Colofon:
Het Berichtenblad is een uitgave van het bestuur van de Nederlandse
Stichting ‘Het Evangelie in Spanje’ die
beoogt de zaak van het Evangelie in Spanje -
in nauw overleg met de Spaanse Evangelische kerken zelf -
vanuit de wijde kring der Nederlandse Protestantse kerken naar beste krachten te
bevorderen.
Eindredactie: G.A. Voerman - van
Haselen
Geertebolwerk 25 3511
XA Utrecht
info@evangelie-in-spanje.nl
website: www.evangelie-in-spanje.nl
RSIN 8075.13.507
MEDEDELINGEN VAN DE ADMINISTRATIE
Vriendelijk verzoeken wij u adreswijzigingen door te geven aan:
Geertebolwerk 25, 3511 XA Utrecht.
Voor uw medewerking zeggen wij u hartelijk dank.
BIJDRAGEN
Bijdragen voor ons werk onder vermelding van bestemming
zien wij graag tegemoet op onze nieuwe (en enige) bankrekening NL08FVLB0226110753
ten
name van ‘Stichting Het Evangelie in Spanje’ te Zeist.
Inhoudsopgave:
150 jaar
Protestantse geschiedenis in Spanje.
I.E.E. Synode van de I.E.E. 31 october tot 3 november 2019
De 55ste Anglicaanse synode van Spanje.
Doop in de kathedraal del Redentor.
Pelgrimstocht
naar Santiago de Compostela
Ons koninklijk gezin in Sevilla
In de loop van de 19e eeuw ontstaan door
zending vanuit het buitenland verschillende kleine Protestantse gemeenten in
Spanje. Het gaat dan om Reformatorische, Presbyteriaanse, Lutherse, Methodisten,
en Congregationalistische[1]
groepen, die als gevolg van de liberale revolutie in Spanje (tijdelijk) voet aan
de grond krijgen.
De oorspronkelijke kern wordt gevormd door
gemeenten die clandestien tijdens de tijden van vervolgingen zijn ontstaan, en
het gevolg zijn van de inspanning en het werk van predikanten als Antonio
Vallespinosa (1833-1887), Francisco de Paula Ruet (1826-1878) (een Catalaan), de
Andalusische Manuel Matamoros (1834-1866), Juan Bautista Cabrera (1837-1916) uit
Alicante, de Catalaanse Francisco Albricias (1856-1934), die allen te lijden
hadden onder vervolging en ballingschap, en die in Europa en Gibraltar een
theologische opleiding ontvingen, die hen in staat stelde om hun zending en ambt
te gaan verrichten.
In
1869 komt er in Sevilla een algemene vergadering bijeen, bestaande uit
afgevaardigden van verschillende gemeenten die dan op het Spaanse
grondgebied bestaan, en men sticht de Iglesia
Reformada Española (Spaanse Protestantse Kerk), die het
Presbyteriaanse systeem aanvaardt, en in 1872 de naam Iglesia
Cristiana Española Spaanse Christelijke Kerk aanneemt.
Met de oprichting van scholen, boekwinkels, zorg voor
de meest kwetsbaren, e.d. is Fritz Fliedner de oprichter van allerlei vormen van
sociaal werk die nog steeds verbonden zijn met de Spaans Protestantse kerk.
(I.E.E.)
De Stichting die tegenwoordig zijn naam draagt, (Federico
Fliedner Fundatie - FFF), ontwikkelt in zijn geest haar missie voor
onderwijs, theologische vorming, sociale en culturele activiteiten in dienst van
het Spaanse Protestantisme in het bijzonder en de Spaanse samenleving in het
algemeen.
Op 1-9-1880 splitst zich de latere I.E.R.E. af, zie
blz. 14, om een eigen, meer op de Spaanse cultuur gericht spoor te
volgen.
In 1886 wordt in Madrid de 10e vergadering
gehouden van de Iglesia Cristiana Española, die dan gevormd door
vertegenwoordigers van de gemeenten in Madrid, Sevilla, Córdoba, Granada, Jerez,
Isla de San Fernando, Málaga, Reus, Camuñas, Mocejón, Cartagena, Cádiz en
Huelva en de zendingsposten van Utrera en Villafranca de Córdoba, allemaal uit
de presbyteriaanse traditie.
De Iberisch Evangelisch Unie (Unión Ibero-Evangélica,
die onderdak biedt aan gemeenten van Congregationalistische snit in Santander,
Bilbao, San Sebastian, Logroño, Pradejón en Zaragoza, met verschillende
zendingsposten, besluit dan om toe te treden tot de Iglesia Cristiana Española,
die bij deze gelegenheid, tijdelijk dacht men, haar naam veranderde in de
Spaanse Protestantse Kerk, Iglesia
Evangélica Española, en die, in principe ook alweer voorlopig, als
grondslagen de Geloofsbelijdenis en de Reglementen van de Iglesia Cristiana Española
overnam.
Deze groep gemeenten (UI-E) was ontstaan uit het werk
dat de gebroeders Thomas en William Gulick hadden opgezet, met steun van de
American Board, allen afkomstig uit een Congregationalistische traditie.
Bij deze gemeenten voegden zich ook nog
gemeenschappen die in Noord Spanje ontstonden als gevolg van de Zending van Hoog
Aragón, tussen 1906 en 1911, opgezet door de Franse predikant Albert
Cadier.
Alice Gordon Gulick
stichtte in 1901 het ‘Internationale
Instituut’ in Madrid, dat was gewijd aan de bevordering van onderwijs
aan en de sociale emancipatie van vrouwen. Dit instituut ontwikkelde ze
parallel aan het ‘Vrije Instituut voor het
Onderwijs’ (1876), dat pleitte voor vrije leerscholen en een
onderwijs dat niet onderworpen aan officiële dogmata in religieus, politiek,
of morel opzicht.
De Methodistenkerk brengt bij de verenigde Kerk haar
gemeenten in Catalonië en de Balearen in. De Methodistenkerk was in 1869 naar
Catalonië en de Balearen gekomen, waarbij de eerste gemeente op 1 September
1871 werd gesticht.
Het waren vooral Engelse zendelingen die als
eersten de evangelisatie (van Spanje) ter hand namen, m.n. William T. Brown,
stichter van de eerste scholen en gemeenten tussen 1869 en 1874, en de dominee
Franklin G. Smith tussen 1888 en 1916, en William Lord van 1916 tot 1924; maar
zij werden al snel gevolgd door Spaanse arbeiders in het Koninkrijk, die
nieuwe scholen en kerken opzetten. Op het moment van de samenvoeging bestond de
bijdrage van de Methodisten in Catalonië uit de oude gemeenten van Barcelona en
Ruby, waaraan later de nieuwe gemeenten van L'Hospitalet de Llobregat, Santa
Coloma de Gramenet en La Llagosta werden toegevoegd. Op de Balearen werden de
kerken in Palma de Mallorca, Capdepera, Mahon, Es Castell en zendingsposten lid
van de I.E.E. Dit maakte dat de I.E.E., die tot dan toe maar heel weinig
vertegenwoordigd was in Catalonië en op de Balearen, op dat moment een sterke
impuls kregen.
Ook de Methodistenkerk uit de USA ondersteunde vóór
de burgeroorlog verschillende kerken en scholen in Spanje, waaronder de
gemeenten van Alicante (met haar zeer bekende Modelschool) en die in Sevilla.
De I.E.E., als samengestelde kerk, behoort tot twee
van de grote Protestantse families, die tegenwoordig gegroepeerd zijn in
afzonderlijke instanties: de Wereldalliantie van Hervormde en Gereformeerde
Kerken en de Methodistische Wereldraad, en ze is al sinds de oprichting daarvan
in 1948 lid van de Wereldraad van kerken.
Haar heden put haar rijkdom uit de
theologische stromingen uit het verleden.
Dit alles is het resultaat van het beste dat elk van hen in de loop van de geschiedenis aan de kerk heeft bijgedragen.
[1]
een kerkorde waarbij iedere plaatselijke gemeente onafhankelijk is.
30-4-2019 De gemeente in de kerk van San Pablo in
Barcelona Centrum, die al in 1868 is
gesticht, viert nu het 150 jarig bestaan met een kerkdienst, lezingen, en
allerlei feestelijke gelegenheden voor de gemeente en de omgeving. Het is een
van de oudste nog bestaande gemeenten, zij het dat ze nu gecombineerd is met de
Betel-gemeente, http://www.esglesiasantpau.org/ (waarbij Betel nu voorop staat!)
Ignacio Simal is een erg actieve voorganger, die
dagelijks een meditatie op het internet zet, ook via Facebook.
In Alicante hoopt de I.E.E. dit jaar haar 78ste Synode te vieren, met
als Thema: Hoop verkondigen!
De hele synode zal in het teken staan van het 150
jarig bestaan van de (georganiseerde) Spaanse Protestanten. Wij hopen U tegen
het eind van het jaar daar meer over te kunnen vertellen, want Deo volente
zullen ook wij aanwezig zijn.
Een stem die roept in de woestijn: bereid de weg van de Heer. Jes 40:3
Begin april 2019 was er de jaarlijkse algemene
bijeenkomst van predikanten van de I.E.E. in Casa Mamré in Jaca.
Er werd hard gewerkt en vruchtbaar gedebatteerd.
Na het vertrek van het Seut naar Madrid, bleef het
gebouw in El Escorial open voor het ‘Monasterio de Prestado’ (zie
Berichtenblad 84/20 blz. 17, een Centrum voor Spiritualiteit.
23-05-2019 "Vanaf
april 2019 blijft het Monasterio de Prestado (Leenklooster) in El
Escorial wel functioneren, maar het zal zijn activiteiten alleen nog maar
richten op de zorg voor en opvang van asielzoekers, terwijl het project:
‘Centrum voor Spiritualiteit’ stopt. De ruimten daarvan worden vrijgegeven
ten gunste van de verwachte komst van een onophoudelijke stroom
asielzoekers", aldus Joel Cortés, voorzitter van de Fliednerstichting.
Met deze woorden introduceert Joel Cortés in deze carta institucional (Stichtingsbrief) een nieuw pad dat het Leenklooster gaat
bewandelen. Dat is de naam in 2016 die gegeven is aan de faciliteiten in El
Escorial van de Fliedner Stichting. In die brief spreekt de voorzitter van ons
instituut onze erkentelijkheid uit voor het vele werk dat is verricht voor het
project: ‘Het Centrum voor Spiritualiteit’, dat voorjaar 2016 begon, en dat
een plek heeft gedeeld met project ter bevordering van asielzoekers-opvang door
de I.E.E. in samenwerking met de Federico Fliedner-Stichting.
Veel groepen mensen, kerken, studenten, jongeren... ze
vonden in het Centrum voor Spiritualiteit’ van 2016 tot nu toe een plaats van
rust en opleiding in onze ruimtes van El Escorial. Echter, de toegenomen
komst van personen die internationale bescherming behoeven in Spanje, met enkele
andere redenen die de Voorzitter van de Stichting nog uitlegt, ons doen
besluiten de activiteit in het Leenklooster op zo’n manier voort te zetten,
dat die zich voortaan, uitsluitend op de zorg voor en opvang van asielzoekers
zal richten.
Ongetwijfeld is het zeer terecht onze erkenning en
waardering uit te spreken voor de werkzaamheden die de directie van het
Leenklooster en zijn team tot nu toe onvermoeibaar hebben verricht. Ze hebben
zich in een brief gericht aan alle vrienden en mensen die hen hun vertrouwen
geschonken hebben in deze jaren dat het project van het Centrum voor
Spiritualiteit liep. "We hebben veel speciale ogenblikken beleefd met stuk
voor stuk alle mensen die in deze drie jaar met plezier van onze diensten en
onze omgeving gebruik hebben kunnen maken. Als team hebben we samen veel kostbare
dingen geleerd, de ervaring die we in dit project hebben opgedaan, heeft ons
verrijkt”, schrijft Alma Hernández in haar brief.
Dank
u wel, namens heel de Federico Fliedner Stichting, u, het team dat het
waardevolle werk mogelijk gemaakt heeft, dat er de afgelopen drie jaar in het
Centrum voor Spiritualiteit is verricht. Wij hebben alle er vertrouwen in, dat
wij later, op momenten dat we soms lastige beslissingen zullen moeten nemen, de
toekomst met enthousiasme tegemoet kunnen zien.
Cristianismo
Protestante
(gedurende jaren officieel het blad van de I.E.E.), dat al een tijd niet meer
verscheen, hoogstens af en toe digitaal, wordt opnieuw uitgebracht onder de naam
Protestants.
De
bedoeling is dat het in februari, juni en october en mogelijk vaker verschijnt.
Net als in de voormalige Carta Circular moet er ruimte in zijn voor de
verschillende talen in Spanje.
Het SEUT kondigt met genoegen de samenwerking aan met het digitale magazine RAZÓN
Y PENSAMIENTO CRISTIANO, (Rede en Christelijk denken). Het is een blad van hoge
kwaliteit, waarmee men al vaker had samengewerkt op projectbasis via het Centrum
Ciencia y Fe, (Wetenschap en Geloof) dat wordt gecoördineerd door Pablo de
Felipe en Sergio Simino, die is afgestudeerd aan het SEUT. Ook andere studenten
en afgestudeerden van het SEUT werk(t)en mee.
6
april in het Paraninfo van het Porvenir, Bravo Murillo 88 Madrid.
De
‘Open klas’ van de theologische faculteit SEUT is een jaarlijks gebeuren
waarin men iedereen kan uitnodigen die hen wil leren kennen: ze houden een
conferentie over een actueel thema, waarbij docenten, afgestudeerde leerlingen
en mensen die geïntereseerd zijn in een studie theologie, elkaar kunnen
ontmoeten. De Belg Roger Lefèbre, medewerker van Science
et Foi Chrétienne
(scienceetfoi.com)
sprak dit keer over de vraag ‘Heeft het kruis van Christus iets te maken met
de zonde van Adam?’
Hij
gaf daar een helder antwoord op.
http://iee-protestante.org/
https://www.tallerteologico.org/es/inicio
Nadat vorig jaar het SEUT voor de studenten
kerkgeschiedenis na vele jaren een kloeke syllabus van 231 blz. fraai heeft
uitgegeven, getiteld: Breve Historia del Protestantismo Español, waarin het
(bijgewerkte en nu in het Spaans leesbare) proefschrift is verwerkt waarop in
1971 Klaus van der Grijp promoveerde, heeft de Fliednerstichting op 4 juni 2019
in het Paraninfo (tegelijk Aula en kerkruimte) van het Porvenir een zeer
kloek boek rond dit onderwerp ten doop gehouden, in het Spaans, getiteld Historia del
Protestantismo Español en el Siglo XIX van dezelfde
schrijver.
Ook
wij hadden een uitnodiging ontvangen om deze vrolijke gebeurtenis bij te wonen,
maar helaas waren we verhinderd.
(vlnr:
Alfredo Abad, Joel Cortés, Pedro Zamora)
Het
boek bevat de complete tekst van het proefschrift, voorzien van een vriendelijke
Aanbeveling van Joel Cortés, voorzitter van de F.F.F., en een inhoudelijk
Voorwoord van Pedro Zamora, tot voor kort de decaan van het SEUT, gevolgd door
een Voorwoord van de schrijver. Dik 20 bladzijden noten en een Bibliografie
worden gevolgd door een Index op namen en plaatsen.
(Die index had ik in de ‘Breve Historia’ ook wel graag gezien, maar de
studenten van het SEUT zullen de syllabus eerder als pdf downloaden,
aangezien die optie voorhanden is, en die kun je makkelijk doorzoeken.)
Het voorwoord van Pedro Zamora heeft het zelfde tikje droge humor die ook de
schrijver kenmerkt in diens voorwoord. Hij prijst Klaus van der Grijp om
de heldere en wetenschappelijke tekst, de gigantische arbeid en het belang van
het boek. Hij verwoordt de vragen die er aan ten grondslag liggen: Waar
komen die Spaanse Protestanten vandaan, en waar gaat het heen (of waar zou het
heen moeten gaan???) Ook toont hij een aantal van de vele pareltjes in de
tekst (mét paginanummer, zodat je ze snel kunt opzoeken) en relativeert
vervolgens het belang van de opbloei van het Spaanse Protestantisme in de XIX
eeuw. Nee, ze hebben de Spaanse maatschappij
net zo min grondig veranderd als dat handjevol christenen destijds in Rome.
En hij laat het aan ons te bedenken dat die Christenen in Rome toch op den heel
lange duur een enorm verschil hebben gemaakt!
Zoals
een goed proefschrift betaamt, wordt het gevolgd door een Samenvatting, die de
schrijver, als karakterisering van de Spaanse protestanten uit de 19e
eeuw, besluit met het motto van Filippus II: Post Fata Resurgo! (Vrij
vertaald: Mij krijg je niet klein!)
De
laatste zin van de Breve Historia zegt het zo: ‘Protestant zijn in
Spanje, betekent een voortdurende bereidheid tot nieuwe opties.’
Zo hebben we hen leren kennen, en de boeken van Dr. R.M.K. van der Grijp doen
recht aan alle grootse èn kleine pogingen van onze zusters en broeders in
Spanje om deze breedheid van blik, gesteund door Gods genade, te ontwikkelen.
Hebt u interesse in het boek, de schrijver heeft er nog wel eentje over, neem dan
s.v.p. (snel) contact op!
In april 2019 was er een uitwisseling met middelbare scholieren uit Oostenrijk.
De leerlingen van het Porvenir genoten in Beethovens Wenen van heerlijk
‘Duits’ gebak, waar ze dol op waren, en dat er wel 10 winkels van
Haribo-snoep, waar heel wat meer te kopen was dan die befaamde
‘goudbeertjes’ in Wenen waren gevestigd, vonden ze ook wel erg
interessant!!! Er werd duchtig gekocht en gesnoept.
Maar voor de leerlingen waren er ook uitwisselingen naar Ierland (waar de Ierse
sporten erg werden gewaardeerd) en naar Londen met o.a. een tochtje over de
Theems!
Ze gingen zelfs naar Keulen. De school maakt ook op die manier het motto waar: ‘Wij onderwijzen voor het leven’!
In het Porvenir
kan men terecht voor onderwijs en opvang van 0 – 18 jaar. Kinderopvang en
preschool (0-2 jaar) Kleuterschool (3-6 jaar) Lagere school (6-12 jaar) en
Middelbare school en/of VWO (12-16) en dat laatste vooral voor 16-18 jarigen.
Het onderwijs voor leerlingen
van 3-16 jaar valt onder het algemeen (verplicht) onderwijs, waar het
ministerie voor Opvoeding, Jeugd en Sport het curriculum bepaalt, en de andere
schoolvormen die het Porvenir aanbiedt vallen onder het privé onderwijs.
De IERE dateert van 1880 en wil
de voortzetting zijn van de oude Spaanje kerk, maar dan met een liturgie die
deels geënt is op de Middeleeuwse Mozarabische ritus, zoals we in het vorige
Berichtenblad op blz. 7 schreven. De constituerende synode werd gehouden van 1
tot 3 maart 1880 in Sevilla, onder voorzitterschap van de Mexicaanse bisschop
Henry Chaucer Riley. Maar als je de voorgeschiedenis meetelt, zie hier
in dit Berichtenblad, kunnen ook zij 150 jaar Protestantisme vieren.
Verschillende hoogtepunten van de laatste maanden zijn:
Zondag
19 mei 2019, begon om 11:30 uur u in de kathedraal van de Verlosser (Redentór) in Madrid de viering van de 150ste
verjaardag van de oprichting van voorlopers van de kerkgemeente in deze
Kathedraal. Anderhalve eeuw getuigenis en de verkondiging van de Blijde
Boodschap. Dit was het eerste van de verschillende evenementen die zijn gepland
voor de viering van dit jubileum. Dat brengt
ons naar 1869.
Er mag wel
gesteld worden dat de oprichters van onze Stichting, en met name freule
Constance van Loon, een grote rol heeft gespeeld in de aanzet van de
verwezenlijking van deze Spaanse droom.
De Iglesia del Redentor aan de calle Benificencia werd pas in 1893
ingewijd; tot die tijd moesten onze vrienden het stellen met ‘een zaaltje’
in de calle de la Madera Baja, dat tot rond 1880 door "Het
Evangelie in Spanje" bekostigd was.
De stichter Juan Bautista Cabrera kwam bij de
verhuizing naar c/ Beneficencia op het idee de naam te latiniseren, en die van
kop en staart te voorzien. Dat stond chique. Toen stond er boven de ingang
"Christus REDEMPTOR Aeternus."
(Christus, Verlosser in eeuwigheid.) Dat is min of meer parallel aan het
opschrift boven de poort van het Amsterdamse dierenpark: "Natura ARTIS Magistra." In de volksmond "de Artis".
Helaas stemden de Madrileense autoriteiten van die tijd met dat opschrift niet
in, want dan begreep iedereen dat het een (niet geautoriseerde) kerk
betrof. Dus moest het opschrift weer weggehaald, en bovendien mocht men de kerk
alleen via een zijdeur betreden.
(Het schijnt zelfs dat er vóór de voordeur
een gemeentelijke vuilnisophaalplaats werd 'geregeld'. )
Dat is later allemaal weer teruggedraaid.
Zondag 30 juni 2019 werden
in de kathedraal van de Verlosser (Redentor) tot diakenen gewijd de heren Daniel
Sánchez, van de parochie Kerk van Christus in Sabadell (Barcelona) die zijn
bediening zal uitoefenen in die parochie als co-adjutor, en Antonio Corbelle in
de kerk van de Santa Cruz da Coruña die daar verantwoordelijk zal zijn voor de
congregatie.
De zoon van de mens is niet gekomen om te worden gediend, maar om te dienen.
Mt. 20:28
Op vrijdag
31 mei 2019 begon de 55ste Synode van de Spaanse Anglicanen (IERE).
Het thema was "Heden en toekomst van de Anglicanen in Spanje", geïnspireerd
door de tekst van Lucas 5:4. (Toen Hij was opgehouden met spreken, zei Hij
tegen Simon: ‘Vaar naar diep water en gooi jullie netten uit om vis te
vangen.’)
Tijdens de Synode werd een nieuwe pastoraal plan goedgekeurd dat zal lopen tot
2024, en bovendien zal zorgen voor een evaluatie van de werkzaamheden van de
verschillende parochies en Anglicaanse instellingen in Spanje
De Synode benadrukte het inheemse karakter van de
Spaanse Anglicaanse gemeenschap, en de problemen die ze hadden om de elementen
uit andere delen van de wereldwijde Anglicaanse gemeenschap daaraan aan te
passen. Het gaat dan onder meer om de aandacht voor ecologie, en de zorg voor de
Schepping en de noodzaak om zorg te bieden aan alle mensen die in onze
samenleving lijden. Andere belangrijke punten van de Synode waren: het delen van
Goede Nieuws, het benadrukken van het gebedsleven en het bevorderen van nieuwe
roepingen.
De sluitingsceremonie vond
plaats in de kathedraal van de IERE in Madrid in de calle Beneficencia,
de meeste geestelijken en leken-vertegenwoordigers van van de diverse parochies
en instellingen namen daar aan deel.
Zondag 16 juni 2019.
De jongen die het sacrament ontving, Thomas, is de achter-achter-kleinzoon van de eerste bisschop van deze kerk en de voorgangster die het sacrament toediende, pastor Natalia Flores, is het achterkleinkind van de tweede bisschop van de kerk, Don Santos Martín Molina.
Afgelopen 20 juni 2019 kwam
een groep jeugdleiders van het Anglicaanse bisdom Colorado in de Verenigde
Staten op bedevaart naar Santiago de Compostela, o.l.v. dominee Grec Foraker.
Het Welkom begon met een heilige communie in de kerk van Sint Susana, die
door de aartsbisschop van Santiago is afgestaan voor gebruik door protestantse
en orthodoxe christelijke kerken.
Na een bezoek aan de stad eindigde het Welkom
met een diner in het Hostal Reyes Católicos.
Tijdens
de week van 1 juli 2019 organiseerden ze hun
jaarlijkse stads-kamp voor kinderen in de gemeente van de Kathedraal en van de
omliggende buurt. Het thema van de week was: "De trein van de blijde
boodschap" en een dozijn kinderen bracht de week door met het leren van
Bijbelverhalen, het zingen van liedjes over de liefde van God, spelen en
knutselen.
Hartelijk dank aan al alle vrijwilligers die er een
groot succes van maakten!
Dagblad van Tarragona april 2019
In de ruimte van de kerk bouwden ze een nieuwe verdieping,
zes toiletten, vier klaslokalen, een kinderdagverblijf, een keuken en een
cafetaria.
Foto:
Fabián Acidres
Met de in 2011 verleende bouwvergunning op zak,
bouwden de protestanten een nieuwe verdieping voor aanbidding en geestelijk
leven, en en op de begane grond vier klaslokalen, een kinderdagverblijf, zes
toiletten, een keuken en zelfs een cafetaria. Ze deelden de ruimte met de
vereniging Corazones de Vida, een goede doelen-stichting, die zich bijv.
inzet voor kankerpatiënten.
In deze ruimten werden diverse activiteiten
georganiseerd – aan sommige werd zelfs deelgenomen door lokale politici.
Ze werkten er samen voor daklozen of verslaafde jongeren en er werden lezingen
gehouden voor mishandelde vrouwen of slachtoffers van pestgedrag. Ook runden ze,
in samenwerking met de Sociale Dienst, een voedselbank…
En nu… nu zijn er alleen nog maar kale muren!
De voorgeschiedenis
Bijna 20 jaar geleden werd de groep evangelisten in
Reus geregistreerd als Internationaal Centrum ‘Leven van Reus’. (Spreek
uit: Ree-oes)
In 2011 besloten ze om kerkgebouw te verplaatsen naar
een ruimer en moderner lokaal, waartoe ze architecten hun nieuwe kerk lieten
ontwerpen, die zou komen in een gebouw aan een straat vlakbij de Avinguda Sant
Bernat Calbó, een uitvalsweg.
Ze huurden de ruimte en begonnen de verbouwing ervan
in 2011, netjes volgens de voorschriften. De verandering zou betekenen dat er
een nieuwe vergunning nodig was voor deze activiteit, zodat zij in 2015, als
alles klaar was, over konden. «Bij Stedenbouw werd ons verteld dat het kon
zijn dat wij afweken van de Stadsplanning, die zij in 2016 zouden presenteren,
wanneer die klaar was. Niemand vertelde ons dat er iets mis was", herinnert
ds. Maribel zich. Zo gezegd, zo gedaan. Het volgende jaar probeerden ze het
opnieuw, maar doordat ze er niet van af wist heeft ze de verschuldigde leges
niet betaald. L Een paar maanden later kreeg ze een boete van
2.800 euro, waartegen ze in beroep ging en verder hoorden ze niets, tot aan 3
april, toen een dwangbevel hen verplichtte het gebouw te sluiten, de eigendommen
op te slaan en de sleutels terug te brengen naar de eigenaar. Tja… Voorgangers
kunnen veel, maar weten niet alles.
(Zoiets kan ook ons overkomen).
In strijd met de verordeningen
De Raad heeft een duidelijke stellingname: het
afgeven van de werkvergunning impliceert niet dat de activiteit voldoet aan de
regels. «Men heeft geen mogelijkheid afgegeven voor het legaliseren van de
situatie, want dat is onmogelijk in dit geval», rechtvaardigen gemeentelijke
bronnen zich.
Strenge regels: moratorium religieuze centra
Het stadsbestuur van de hoofdstad van Baix Camp heeft
in 2014 het uitgeven van toestemming voor religieuze centra opgeschort en heeft
die opschorting in 2015 met een jaar verlengd. Zomer 2016 heeft het een veel
restrictievere aanpassing aangenomen t.a.v. het Stadsplan voor Reus, w.b. de
mogelijkheid een gebedsruimte te openen. De nieuwe regel stelt dat die gebouwen
in de bebouwde kom niet meer dan 100 m2 of een maximum capaciteit van
90 personen mogen hebben. Bovendien moeten, volgens de gemeentewet, nieuwe
gebedscentra aan de rand van de stad komen in aparte gebouwen, alleen voor dát
gebruik bestemd.
Nee, het is niet specifiek Protestanten
pesten, en de brave predikant had misschien iemand moeten vragen om uit te
zoeken of alles in orde was, maar in een tijd waarin Stadsplannen alleen nog
maar digitaal worden gepubliceerd, en je zelf op zoek moet gaan naar mogelijke
wijzigingen, is het een begrijpelijke en treurige ontwikkeling voor de gemeente
van Vida Real.
Het lijkt er op dat deze regel is aangenomen om (ook) andere onwelkome
geestelijke richtingen uit het stadscentrum te weren.
10
mei 2019.
20 jaar nadat Prins Willem Alexander in Sevilla een
meisje genaamd Máxima Zorreguieta ontmoette, is hij daar met haar en zijn hele
gezin aanwezig voor de Féria.
Het leverde een charmant plaatje op!
De socialistische (interim) regering wil een einde
maken aan het ophemelen van de dictator op een plaats waar ook duizenden doden
zijn begraven die gevallen zijn tijdens het regiem van Franco. Ze willen die
plaats juist veranderen in een herdenkingsplek en een oord van verzoening voor iedereen.
Vergeet echter niet dat Spanje een door en door verdeeld land is in dezen!
Na Franco’s dood (20-11-1975) is hij bijgezet in de
Vallei der Gevallenen, een kleine 60 km ten noorden van Madrid. Na de
Burgeroorlog (1936-1939) besloot men (lees Franco) in 1940 een monument ter ere
van de oorlogsslachtoffers te bouwen. Er liggen naast de dictator 33.832 mensen
van beide zijden begraven.
Hij ligt in een verzonken graf voor het altaar onder een enorme zwart-marmeren plaat. Niet ver van dat van Franco, bevindt zich ook het graf van José Antonio Primo de Rivera, de oprichter van de Falange, die ook nú door leden van de extreemrechtse partij VOX als een grote held wordt gezien.
In dit mausoleum, dat voor veel mensen alleen maar onderdrukking vertegenwoordigt, liggen voor het overgrote deel Nationalisten en verder - achter onopvallende deurtjes - ook Republikeinen (vaak zonder medeweten of toestemming van de families) die gestorven zijn in de Spaanse Burgeroorlog, of die omkwamen bij de bouw van dit megalomane gebouw.
De socialisten van de PSOE hebben al vaker geprobeerd
de resten van Franco hier weg te halen, maar tot nu toe is dat niet gelukt. Toen
Pedro Sánchez, na een motie van wantrouwen tegen Mariano Rajoy, de regering overnam, was het
opgraven en verplaatsen van Franco zijn belangrijkste verkiezingsbelofte. Uiteraard was en is de familie tegen, ook werkte
de gemeente niet mee door geen toestemming te geven, waren de geestelijken (tot
de bisschoppenconferentie toe) in oppositie, en nu blijkt dat ook de rechters van het Hooggerechtshof (Tribunal Supremo) niet meewerken. De
Paus heeft wijselijk geweigerd zich hierin te laten betrekken.
Aanvankelijk zou het lichaam van Franco op 10 juni 2019 opgegraven worden en een nieuwe rustplaats krijgen op de begraafplaats Mingorrubio in El Pardo, de wijk rond het koninklijk paleis. Na de beslissing van de rechters gaat dit voorlopig niet door, maar de socialistische PSOE geeft de strijd nog niet op.
Ontstaan
Met de plannen voor de Valle de los Caidos werd begonnen in 1940, één jaar na
het einde van de burgeroorlog, als herinnering aan wat Franco noemde: onze
glorieuze kruistocht. Het moest een monument worden ter ere van de
slachtoffers van de burgeroorlog, van beide kanten (mits katholiek). Er werden
33.833 mensen begraven in het monument. (Niet altijd gebeurde dat in overleg met
hun familieleden, op dit moment lopen er verschillende rechtszaken om personen
elders te mogen begraven!)
Ook Franco had een plaats voor zichzelf gereserveerd om
zo van het monument voor het volk zijn eigen mausoleum te maken.
In 1941 werd met de feitelijke bouw begonnen; die kwam in 1959 gereed. Er hebben
ruim 20.000 politieke gevangenen (en andere de regering onwelgevallige mensen)
aan het monument gewerkt. De gigantische ruimte van 260 meter lang en 22 meter
breed werd in de rotsen uitgehouwen. Daarvoor werd 200.000 ton graniet uitgehakt
of met dynamiet opgeblazen. Het kruis boven de kerk is 150 meter hoog. Je kunt
het al van heel ver zien.
De ware omstandigheden van de bouw, en het aantal bedrijfsongelukken daarbij, blijven mistig. De officiële cijfers verschillen sterk van die van familieleden en onderzoekers.
Het hedendaagse Spanje, dat met de Ley de la Memoria Histórica uit 2006/7 besloten heeft dat alle monumenten en straatnamen ter herinnering aan de dictatuur uit het straatbeeld te verwijderen, zit met dit monument voor het nationaal katholicisme dan ook behoorlijk in de maag.
Aan de ene kant wil de wet ertoe bijdragen dat de
honderdduizenden doden die overal in anonieme massagraven begraven liggen geïnventariseerd
en geïdentificeerd kunnen worden, en daarnaast wil men eindelijk eens afrekenen
met dit pijnlijke verleden.
In Spanje kwam er in 2019 dan tóch enigszins nationale
aandacht voor de Reformatie via een postzegel.
Begin
dit jaar werd een serie losse zegels (Efemeriden, eendagsvliegen)
gestart met een zegel die enige aandacht besteedt aan vijf eeuwen Spaanse
Reformatie, maar vooral aan de Biblia del Oso, waarover we in het vorige
Berichtenblad al schreven. Want ‘zonder Bijbel geen Hervorming’. Links zien
we Casiodoro de Reina, die 12 jaar werkte aan de Bijbelvertaling, die op
28-9-1569 in Bazel werd gepubliceerd. Cipriano de Valera had overigens op
verzoek van De Reina nog 20 jaar gewerkt aan een revisie ervan, voordat dit
grootse werk klaar was.
Om geen religieuze afbeeldingen te gebruiken, daar het in die tijd verboden was
om de Bijbel in een volkstaal te vertalen, stond er een afbeelding op van een
beer die naar een honingraat reikt.
(Het logo van de Beierse drukker.) Helaas vielen de weinige exemplaren die als
contrabande in Spanje terecht kwamen, in de handen van de Inquisitie. Ze werden
verbrand. Ook al bleven er maar 32 oorspronkelijke exemplaren over, ze hadden
grote invloed op literatuur, rechtspraak, filosofie en godsdienst in de Spaans
sprekende (Europese en Amerikaanse) wereld.
Deze
Bijbelvertaling is 35 jaar ouder dan de Don Quijote, en behoort tot een van de
mooiste literaire boeken van de Spaanse ‘Gouden Eeuw’. De korte vermelding
van ‘Vijf eeuwen Protestantse Hervorming’, herinnert toch wel aan een
wereldrevolutie!
Ik
had beloofd een zegeltje te sturen naar hen die een gift overmaakten, maar als
dat ergens niet goed ging: mijn excuses.
Laat
het dan s.v.p. even weten via info@evangelie-in-spanje.nl
of 30-2318402. We willen niemand teleurstellen.
W.
Greendyk, werkzaam bij de Trinitarian Bible Society, hield een lezing over het
opnieuw vertalen van de Reina-Valera vanuit de originele versie. In de loop der
eeuwen waren er 23 revisies geweest. Voor de nieuwe revisie wil men gebruik
maken van wat nu gezien wordt als de oorspronkelijke Griekse tekst, voor zover
wij dat althans kunnen beoordelen. In 2011 werd het Johannes-evangelie
uitgegeven, en in 2016 het hele Nieuwe Testament. Een team van 4 vertalers wordt
bijgestaan en scherp gehouden door een lezerscommissie die als klankbord
fungeert.
Men verwacht eind 2020 ook het Oude Testament afgerond te heb
In Catalonië is 23 april elk jaar de dag van Sant Jordi (George), een
belangrijke feestdag, en het is een dag waarop mannen een roos geven aan de
vrouwen en zij een boek geven aan de mannen.
Ze konden minder doen! :-)
De overgang van Spanje naar de Euro
Statistieken lopen altijd een
beetje achter, maar bijgaand staatje laat ons wel zien dat de zo bejubelde
overgang naar de Euro voor Spanje een stuk minder positief is geweest, dan in
het begin werd gedacht.
De euro werd vanaf 1 januari
2002 in 11 landen in Europa in de practijk ingevoerd. Op 1 januari 1999 werd de
definitieve waarde van de euro vastgesteld en is de euro ingevoerd op de beurs
en in het bank- en giroverkeer. In juli 2001 werd gestart met dubbele prijzen in
de schappen, zodat we er aan konden wennen, weet u het nog?
Nu is er eens goed gekeken naar de effecten ervan op
het vermogen van die landen en op het gemiddeld vermogen van de inwoners
persoonlijk in de periode van 1999 – 2017, en het resultaat verrast ons.
|
Eurozone
land |
Invloed
euro 1999-2017 welvaart per persoon |
Invloed
euro 1999-2017 welvaart algemeen |
|
Duitsland |
+ 23.116 euro
|
+ 1.893 biljoen euro |
|
Nederland |
+ 21.003 euro |
+ 346 biljoen euro |
|
Griekenland |
+ 190 euro |
+ 2 biljoen euro |
|
Spanje |
- 5.031 euro |
- 224 biljoen euro |
|
België |
- 6.370 euro |
- 69 biljoen euro |
|
Portugal |
- 40.605 euro |
- 424 biljoen euro |
|
Frankrijk |
- 55.996 euro |
-3.591 biljoen euro |
|
Italië |
- 73.605 euro |
-4.325 biljoen euro |
Wij zijn er (gemiddeld) vrij goed vanaf
gekomen, al viel het de ouderen onder ons niet zo op, maar de landen ten Zuiden
van ons zijn er nogal bekaaid afgekomen.
Zij zijn ook het hardst
getroffen door de economische ramp die Europa heeft getroffen in de jaren die
achter ons liggen.
Verrassend is dat Griekenland er relatief goed uit gekomen is, dankzij al die
hulp. Maar Spanje, België(!), Portugal, Frankrijk en Italië hebben een goede
reden om zich af te vragen of ze dit nu wel hadden moeten doen, en deze cijfers
verklaren zeker voor een deel de aanhang van Euro-sceptische partijen in die
landen!
Bovendien werd dank zij u allen in 2018 naar Spanje overgemaakt € 9.935 voor
salarissen van predikanten en € 1.046 voor de predikantspensioenen.
NL
08 FVLB 0226 1107 53 ten name van Stichting Het Evangelie in Spanje te Zeist
G.B. van Delft
Penningmeester
Voor
2018 was het doel: de predikantspensioenen.
Die zijn nog steeds niet behoorlijk geregeld, ook doordat de Spaanse regering
slechts maatregelen heeft voorgesteld, waardoor de situatie van de predikanten
en hun weduwen er in feite niet op vooruit gaan.
Helaas
heb ik bij het vorige Berichtenblad geen apart papier bijgesloten met een
verzoek hiervoor om te collecteren. Als dat de reden is, dat er niets
binnenkwam, dan beken ik schuld. L
Het Bestuur besloot te stoppen met de Diasporacollecte, zoals in het vorige blad gemeld, maar houdt het banknummer nog wel open voor binnenkomende collecten! Die blijven hartelijk welkom, en we geven ze graag door!
Juist
omdat de pensioenlasten, en de daardoor opgelopen schulden de afgelopen jaren
steeds meer op het budget van de kerken drukken, komen ook de diaconale
projecten wat in het gedrang.
Met
veel vrijwilligers, en bewonderenswaardige professionaliteit worden heel veel
ballen in de lucht gehouden.
Blijft
U meedoen?
Het is echt héél hard nodig. Nog steeds!
GvVH
Dit
keer eens een gedicht dat voor u is uitgezocht door Alfredo Abad,
de voorzitter van het Dagelijks Bestuur van de I.E.E. (de Comisión Permanente).
Het is een
gedicht van Juan Ramón Jiménez, een Spaanse dichter, die in 1958, het jaar van
zijn dood, een Nobelprijs voor de literatuur kreeg...
Lo
que vos queráis
Lo que vos queráis, Señor,
sea lo que vos queráis.
Si
queréis que, entre las rosas ría
hacia los matinales resplandores de la aurora,
sea lo que vos queráis.
Si
queréis que entre los cardos sangre,
hacia las insondables sombras de la noche eterna,
sea lo que vos queráis.
Gracias
si queréis que mire,
gracias si queréis cegarme,
gracias por todo y por nada.
Lo
que vos queráis, Señor,
sea lo que vos queráis.
Wat
U maar wilt, Heer
Wat
U maar wilt, Heer,
wat U maar wilt,
laat geschieden wat U maar wilt.
Als u wilt dat ik onder de rozen lach
tot aan het stralend morgenrood,
laat maar geschieden wat U wilt.
Als
u wilt dat ik onder de distels bloed,
in de ondoorgrond’lijke schaduwen van de eeuwige nacht,
laat maar geschieden wat U wilt.
Dank
u, als U wilt dat ik zien kan,
Dank U, als U mij verblinden wilt.
Hartelijk dank voor alles en niets.
Wat
U maar wilt, Heer,
laat maar geschieden wat U maar wilt.
(Vert
GVvH)