij veel Spaanse Protestanten. Als mensen je leren kennen,
hopen en verwachten ze – zeker onder de oudere generatie – dat je dáárover
spreekt. Ignacio
vertelt:
Het was 18 november 1973, een zondag, toen mijn leven
definitief de drempel overschreed die we, in de woorden van het Evangelie
volgens Johannes, 'wedergeboorte'
of 'van Boven geboren'
noemen. Die zondag, die mijn leven tot nu toe zou bepalen, ging ik naar de
kerk in de Calle Tolrá (Barcelona), het zal ongeveer 18.40 uur zijn geweest.
Voor de deur van de kerk stond een jongeman hand in hand met een meisje (Fernando
González en Montse Ortega – jaren later zou zij mijn schoonzus zijn). Ik
vroeg hem of ik de kerk in mocht, en hij zei vriendelijk: "Natuurlijk,
kom binnen." Ik ging naar binnen, de dienst liep ten einde.Er preekte net
zo’n jongeman als ik, Julio Pérez Giménez, met wie ik een hartelijke en
broederlijke vriendschap zou sluiten die tot op de dag van vandaag voortduurt.
Aan het eind hoorde ik vanaf de kansel de oproep om me over te geven aan Jezus
als Heer en Verlosser. En dat deed ik, ik antwoordde met een volmondig ja, en
ik deed het ook.
Ik sla de laatste 48 jaar over en ik zeg tegen mezelf:
"God is mij genadig geweest en gebleven." Gedurende mijn hele leven
heb ik allerlei soorten situaties meegemaakt, maar vandaag kan ik zeggen dat
God altijd goed is geweest! Ja, zo is het geweest.
Met deze regels dank ik God voor Zijn trouw, en ik erken
dat ik altijd het motto heb ervaren dat Juani (zijn
vrouw) en ik elkaar aan het begin van onze relatie gaven:
"Ik kan alles doen in Christus die mij sterkt".
Groot is en was Zijn trouw gedurende deze achtenveertig jaar! Hieronder een
gedicht dat ik vijf jaar geleden schreef, waarin ik de ervaring probeer uit te
leggen die ik op die verre (maar ook zo dichtbije) 18 november 1973 heb
meegemaakt.
Een 18 november
(Ignacio Simal. Januari 2015)
De zon gaat onder
op de aarde,
en heeft zijn kracht
al deels verloren,
en de herfst bezaait
de aarde met
roerloze bladeren,
de zielekou
was bruut aanwezig,
loste sintels op
van een zomer zonder Noorden
die krachtig riep
om bacchanalen zonder eind
van vlees en van verbijstering.
Toen, zonder dat ik
naar U zocht,
kwam U mij tegemoet
en U verleidde me.
Ik heb mij niet verzet,
'k liet U begaan.
Ik wierp me in Uw armen,
waarin ik zocht
naar het verloren leven.
En in de beschutting
die Uw liefde me bood,
werd het leven mij
opnieuw geboden
in al zijn pracht.
on gaat onder
op de aarde,
en heeft zijn kracht
al deels verloren,
en de herfst bezaait
de aarde met
roerloze bladeren,
de zielekou
was bruut aanwezig,
loste sintels op
van een zomer zonder Noorden
die krachtig riep
om bacchanalen zonder eind
van vlees en van verbijstering.
Toen, zonder dat ik
naar U zocht,
kwam U mij tegemoet
en U verleidde me.
Ik heb mij niet verzet,
‘k liet U begaan.
Ik wierp me in Uw armen,
waarin ik zocht
naar het verloren leven.
En in de beschutting
die Uw liefde me bood,
werd het leven mij
opnieuw geboden
in al zijn pracht.
__________________________________________________________________________________________________________________________________
Dat wilden we natuurlijk, en zo leerden we dat hij in 2009
bij het Seut begon te werken, waar hij de vakken pastoraat en liturgie geeft, en
hij is inmiddels anderhalf jaar decaan.
Zijn achtergrond: hij ging naar het Presbyteriaans
Theologisch Seminarie van Mexico, en haalde daar zijn graad in Theologie
gehaald. Maar, aangezien (Protestantse) Theologie daar geen officieel vak is,
haalde hij aan de Metropolitaanse Autonome Universiteit een graad in Filosofie.
Later kwam hij naar Spanje, naar Granada, en daar deed hij een master in
Hedendaagse Filosofie en vervolgens promoveerde hij in de Filosofie. (2015)
In het kader van onderwijservaring had hij met
verschillende theologische instituten samengewerkt, o.a. als docent aan het
Presbyteriaanse theologische Seminarie van Mexico; hij gaf ook cursussen en
seminars in seminaries en theologische instituten van Latijns-Amerika. En in de
Verenigde Staten gaf hij cursussen
aan het John Calvin Seminary in Grand Rapids, Michigan.
Toen zijn vrouw en hij naar Spanje kwamen, kwamen ze bij
de I.E.E. werken en werd Israel uitgenodigd om cursussen te geven aan het SEUT.
Hij geeft les in het vak Liturgie of christelijke eredienst, d.w.z. alles rond
betekenis en theologie van de eredienst. ‘We denken na over de betekenis en de
zin van de eredienst, en ik blijf ook Zendingsleer geven. Het is een van de
onderwerpen die ik het leukst vind, omdat het te maken heeft met het hele gebied
van de zending van de kerk, niet alleen om aan zending en evangelisatie te doen,
maar ook om (na te denken over de vraag) wát de zending van de kerk ís, en in
die zin kan ik ook gebruik maken van een zekere ervaring. Die ik altijd heb
gehad: sinds ik het seminarie ben binnengestapt, heb ik altijd wel aan het hoofd
van een of andere gemeente gestaan.
Een van de vragen die hem gesteld werden, was:
‘Welke zorgen neem je waar bij je studenten en wat
zou je zeggen tegen degenen die zich willen inschrijven bij de faculteit SEUT?’
Hij
antwoordde met: 'We hebben een geweldige faculteit, onze docenten zijn
allemaal hoog opgeleid en gekwalificeerd voor de onderwerpen die ze geven, in
feite niet alleen intellectueel, Bijbels, en theologisch, maar ze hebben ook een
groot spiritueel en pastoraal hart, en zijn altijd bereid om de studenten te
begeleiden; om hen te motiveren in de zorgen, in de vragen en de twijfels die ze
hebben.
Wat ik kan waarderen is een grote zorg voor theologische en Bijbelse reflectie,
en dit is erg interessant omdat het geen profiel is dat alleen maar gericht is
op een bediening binnen de kerk, maar meestal zijn de vragen meer intellectueel,
meer geestelijk.
Ik moedig ze graag aan om hierover na te denken, voordat iemand aan het hoofd
van een gemeente komt te staan om er de leiding aan te geven, om mensen
pastoraal te begeleiden etc. omdat scholing altijd belangrijk is.
De inhoud van de lesstof ter plaatse en online is
praktisch hetzelfde en kan zelfs worden uitgebreid met online training.
Waarom? Omdat je de mogelijkheid hebt samen
te overleggen om sommige activiteiten uit te besteden en om bepaalde video's of
andere materialen voor te stellen waarvoor in het systeem ter plekke soms geen
tijd hebben.
Altijd wanneer we ter plekke les geven en we moeten
zeggen: we hebben geen tijd, we moeten dit onderwerp nu afkrijgen, maakt
het feit dat we bij de studenten werkelijke communicatie mogelijk. Er is
goede begeleiding.
Op het terrein van het Porvenir dat oorspronkelijk bedoeld was voor een
bejaardenhuis, is uiteindelijk nieuwbouw gerealiseerd voor klaslokalen. Die ziet
u hier links. De school is flink gegroeid in de laatste jaren, ook door de
uitbreiding van de opvang van de allerkleinsten, maar de toenemende behoefte aan
praktijklokalen was eveneens een reden voor de uitbreiding. Ze zijn er blij mee! 
Muziekles op het Porvenir. Deze 8-9 jarigen spelen samen een stuk op hun
xylofoontjes! En zoals u ziet: braaf met mondkapjes!
Ook in Spanje is corona een groot probleem geweest en gebleven. De armoede
is er door versterkt, en de verschillen tussen mensen vergroot. De grote steden
hadden er meer last van, maar ook daartussen waren er verschillen, en zo bleven
de golven in dit grote land niet met elkaar in de pas. Op dit moment is er weer
net zoveel zorg om omicron als hier in Nederland, men is al met de 6e
golf bezig.
Maar de bevolking lijkt iets gehoorzamer dan in ons land…
__________________________________________________________________________________________________________________________________
Uit
El País: (El Roto levert bijna dagelijks een vaak bijtend commentaar op
de wereld, en vooral op Spanje.)
Zoveel gezamenlijke officiële talen, maar we verstaan elkaar geen van allen!
Op 29-11-21 werd een gigantische glazen, met staal
versterkte, ster geplaatst op de 138 meter hoge ‘toren van de maagd Maria’,
die tot op dit moment het hoogste deel is van de Sagrada Familia in Barcelona.
Deze ster werd bij de ‘doop’ ervan Ster van Bethlehem genoemd.
De
bouw van deze kathedraal begon in 1882 met het leggen van de eerste steen, maar
de echte bouw kwam pas in 1883 goed op gang. De kathedraal moest een
tegenwicht vormen tegen de verwereldlijking van de stad, die na het slopen van
de stadsmuren opeens gigantisch kon gaan uitbreiden. Daarbij kwam een
mogelijkheid tot veel luxe voor weinigen, ten koste van veel arbeiders. Die luxe
van deze wereld riep een kerkelijke
tegenbeweging op, die resulteerde in de bouw van de Sagrada Familia, maar de uitbuiting
riep een revolutie op onder de arbeiders.
Zo begon de bouw temidden van veel onrust.
Antoni(o)[1]
Gaudí was niet de eerste, maar wel de uiteindelijke architect.
Bij zijn dood in 1926 hebben zijn opvolgers geprobeerd zo
goed mogelijk de bedoeling van Gaudí te behouden én te vertalen naar de
beeldtaal van hun eigen tijd, en zo groeit dit grootse project uit tot
ongedachte proporties en détails. De bouw wordt betaald uit giften van
gelovigen en van bezoekers, daarom duurt het al zo lang.
(En tijdens de
Burgeroorlog lag de bouw helemaal stil. Net als in 2020 door de pandemie.)
De kathedraal zou in 2026 klaar moeten zijn, maar de
pandemie gooit roet in het eten, nu is de meest optimistische schatting 2030.
Wel werd het gebouw in 2020 al ingewijd voor de eredienst, al werden er voordien
wel in kleine delen al diensten gehouden.
De centrale toren van Jezus, die het
geheel moet bekronen, wordt hoger dan de toren met ster, en is nog lang niet af.
De ‘Ster van Bethlehem’, zoals de bekroning van de
toren van Maria is gedoopt, werd op 8 december voor het eerst verlicht.
Deze
ster is 7,5 m breed, weegt ongeveer 5.500 kg, en bestaat uit glas en staal, en
telt 12 punten die allemaal 2,9 meter lang zijn. Overdag moet die het zonlicht
opvangen en weerkaatsen. In de avond wordt de ster, die 1,5 miljoen euro heeft
gekost, van binnenuit verlicht. (Of dat ook duurzaam gebeurt met bijvoorbeeld
Led-licht is nergens te vinden.)
Sinds
het leggen van de eerste steen in 1882 wordt bijna voortdurend aan de kerk
gebouwd. De bouw van de Sagrada Familia begon in 1883, naar het ontwerp van
Gaudi.
De werkzaamheden gingen na de dood van de architect in 1926 wel verder, en een
copie van de oorspronkelijke plannen is te zien in een museum. In 1999 zagen wij
ze zelf nog liggen in een soort toonbank in een zijbeuk van de kerk die toen nog volop in
aanbouw was. Nu is er een tentoonstelling in het Catalaanse Kunstmuseum in
Barcelona, waar men tot 6 maart 2022 veel meer te zien is, o.a. de plaats die
Gaudí als architect innam in de kunstwereld van zijn dagen. Zo kan men Gaudí
beter leren kennen, en kan men in zijn vele huizen en paleizen die hij náást
de Sagrada Familia in Barcelona bouwde, de stromingen van die tijd ook
herkennen. Zeer de moeite waard dus, voor wie de tijd en de moeite wil en kan
nemen om daarheen te reizen.
Op z'n vroegst zou de bouw van de kathedraal in 2030 af zijn, denkt men,
want corona heeft roet in het eten gestrooid.
Zo ziet straks de voltooide Sagrada Familia er uit.
Inmiddels is er in 2021 € 5.000 voor
salarissen overgemaakt naar Spanje. Daar is het voor dat jaar helaas bij
gebleven.
Voor pensioenen is er € 1.915 overgemaakt.
Om ook in 2022 € 5.000 over te kunnen maken, doen we een dringend beroep op u
om daaraan bij te willen dragen.
Wij
hebben Uw bijdragen echt nodig, want helaas zullen de rente-inkomsten ook dit
jaar aanzienlijk lager zijn.
Uw bijdragen zien wij heel graag tegemoet op rekening
NL 08 FVLB 022 611 07 53
G.B.
van Delft
Penningmeester
(Verder
roep ik nogmaals iedereen op te proberen de Pensioenen op het collecterooster
van uw kerk voor komend jaar te krijgen. GVvH)
Ik
Ben…
De
God die je heelt.
De
God die je vergeeft
De
God die je hoort.
De
God die je antwoordt.
De
God die je leiden wil.
De
God die je beschermt en voor je zorgt.
De
God die van je houdt!
N.a.v.
Jeremia 24:3
Waarom
geen gedicht? vroeg iemand.
Het simpele antwoord van uw secretaris is: daar was geen tijd meer voor. Deze
aflevering was bedoeld voor de Kersttijd, en het was echt een tour de force om
de Berichtenbladen zo mogelijk uiterlijk 6 januari besteld te krijgen. Voor een
deel is dat ook gelukt.
Een gedicht had betekend: meer bladzijden, en dan ga je van 16 naar 20 pagina's.
Dat lukte niet meer, ook omdat me voor kerst werd gevraagd een kerkdienst over
te nemen van een collega die ziek lag met corona. Dat kost tijd. Dat betekende
dat de focus op de Kersttijd losgelaten moest worden, en dat kostte dan nóg
meer tijd!
We hopen een volgende keer weer in staat te zijn het Berichtenblad af te sluiten
met een gedicht.