De Spaanse Protestanten.

Pastoral

Van 11 t/m 13 mei 2015 kwamen de predikanten van de I.E.E. net als vorig jaar in Casa Mamré in Jaca bijeen voor hun jaarlijkse ontmoeting, om bijgepraat te worden, en om samen te studeren.
Pastoral = bijeenkomst door en voor predikanten!
Dit jaar heeft men zich opnieuw gebogen over de vraag hoe Theologische Ethiek en Homoseksualiteit zich tot elkaar verhouden.
Er werd geconcludeerd dat het Evangelie er voor iedereen is, een genade en geen verdienste.
Daarnaast werd een voorzichtige lans gebroken voor het recht voor iedereen om te mogen trouwen, aangezien het huwelijk een belangrijk onderdeel van de menselijke samenleving vormt en al van voor de Bijbel bestond.

Dat gezegd hebbende, is het de aanwezigheid van God die het huwelijk, net als alle andere belangrijke zaken in het leven, zegent.
(Niet de predikant of voorganger; die vraagt om Gods zegen!)
Men heeft zich uitgesproken voor een aanpak van homofobie en voor een zorgvuldiger gender taalgebruik.
Op 13 mei is de Pastoral in Casa Mamré met een kerkdienst afgesloten, de aanwezigen gingen ‘bijgetankt’ en met een goed gevoel huiswaarts.

Buitenlandse betrekkingen.
Van 10 tot 12 juni vond in Barcelona de algemene ledenvergadering van Eurodiaconia plaats. Eurodiaconia is een Europees netwerk van 44 maatschappelijke- en gezondheidszorg-organisaties, die sociale gelijkheid in Europa willen bevorderen.
De I.E.E. is hier lid van. Tijdens deze vergadering werd er speciale aandacht geschonken aan de toename van de armoede en het sociale isolement, en de ongelijkheid tussen de Europese landen.

Van 13 t/m 18 april heeft Ds. Enno Haak, van het Gustav Adolf Werk, in Spanje een bezoek gebracht aan de projecten die met hun steun worden gefinancierd. Tijdens een vergadering met de Comisión Permanente kwamen onder andere aan bod: de thematiek van de pensioenen, homoseksualiteit en de oecumene.

Kerkelijk nieuws
Op 14-6-2015 De Iglesia de Cristo (Bravo Murillo 85, d.w.z. in het Porvenir) nam afscheid van ds. Rainer Sörger en zijn vrouw Marita met de tekst van Romeinen 15:13. Hij doceerde systematische theologie aan het SEUT.
Hij heeft een nieuwe gemeente gevonden in Vogtland in Sachsen Duitsland.

Kerstcollecte
De kerstcollecte van de I.E.E. die voor de bestrijding van Ebola was bedoeld, heeft het mooie bedrag van 5.411,64 opgebracht, en is overgemaakt aan de oecumenische Alliantie ACT (waar ook Kerk in Actie aan meewerkt.)

De kerk in Zaragoza bestaat 145 jaar.

Ds. Augusto Millán, predikant van de Protestantse kerk in Zaragoza schrijft er poëtisch als hij is over:

Alle begin is moeilijk... Alles wat in het hart en de ziel van mannen en vrouwen opkomt heeft geboorteweeën. Ondergedompeld in onzekerheid, beladen met hoop. En met een eigen naam. Zoals een klein kind.
En het kan in de loop van de tijd alleen groeien als het ook bestendig is.
Dan kan het opdrogen in de zon, op de kale weg het hoofd bieden aan de Noordenwind en de regen…

We weten weinig van ons begin. Het waren andere tijden. Maar wat we wel weten koesteren wij met liefde en dankbaarheid.
In het jaar 1870 startte het Protestantisme en Zaragoza.

Ds. Antonio Carrasco begon met de diensten op 20 maart 1870 in een kamer op de begane grond aan de Coso 135, dicht bij de universiteit en op de hoek met de c/ San Jorge.    

 ‘Dit gebouw was indertijd de barak geweest van de Guardia Civil. Men gaf deze kerk in Zaragoza de naam: de kerk van de Heilige Geest.’ Zo begon een onvoltooide aantekening voor de geschiedenis van de eerste protestantse kerk in de stad Zaragoza.

Na een aanwezigheid en christelijk getuigenis in de stad gedurende 145 jaar, kan onze Gemeenschap zingen, oude en moderne liederen, we hebben samen tijd gedeeld om dankbaar te zijn.
Maar nostalgie, die soms de zaken versluiert, verhindert ons niet om te zien waar we staan, en waar we met de hulp van de Heilige Geest naar toe willen.
En we weten dat wij in deze dagen alleen maar kerk kunnen zijn door het werken van de Heilige Geest dat ons verandert en doet openstaan voor anderen.

Geloven we dat God ons tot nu toe geholpen heeft? Jazeker, en wij geloven het niet alleen, maar wij zijn ook bereid daarvan te getuigen!





Trots op mijn kerk.

Er zijn in Spanje niet alleen problemen van staatswege, ook onderling willen de Protestanten wel eens van mening verschillen. Ds. Ignacio Simal, predikant in l’Hospitalet in Catalonië, schreef een stuk waarin hij laat weten dat hij trots is op zijn kerk, en waarom, terwijl hij duidelijk open staat voor verzoening:
Ik ben er trots op lid te zijn van de Iglesia Evangélica Española. Het is een keus die mijn partner en hij–die-dit-schrijft[1] een twintigtal jaren geleden gemaakt hebben. Daar hebben we geen spijt van. Wij hebben het geloof beleefd in pure gewetensvrijheid. Een vrijheid die altijd belicht werd door waarden vanuit het Evangelie.

Sinds een paar jaar krijgt onze geliefde kerk verschillende negatieve kwalificaties naar het hoofd geslingerd door Protestantse media, die onheuse nieuwsberichten en artikelen publiceren over de kerk waarin ik met een schoon geweten als predikant dien.
Ik voel me beledigd, wanneer ik lees dat ‘sommigen van ons dansen om een nieuw gouden kalf’, dat we ‘valse leraren, afvalligen’ zijn of dat we ‘het woord van God hebben verlaten, om wereldgelijkvormig te worden’...
Helemaal ernstig vind ik, dat ze onze leden opbellen met de oproep om ons te verlaten. Dat doet pijn. Het doet pijn, omdat wij tevreden zijn met de I.E.E., omdat we houden van het levende woord van God, dat is Christus, wij nemen de tekst van de Bijbel serieus en eerbiedigen die, zonder dat wij die vereren (dat komt alleen God toe) en wij nemen onze besluiten in het licht van het evangelie, verkondigd door Jezus van Nazareth, en niet vanwege een lobby of een agenda ons opgelegd door de "wereld".

Natuurlijk kunnen we het mis hebben, we zijn niet onfeilbaar. Maar we handelen met een schoon geweten, wetend dat wij op een dag rekenschap zullen afleggen van onze besluiten en de bijbehorende handelingen aan God, onze Heer en Heiland. Die leggen we niet af aan de mensen die ons en onze bedoelingen veroordelen, want die kent God alleen en wijzelf natuurlijk.

Als onze broeders en zusters zich zorgen maken over onze manier van handelen, dan smeek ik hen voor ons de Heer te bidden, maar laten ze ook barmhartig zijn voor ons, hun broeders in het geloof. In de I.E.E. hebben wij al decennia samen kunnen leven in vrede en wederzijdse opbouw, al komen we uit tradities die onderling zo verschillen als die van de Methodisten en de Presbyterianen. We waren, door de macht van de Geest, in staat samen te leven terwijl we een eenheid in verscheidenheid handhaven.
En wij willen dat bewust blijven doen op omstreden terreinen.

Onze anders denkende broeders en zusters mogen overwegen de houding te cultiveren van de Joodse wijze Gamaliël, die n.a.v. de afkeer van zijn geloofsgenoten van de eerste Christenen, zei: ‘Daarom raad ik u aan u niet met deze mannen te bemoeien. Laat hen met rust.
Want als hun ideeën en activiteiten mensenwerk zijn, komt er vanzelf een einde aan. Maar als ze van God komen, zult u er niets tegen kunnen beginnen. Dan loopt u gevaar tegen God Zelf te strijden.’ (Handelingen 5: 38-39)

Laten we daarom, over en weer, Gods soevereiniteit over Zijn volk respecteren, en laten wij daar niet in treden.

Soli Deo Gloria

Ignacio Simal Camps

Brief van Pedro Zamora aan een generatie die wél aanwezig is...
Twee artikelen, die ik recent las in Cristianismo Protestante: ‘Brief aan een afwezige generatie’ (Ignacio Simal) en ‘Waarom verlaat de millennium-generatie de kerk?’ (Rachel H. Evans), brachten mij ertoe zelf na te denken over het feit dat hele generaties en masse onze kerken verlaten.
Beide artikelen raken mij diep, en dat doen ze omdat ik behoor tot de generatie die is gebleven. Ik weet best dat de kerkverlaters zijn weggegaan om heel uiteenlopende, persoonlijke redenen, en ook onder invloed van maatschappelijke invloeden die diepgaand uit allerlei hoeken zijn bestudeerd.
Maar… is dat alles? Mevrouw Evans zegt dat er meer is dan die sociale redenen. En daar heeft ze gelijk in. Eerlijk gezegd geloof ik dat die massale kerkverlating vragen stelt bij de manier waarop wij, die blijven, Jezus in de praktijk volgen, zowel persoonlijk als in de kerk.
Persoonlijk moet ik zeggen dat ik achteraf heel wat dingen in de geloofsopvoeding van mijn kinderen liever anders zou hebben gedaan. Theologisch gesproken: ik geloof dat ik in dit opzicht heel wat fouten op te biechten heb, vooral wat betreft het hen leren volgen van Christus, zoals ik bij de doop heb beloofd.

Maar ook als kerk geloof ik dat wij ons mogen afvragen wat ons antwoord is, - en dan niet alleen om persoonlijke of maatschappelijke redenen - op een theologische grondvraag: hebben de generaties die de kerk verlieten in hun gemeenschap wel een duidelijke weg leren kennen om Christus te volgen, of zagen ze wellicht wat vage wegen om te komen tot een figuur genaamd Christus?
Naar mijn mening zijn veel kerken waar het woord centraal staat zoals de I.E.E. meer geobsedeerd door vrijheid op zich, dan door de zending die in vrijheid moet worden aangepakt, en zijn ze nalatig geweest in het creëren van echt veeleisende en uitdagende wegen om de Heer te volgen.
Die hebben wij allemaal nodig, maar voor de jongere generatie, voor wie het leven nog openstaat, zijn ze essentieel. Ik persoonlijk geloof, dat ik lange tijd vrijheid en zending heb verward, alsof ze uitwisselbaar waren. Maar dat zijn ze niet: ze gaan hand in hand en ze overlappen elkaar, maar een noodzakelijke universele levensvoorwaarde (conditio sine qua non) kan niet worden teruggebracht tot een oproep een bepaalde weg te gaan om Jezus te volgen.
Dus, als de weg van Jezus bij ons op deze manier is gereduceerd, hebben wij van de kerk iets gemaakt dat men om Jezus te volgen niet nodig heeft.
Ik denk dat velen van hen die de kerk hebben verlaten ervan overtuigd zijn dat ze Jezus wel dienen als ze goed leven als mens, anderen dienen en voor de juiste zaken strijden. Dit is natuurlijk voor een deel waarheid, maar… waarvoor hebben ze de kerk dan verder nog nodig?

De vraag die wij ons dus zouden moeten stellen is: wat voor reden kunnen wij ze geven om terug te komen naar de kerk? Kun je in de kerk Jezus volgen op een manier die elders niet kan? Uiteindelijk is de belangrijkste vraag: Waarom zou je de kerk nodig hebben om Jezus te volgen?

Als wat ik zeg hout snijdt, dan geloof ik dat de generatie die gebleven is geroepen is zichzelf deze vraag niet alleen als persoon te stellen, maar ook als kerk, officieel, op allerlei beleidsniveaus.
Misschien denken velen van ons dat het antwoord wel duidelijk is, maar ik ben ervan overtuigd dat het, wanneer er een serieus debat aan gewijd wordt, ons zal verbazen hoe moeilijk het zal blijken een eensluidende conclusie te bereiken.

Pedro Zamora García


De scholen.

De renovaties van de afgelopen jaren hebben de Protestantse scholen populairder gemaakt. Er is zelfs een wachtlijst! Er komen extra klassen voor de 2- en 3-jarige kindertjes. Een aardige nieuwigheid: kinderen van de 5e en 6e klas (hier groep 7 en 8) doen ‘werkjes’ met de kleinsten: knutselen, lezen, verven…
Zo leren de kleintjes makkelijker, en de groteren leren behulpzaam te zijn en verantwoordelijk, goed luisteren, respect, en samenwerken.
Het schijnt heel goed te werken.
…
Nu de jeugdwerkloosheid (16- tot 24-jarigen) de laatste 6 jaar is gestegen van 18 tot 56% willen de scholen de leerlingen ook na het einde van hun schooltijd begeleiden naar een betere kans op de arbeidsmarkt.
Dat doen ze door (soms korte) cursussen te geven in kansrijke beroepen, en dat doen ze als extra door de cursussen zowel in het Duits als het Spaans te geven, aangezien de scholen van oudsher relaties met Duitsland hebben, en verwachten daar ook stageplaatsen en werk te kunnen regelen.



Taller Teológico.

Een van de succesvolle ondernemingen van de I.E.E. van de laatste jaren is de ontwikkeling van de Theologische Workshops. Langere en kortere versies worden in heel het land gegeven. Sommige duren maar een paar uur, andere een hele dag of zelfs een weekend. Hier enkele voorbeelden.

De rol van de vrouw in Genesis.

Bij het bestuderen van de familiegeschiedenissen van Genesis 12 – 50, ging de aandacht tot nu toe uit naar de mannen, daarbij werd het belang dat de vrouwen hebben in het ontstaan van Israël over het hoofd gezien.
Op 14 maart was er in het Porvenir een workshop waarin Dr. Elisa Estévez (docent Heilige Schrift) aandacht gaf aan de rol van de vrouwen in het ontvangen en aanvaarden van de beloften van God aan Israël.
Dit door de analyse en interpretatie van de grote verhalen waarin vrouwen optreden als draagsters van Gods beloften.
Het doel was: de kennis over de Matriarchen van Israël te verdiepen en die te interpreteren vanuit een meer inclusief perspectief. Daarbij vinden we de prominente rol van de vrouwen in Genesis in het ontstaan van Israël terug.


In Valencia sprak op 21 maart 2015 Montse Escribano, drs. in de Godsdienstwetenschapen, Menswetenschappen en Theologie aan de theologische faculteit “San Vicente Ferrer” daar, over neurowetenschappen.
In onze 21e eeuw lijken de neurowetenschappen zich aan te dienen als de nieuwe toegangspoort voor het begrip van de mens. Tegelijkertijd vindt ook ontmoeting met het goddelijke plaats via ons lichaam en in het bijzonder, via de hersenen. Neurowetenschappen en theologie zijn dus gedoemd met elkaar in gesprek te gaan. Wat betekent dit voor ons begrip als christenen? Hoe beïnvloedt het resultaat van de neurowetenschappen tegenwoordig onze manieren van geloven? Wat voor mogelijkheden dienen zich aan ten behoeve van ons theologische begrip? Bedoeling: iets meer begrijpen over het functioneren van ons brein, de relatie ervan met ons lichaam, en de mogelijkheden die dit opent voor ons eigen christelijk geloof.



De Bijbelse geschiedenis opnieuw gelezen...

19-06-2015 in Madrid. Het uitgangspunt van prof. Dionisio Byler was: het Oude Testament (OT) als een geheel nemen, naar het voorbeeld van Jezus zelf. Deze grondde Zijn eigen leer niet op delen van de oude Bijbelteksten, maar nam het OT als een compleet verhaal, dat leidt tot een aantal fundamentele conclusies, op basis waarvan men elke afzonderlijke tekst heeft te lezen. Hiervan uitgaande contrasteert D. Byler de 'Christo-centrische' theologische visie, die in de kerken overheerst, met de ‘Jezus-centrische’ visie.

De eerste ontvouwt zich onmiddellijk vanuit de opstanding en Hemelvaart van Jezus, als een uitdrukking van Zijn universele macht, terwijl de tweede visie meer uitgaat van het leven zelf van Jezus, waarbij Zijn menselijke zwakheid gezien wordt als fundamenteel voor de verlossing.

Dit heeft belangrijke gevolgen voor de interpretatie, aangezien deze ‘Jezus-centrische’ visie leidt tot echt geloven in de kracht van God om te verlossen zonder de geringste menselijke tussenkomst, en vanuit deze visie krijgt een minder duidelijk aspect van het Oude Testament juist reliëf, namelijk: de wonderverhalen. Zij wijzen immers naar de goddelijke macht, die handelt wanneer die maar wil om te redden; ze gaan gepaard  aan het bewustzijn van de absolute menselijke zwakte, die maakt dat de mens geen rol speelt in die uitredding. Zo zou Jezus volgens dr. Byler het Oude Testament hebben opgevat.  
Voorts nam D. Byler de verhalen van het Oude Testament nog eens door, en hij legde uit dat de verhalen hun rechtvaardiging meer vinden door wat ze zeggen in het geheel van de canon, dan door wat ze op zich te zeggen hebben.
Met andere woorden: alle verhalen samen vormen een alomvattende geschiedenis die door de gelovige lezer (eerst de Joodse en daarna de Christelijke), kan worden bekeken als een geheel, en dan moet elk verhaal vanuit die visie opnieuw worden gelezen.
Tot slot presenteerde Dr. Byler vanuit deze interpretatie sleutel een lezing van het verhaal van de Rode Zee, en ook het verhaal van Gideon, waaruit bleek in welke mate beide verhalen een absoluut pacifisme uitstralen dat van de gelovige een volkomen vertrouwen in God verwacht, en dus een houding van absolute non-interventie vereist. De mens hoeft niets te doen!

Een lezing van deze verhalen zonder ze in het het kader van het geheel te zien, kan juist leiden tot een positieve opvatting voor een militaire interventie van de mens (met name in het geval van Gideon), maar dat is niet zo als men ze leest in het licht van het Oude Testament als geheel.
Om deze reden verdient de wijze waarop Jezus het oudtestamentische verhaal van Jozua leest de voorkeur boven de tot nu toe gangbare lezing.
Een saillant détail is dat Jozua, die in het Hebreeuws Jehoshuwa heet, (de Aanwezige redt), dezelfde naam draagt als Jezus, die wij via het NT bij Zijn Griekse naam kennen, maar wiens oorspronkelijke naam ook Jehoshuwa (II) is. Zo kan Byler zeggen dat Jehoshuwa I moet worden gelezen en uitgelegd vanuit de visie van Jehoshuwa II.

Na afloop werd het "einde van de cursus" van de Theologische workshop gevierd. Op zijn Spaans: met eten en drinken. Dit jaar waren er totaal achttien workshops, bovenop de 110 in voorgaande jaren.
Eens temeer bood de Theologische Workshop mensen een vertrouwde omgeving om er zonder vooroordelen dingen te leren, die hen helpen de Bijbel te verstaan.

Wetenschap en Geloof.
Niet alleen in het kader van de Theologische Workshops werd er gedoceerd, de FliednerFederatie organiseerde dit jaar de zesde conferentie in het kader van Wetenschap en Geloof, en daarin stelde de paleontoloog Simon Conway Morris zich als gelovige de vraag of de mensheid het onvermijdelijke einddoel van de evolutie is. Hij wordt gezien als vertegenwoordiger van de ‘natuurlijke theologie’, waarbij de natuur wijst op Gods bestaan.

Het gedrag en de bouw van mens en dier loopt parallel.

‘De sporen van de evolutie zijn nog altijd aanwezig in ons hele lichaam!’
Met deze stelling begon Simon C. Morris zijn lezing. Hij is een zeer geziene hoogleraar in de Paleobiologische Evolutie aan de universiteit van Cambridge en hij hield zijn lezing hierover aan de Universiteit van Comillas (Madrid). De lezing werd georganiseerd door de FLiednerstichting en de Leerstoel voor Wetenschap, Technologie en Religie (CTR) van Comillas. Volgens professor Morris berust de evolutie op een beperkt aantal mogelijkheden en was daarom voorbestemd. (In feite was het voor hem ondenkbaar dat er géén evolutie zou plaatsvinden!) Het bewijs ziet hij in de parallelle evolutie. Telkens weer vinden we vergelijkbare biologische oplossingen in de natuur. Dat maakt dat het gedrag en de bouw van mensen en dieren zich in veel opzichten in dezelfde richting ontwikkelden. Dankzij de buitengewone ontwikkelingen van de wetenschap zijn wij in staat deze parallelle ontwikkelingen te onderkennen.

Er blijft echter volgens Simon Conway Morris een groot grijs gebied: de aard van het menselijk bewustzijn. Wat gebeurt er bij het ontstaan van muziek, wiskunde, taal of de rede, al die dingen die ons – in zijn visie – onderscheiden van de rest van de schepping? Deze vraag houdt hem bezig, een vraag die wij niet kunnen beantwoorden als wij ons beperken tot de studie van de hersenen om het verstand te begrijpen... Onze taal is, net als muziek en wiskunde, gebouwd op achterliggende ideeën, die hij mythen noemt, waarvan de structuur ons ontgaat. Dus hebben we er geen vat op.


Ethische leidraad...
De lezing van prof. Morris werd bijgewoond door Pedro Zamora, directeur van de Fliedner Campus, José Manuel Caamaño, directeur van de leerstoel voor Wetenschap, Technologie en Religie; en Pablo de Felipe, coördinator van het Centrum voor Wetenschap en Geloof van de FLiednerstichting. (v.l.n.r.)

Tijdens de presentatie merkte prof. Caamaño op dat ‘de vooruitgang in kennis ontegenzeggelijk positief is voor de mensheid en dat daarom een dergelijke vooruitgang ook niet tegen te gaan is. De ontwikkeling moet altijd worden gebaseerd op een ethische leidraad’.

De leerstoel voor Wetenschap, Technologie en Religie is een integraal onderdeel van de Technische Hogeschool voor Engineering en heeft als doelstelling: het bevorderen en mogelijk maken van een grondige en diepgaande dialoog tussen het wereldbeeld vanuit wetenschap en technologie en dat vanuit het filosofische, ethische en theologische denken.
Aan de andere kant komt het Centrum voor Wetenschap en Geloof van de theologische faculteit SEUT (Stichting Federico Fliedner) met de opzet om bij te dragen tot de studie van de relatie tussen wetenschap en geloof vanuit het Protestantse academische veld. De Fliedner lezingen Wetenschap en Geloof zijn sinds 2010 een jaarlijks evenement.




Pensioenen

De Spaanse Staat heeft lak aan de uitspraken van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens. De Staat behoort het Hof verslag te doen van de maatregelen die worden genomen, om de door het Hof gesignaleerde rechts-ongelijkheid t.a.v. de Spaanse predikanten weg te werken, zoals is uitgesproken n.a.v. de zaak Francisco Manzanas, maar dat gebeurt niet. Tot drie keer toe heeft de I.E.E. een beroep gedaan op de Commissie voor Kerk en Samenleving van de Europese Raad van Kerken om te bemiddelen bij de Raad van Ministers die verantwoordelijk is voor het toepasen van de uitspraken van het Hof.

Bij het tweede verzoek, van de I.E.E. en de FEREDE samen, heeft de Spaanse Staat toegezegd de kwestie tussen juni en december 2014 op te lossen. Toen die belofte niet werd nagekomen, kreeg men de toezegging dat die nu voor juni 2015 zou worden opgelost. Maar helaas!
De I.E.E. bestempelt dit uitstel als een onrechtmatige daad, en maakt zich er zorgen over dat de eventuele maatregelen, als die al genomen worden, waarschijnlijk geen einde zullen maken aan de discriminatie, en zo dus een aanfluiting zullen blijven voor de Spaanse Grondwet en het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens. De uitspraak van het Hof moet immers toegepast worden op alle vergelijkbare zaken waarin deze discriminatie speelt.  

In overleg met de gepensioneerde predikanten en weduwen zijn er daarom nu door de I.E.E. opnieuw zes eisen ingediend bij het Hof (voor 5 predikanten en een weduwe). Die moesten voor half 2015 worden afgehandeld. De Spaanse landsadvocaat heeft de eisen verworpen, in die gevallen waar de rechter positief heeft gereageerd.

Maar nu heeft een Spaanse rechter in Barcelona aan mevrouw Ana Blanco, de weduwe van ds. Gabriel Cañellas, het recht op een weduwenpensioen toegekend, op grond van de door haar man als predikant verrichte arbeid!
(En dat is echt nieuws!)
In de uitspraak werd overwogen dat er twee fundamentele rechten van de predikanten in Spanje zijn geschonden: 1) het recht om op voet van gelijkheid met de Spaanse priesters te worden behandeld èn 
2) het recht op de vrijheid van godsdienst. Een belangrijke tweede stap voorwaarts dus.

Er zijn echter ook haken en ogen: de Spaanse predikanten hebben tot 1991 geen pensioenrechten mogen opbouwen en ze hebben daar dus ook niet aan meebetaald. (Na 1991 konden dienstdoende predikanten met terugwerkende kracht tot 1977 deelnemen aan het stelsel van sociale zekerheid, mits er over die periode ook premie betaald zou worden, hetgeen voor velen niet haalbaar was. De I.E.E. heeft zelf die premies voor de dienstdoende predikanten betaald, en kwam zo in de financiële problemen.) Ds. Cañellas heeft ruim 30 jaar als predikant gewerkt tot aan 1990, dus hij kwam net een jaar tekort, en tot zijn dood in 2011 heeft hij geen cent pensioen ontvangen van de overheid. Daar heeft de kerk derhalve zelf moeten bijspringen. Zijn weduwe heeft in 2013 een weduwenpensioen aangevraagd, en dat nu is toegekend.

Deze uitspraak heeft als logische consequentie dat de weduwe met terugwerkende kracht dan ook een afdracht ten behoeve van het pensioenfonds zou moeten doen. Ter compensatie van de geleden schade heeft de rechter echter besloten dat zij dat niet hoeft te doen.

De FEREDE vroeg tevergeefs om hulp.

De Federación de Entidades Religiosas Evangélicas de España (FEREDE), heeft op 15 juni 2015 een brief geschreven aan Mariano Rajoy, de premier van de Spaanse regering en leider van de Partido Popular, waarin men hem vraagt de behandeling van de hervorming van KB 369/1999 te stoppen, en te bevorderen dat er een wet zou komen die ‘een einde maakt aan discriminatie op religieuze gronden waar de Protestantse predikanten in Spanje onder lijden’. Ook het Raadgevend Comité van de godsdienstvrijheid gaf de FEREDE gelijk. Het gewraakte KB regelt de voorwaarden waaronder de predikanten van de kerken die zijn aangesloten bij de FEREDE onder de sociale zekerheid vallen.

De brief herinnerde eraan dat er geen overgangsregeling is opgenomen in het KB, die een oplossing zou bieden voor de predikanten die, door hun late toelating, niet lang genoeg premie zouden kunnen betalen om hen in aanmerking te laten komen voor een pensioen.
Bovendien herinnerde de brief aan het feit dat na tal van vergeefse verzoeken één van de betrokken predikanten zijn heil heeft gezocht bij de rechtbank, en uiteindelijk gehoord is door het Europese Hof voor de Rechten van de Mens, dat op 3-4-2012 Spanje veroordeelde wegens ‘discriminatie om religieuze redenen’, in deze zaak. Er bleek n.l. een structureel manco in de Spaanse wetgeving t.a.v. Protestanten. In het analoge geval van de katholieke priesters, die voor 1999 evenmin premie betaalden, was het n.l. mogelijk de jaren waarin ze als geestelijke hadden gewerkt zonder meer mee te laten tellen voor het pensioen, (dat gold zowel voor wereldheren als ordepriesters en religieuzen, en zelfs uitgetreden priesters). Voor de Protestantse geestelijkheid was dit integendeel niet het geval.

Na de uitspraak van het Europese Hof heeft de FEREDE de regering diverse voorstellen gedaan om een oplossing te vinden voor de in totaal ongeveer 122 gedupeerden en weduwen, zonder ooit antwoord van de Spaanse regering te krijgen. Wel werd door de Staatssecretaris van de sociale zekerheid als enige reactie aan de FEREDE de tekst gestuurd van een een wijziging van KB 369/1999, van 5 maart 2015, een KB waarbij voorwaarden en aanvullende eisen gesteld werden die de Federatie volkomen verwerpelijk achtte, omdat zij slechter zijn dan de voorwaarden en eisen die destijds werden opgesteld voor de katholieke diocesane geestelijkheid, en omdat het KB geen rekening houdt met de bijzondere kenmerken van de Protestantse predikanten, (bijvoorbeeld dat de meeste predikanten gehuwd zijn), een groep die dus beter te vergelijken is met de uitgetreden geestelijkheid van de RKK dan met de priesters.
De FEREDE stelt met nadruk dat, indien de voorgestelde wijziging wordt goedgekeurd, dit geen enkel positief effect zal hebben voor de betroffen predikanten, aangezien de meesten niet in staat zijn te voldoen aan de opgelegde eisen om een minimum pensioen te krijgen. Op die manier zal het KB niet voldoen aan de eis van het Europese Hof, maakt het geen einde aan de gesignaleerde gebrekkige wetgeving, en evenmin aan de discriminatie op religieuze gronden, waardoor de Protestantse predikanten eens te meer in een penibele situatie blijven verkeren. 

Helaas, op 3 juli 2015 heeft Raad van Ministers de volgende twee Koninklijke Besluiten inzake kerken en religieuze organisaties goedgekeurd.


1. Koninklijk Besluit dat de verklaring van religieuze organisaties in Spanje regelt als ‘officieel verworteld’. (M.a.w. onderdeel zijnde van de geschiedenis en bijgedragen aan de vorming van de identiteit van Spanje)

Dit Koninklijk Besluit heeft tot doel het reguleren van de procedure voor de verklaring van religieuze denominaties in Spanje als ‘officieel verworteld’, in overeenstemming met artikel 7.1 van de organieke wet 7/1980 van 5 juli, over de vrijheid van godsdienst. Het regelt ook de procedure die deze verklaring kan annuleren als er een drastische wijziging van de omstandigheden optreedt. In dit KB is eveneens een aantal wijzigingen voorzien, die gevolgen hebben voor Godsdiensten die reeds als zodanig erkend zijn. Het KB treedt in werking de dag na de bekendmaking in het Staatsblad.

2. Koninklijk Besluit dat de registratie van religieuze organisaties regelt.

Dit Koninklijk Besluit, in overeenstemming met artikel 5 van de organieke wet 7/1980 van 5 juli, over de vrijheid van godsdienst, heeft als doel het reguleren van de registratie van religieuze organisaties, instellingen en handelingen vatbaar voor registratie, registratieprocedures en de juridische gevolgen daarvan. Het register van religieuze organisaties zal als algemeen en openbaar register ter inzage liggen bij het ministerie van Justitie. Deze nieuwe verordening is op 3 juli in het Staatsblad gepubliceerd, treedt in werking in oktober 2015, en vervangt het vorige Koninklijk besluit van 9 januari 1981. Het introduceert een aantal innovaties om ‘beter aangepast te zijn aan de nieuwe realiteit van de godsdienstvrijheid in Spanje, aan de manier van registratie in de huidige practijk en aan de behoeften van religieuze groeperingen’.
Het Koninklijk Besluit maakt deel uit van de wetgeving van het Grondwettelijk Hof en de richtsnoeren van de organisatie voor veiligheid en samenwerking in Europa (OVSE) op de verwerving van de rechtspersoonlijkheid van religieuze groeperingen.
Hiermee worden een paar van de verzoeken die de FEREDE al jaren bij de regering deed, opgenomen in de wet, maar er worden ook enkele eisen in opgenomen, waarvan de FEREDE duidelijk had gemaakt dat ze er tegen waren.



Wat verandert er?

Toename van het aantal groeperingen en van de inschrijvingen.

De Wet verruimt de aard van de groeperingen die toegang hebben tot het register en van de in te schrijven documenten. Naast de kerken, daarmee verbonden organisaties en federaties, kunnen ook hun regionale onderafdelingen, plaatselijke gemeenten, instituten, seminaries of opleidingscentra en faculteiten voor theologisch of religieus onderwijs, en religieuze gemeenschappen, instituten voor gewijd leven of wat voor andere groepering ook, voor zover al deze groeperingen zijn gesticht door de kerk, worden ingeschreven.

Als een novum worden er ook nieuwe beschrijvingen opgenomen in het register, zoals de identiteit van de verantwoordelijken van het vertegenwoordigend orgaan, (die was facultatief), de oprichting en de afscheiding van groeperingen van een Federatie, maar ook de dienstdoende geestelijken (die voorheen niet in het register stonden, maar met het nieuwe K.B. is hun registratie verplicht, tenminste wanneer ze religieuze ceremonies houden met civiele gevolgen zoals het sluiten van huwelijken), de ontbinding van de groepering, en alle andere gegevens die zijn afgeleid van de ondertekende samenwerkingsovereenkomsten. 
(Het mag duidelijk zijn dat bij het opstellen van deze wet primair is gedacht aan RK priesters, kloosters, bisdommen etc. 
De Protestanten worden erbij gefrommeld. Vandaar de vage formuleringen! GVvH)

Men hoeft niet meer naar een kantoor te komen, maar kan wijzigingen ook doorgeven via e-mail en website, tot uiterlijk twee jaar na de datum van inwerkingtreding van de wet, om de middelen die nodig zijn voor het elektronisch beheer van toepassingen mogelijk te maken. 
D.w.z.: zodra de regering dat in orde heeft.
I.h.a. zijn alle processen van registratie van groeperingen en handelingen met betrekking tot het aanbieden van documenten, die voorheen bij ver-zoeken gevoegd werden, veranderd, reden waarom de FEREDE al werkt aan nieuwe modellen, aangepast aan de eisen van de nieuwe wet, zodat religieuze groeperingen ze kunnen gebruiken. 
De wet verplicht tot wijzigingen van gegevens die al in het register staan te registreren in de volgende gevallen:
- Wijziging van de statuten, wettelijke vertegenwoordigers, toetreding of opzegging van het lidmaatschap van de religieuze groeperingen tot of van een Federatie en opheffing van religieuze groeperingen: binnen 3 maanden na het besluit van de overeenkomst of het feit dat aanleiding gaf tot de verandering. 
- Aftreden van predikant of priester: binnen 1 maand na het feitelijk aftreden.

Openbaarheid van de registratie.

In de nieuwe verordening ligt de nadruk op de openbaarheid van de registers, waardoor iedere geïnteresseerde in staat is de gegevens te controleren van de in het register vermelde groeperingen via de website van het ministerie van Justitie.
Burgers zouden nu efficienter de registers kunnen raadplegen, en minder procedures hebben te doorlopen. 


Verklaring van het functioneren van religieuze groeperingen.

De wet stelt de verplichting vast van de geregistreerde groepen hun registerdata actueel te houden. Daartoe moeten ze elke 2 jaar langs electronische weg een verklaring van hun functioneren indienen, waarvoor formulieren in april 2016 beschikbaar zullen zijn voor de religieuze groeperingen. 
Bron: FEREDE

De FEREDE, heeft nul op het request gekregen. 15 juni 2015.

Voor velen was het al jaren een irritante zaak dat je 0,7% van je inkomstenbelasting ten goede kon laten komen aan óf de RKK óf een door de overheid geaccepteerd sociaal doel. Als men zo'n hokje niet aankruist gaat alles gewoon naar de Staat. De FEREDE, het overkoepelend orgaan voor contacten tussen Protestanten in Spanje en de overheid, heeft geprobeerd het voor elkaar te krijgen dat de Protestantse kerken (of niet-RK-kerken) ook een hokje konden krijgen, maar dat is niet gelukt. Daarvoor ‘zou er een nieuw concordaat met de Staat moeten worden gesloten’, en ‘deze regering acht zich niet bevoegd’.

Het concordaat met de RKK is onder Franco gesloten, hij is er niet meer. Maar een aantal jaren geleden is de mogelijkheid verruimd, zodat ook sociale doelen hiervan konden profiteren, en dat werd wel buiten het concordaat om geregeld. Overigens zijn er ook heel wat Protestanten die vinden dat je als kerk geen geld van de Staat moet accepteren. Daarover zijn de meningen grondig verdeeld, ook binnen de kerken.
Maar op de Staatsbegroting 2016 is wel voorzien dat de R.K.K. in 2016 elke maand 13,2 miljoen euro ontvangt!!!



Spaanse zaken

Podemos

Podemos (Spaans voor “we kunnen”) (en een aanhaling van de kreet uit de verkiezingscampagne van Barack Obama “Yes we can”) is een Spaanse politieke partij, opgericht op 11 maart 2014 door progressieve activisten uit de 15 mei-beweging (15-M of Indignados <Verontwaardigden>), die ontstaan was uit de Spaanse protestbeweging van 2011–12. (Te vergelijken met de Occupy beweging).
De feitelijke leider van de beweging is Pablo Iglesias Turrión, schrijver en hoogleraar Politieke Wetenschappen aan de Universidad Complutense in Madrid, en af en toe tv-presentator voor een politiek discussieprogramma op een kleine zender. Zijn manier van praten en wat hij zegt heeft hem snel populair gemaakt. Hij zegt wat veel mensen denken en willen horen.
Bovendien is hij erg actief op Twitter en Facebook, dé communicatiemiddelen van deze tijd, waarmee zaken op een makkelijke en goedkope manier heel snel gedeeld kunnen worden.

Podemos kreeg, samen met ongeveer 26 andere nieuwe kleine partijen, de wind in de zeilen door de groeiende ontevredenheid met de twee gevestigde politieke partijen: de Partido Popular (de Volkspartij) en de PSOE (Spaanse Socialistische Arbeiderspartij). Podemos maakte daarbij gebruik van de infrastructuur van de Indignados (Verontwaardigden) en van netwerken via sociale media. Alleen al op de eerste dag van zijn bestaan verzamelde de partij 50.000 handtekeningen! Pablo Iglesias zegt inspiratie te halen uit de Griekse radicaal-linkse coalitie SYRIZA, geleid door Alexis Tsipras. Bij de Europese Parlementsverkiezingen van 2014 behaalde de partij 5 van de 54 voor Spanje beschikbare zetels in het Europees Parlement.

Het zijn juist de schandalen die spreken van fraude en corruptie, de armoede en werkloosheid, de grote verschillen tussen de laagste en de hoogste standen, die maken dat de mensen geen vertrouwen meer hadden in het systeem, en open stonden voor iets nieuws. Ook het ontbreken van vertrouwen in de huidige politieke partijen zoals de PP, PSOE of de linkse IU (Verzameld Links) hebben gemaakt dat Podemos in korte tijd een van de grootste partijen in het land kon worden.

Hokjes: Podemos wil zich niet in een hokje laten stoppen van ‘links’ of ‘rechts’, maar wil vóór alles verandering van het systeem. Transparantie en inspraak bij belangrijke zaken is een eerste vereiste, ook moet er een echt minimum inkomen komen, nu is het nog mogelijk dat hele gezinnen zonder geld zitten. Een vorm van bijstand moet de ergste gevallen van armoede verhelpen. En huisuitzettingen moet verboden worden. Dat zijn natuurlijk punten waarmee je de mensen wel op de hand krijgt. Realisten begrijpen vanzelfsprekend dat je dat allemaal niet binnen een paar jaar voor elkaar krijgt.

24 mei 2015 ‘Groot succes voor nieuwe partijen in Spanje, de conservatieven gaan onderuit’, kopten de kranten. De regionale en gemeentelijke verkiezingen hebben voor grote verschuivingen in de Spaanse politiek gezorgd. De regionale verkiezingen van 24-5-15 betroffen dertien van de zeventien regio’s die Spanje rijk is. (Catalonië volgt nog in september, Baskenland en Galicië volgend jaar. In Andalusië werd in maart gestemd.)
Nieuwe partijen als Podemos en Ciudadanos (Burgers) hebben in elke regio wel zetels gekregen. Maar de PP van premier Rajoy behaalde het slechtste resultaat in twintig jaar, al is die in de meeste regio’s nog wel de grootste partij geworden. Maar nergens is er nog een meerderheid. Zo is het oude twee-partijen-stelsel (PSOE en PP), waarbij kleinere partijen aan de zijlijn stonden, ten val gekomen. 

Naast de regionale verkiezingen kon er ook gestemd worden voor meer dan achtduizend gemeenteraden. Ook hier heeft het succes van lokale partijen de politiek veranderd. In grote steden als Madrid en Valencia is de PP nog steeds de grootste partij, maar die is zijn meerderheid kwijt. In Barcelona heeft het lokale burgerplatform Barcelona en Comú gewonnen.

Deze verkiezingen werden als een graadmeter gezien voor de nationale verkiezingen, eind dit jaar. Op basis van deze verkiezingen zou de PP 26,5 % krijgen, en de PSOE 25,5 %.
Door machinaties van de elite, van gezaghebbende kranten als El País en El Mundo is intussen verwarring gezaaid, en door leugencampagnes en laster in woord en geschrift is de opkomst van Podemos tot staan gekomen.
We zullen zien wat de verkiezingen aan het eind van het jaar ons brengen.



Uithuiszettingen

Paco en Sonia winnen het van de bank.

Nadat ze 93 dagen op de stoep voor de deuren van een bank in Alicante hebben gekampeerd, om nieuwe afspraken over hun hypotheek te maken, is het hun gelukt een accoord met de bank te sluiten.
U weet inmiddels waarschijnlijk dat je in Spanje je huis kwijt raakt aan de bank wanneer je de hypotheek niet kunt betalen, maar dat je wel met de rest van de schuld blijft zitten. De waarde van het huis wordt daar niet van afgetrokken, een misstand, waar de kerken al vaker tegen hebben geprotesteerd. Paco en Sonia, hebben het met behulp van het Platform tegen de Huisuitzettingen in Alicante gewonnen.
Na 93 dagen en 93 nachten kunnen ze een nieuwe fase ingaan.

De onderhandelingen hebben er toe geleid dat hun schuld is teruggebracht tot 10.000 euro, die ze zullen afbetalen zodra ze werk vinden, en in elk geval binnen 15 jaar. De schuld kan ook niet worden verhaald op hun kinderen, evenmin op hun ouders, die niet borg hoeven te staan.

Bovendien verlengt de bank het huurcontract van de sociale huurwoning waarin Paco en Sonia met hun twee kinderen nu wonen, met twee jaar. Deze overeenkomst zal, volgens het Platform tegen Huisuitzettingen, een belangrijk precedent vormen, maar in deze 93 dagen hebben ze wel heel zware momenten meegemaakt. En hun problemen mogen dan voor dit moment opgelost zijn, er zijn er nog velen zoals zij.

Armoede.

Ruim 11,7 miljoen Spanjaarden leven op de rand van armoede, dat zijn er 2.6% meer dan in 2009. Bijna 32% ervan zijn kinderen.

Toename van maatschappelijke isolatie.

De kern van de Spaanse samenleving die wèl volledig sociaal geïntegreerd is, is al in de minderheid en bedraagt momenteel slechts 34.3% van de bevolking, terwijl dit in 2007 ruim 50% was. Dat toont de reikwijdte van de financiële en sociale achteruitgang. We moeten bij die kern denken aan mensen die volop mee kunnen doen aan de samenleving. Dit betekent dat in feite een kwart van de bevolking in Spanje zelfs niet meer aan de rand van de samenleving staat, maar daar in wezen al van is buitengesloten. Van die 11,7 miljoen verkeert 5 miljoen in een situatie van ernstige isolatie. Bovendien moet men bedenken dat 2 op de 3 personen uit die groep al vóór de crisis in deze situatie verkeerden. Zij kunnen al jaren geen kant meer op. Dit betreft vooral gebieden als huisvesting en gezondheidszorg.
Van de 11,7 miljoen armen heeft 77,1% geen werk, 61,7% geen toegang tot huisvesting en 46% tot gezondheidzorg. Het betreft vaak grote gezinnen met veel kinderen en jongeren. Bovendien wordt de kwetsbaarheid van de jeugd over de hele linie steeds groter. Cijfers: 35% van de jongeren leven in buitengesloten huishoudens en 27% van de jonge werklozen vallen buiten het onderwijssysteem. Aldus bronnen van de overheid.

Er wordt, hoe ironisch, gesproken van een generatie met een hypotheek.



Suïcide

Er is sprake van een alarmerende stijging van het aantal zelfdodingen in Spanje door de crisis, maar die wordt verzwegen door de media.

De crisis ruïneert en doodt. In Spanje zijn er dagelijks gevallen van zelfmoord waarvan de media geen verslag doen. Officieel om geen paniek te zaaien en de tragedie te verzachten. Opnieuw lijken de gevolgen belangrijker dan de oorzaken. En de oorzaken zijn duidelijk: je politieke en financiële kaste!
Een van de recente gevallen is dat van een gehandicapte vrouw in Malaga. De pers hield de dramatische dood stil, terwijl er op straat meer dan honderd mensen getuige waren. Isabel, een gescheiden 56-jarige kon het feit niet aan dat ze haar huis zou moeten verlaten, gedwongen door een huisuitzetting.
De vrouw wiep zich op straat vanaf de elfde verdieping van haar huis in de calle Maestro Chapi. De schrijver van dit bericht hoorde het via een ooggetuige, een van die velen die getuige waren van de beangstigende minuten van wachten, met de vrouw op de reling van het balkon, met haar rug naar de straat en zich doof houdend voor de wanhopige oproepen om het niet te doen van politie, brandweer en buren…

Zulk nieuws schokt de mensen in het land bijna elke dag maar het wordt doodgezwegen. Geen enkele politicus spreekt over de toename van het aantal zelfmoorden in Spanje. Zelden komen ze in de nieuwsberichten terecht.

Depressies met fatale gevolgen treffen vooral ondernemers die hun een levenswerk zagen instorten. Aangezien Spanje een land van familiebedrijven is, heeft de ellende een speciale gevoelswaarde. Voor de ondergang is het verantwoordelijkheidsgevoel nog groter, vandaar de wanhoop. ‘Sorry, maar ik heb geen andere mogelijkheid. Pas goed op jezelf’. Met deze woorden nam Isabel vóór het einde van haar leven per telefoon afscheid van een vriend. Het is een van de weinige gevallen waar we van hebben gehoord. Het merendeel van de Spaanse zelfmoorden blijft in het donker, zonder dat de tragedie naar buiten komt. Hoewel er geen officiële cijfers zijn, en veel van deze gevallen worden gecamoufleerd als ongevallen, vinden er dagelijks zelfmoorden plaats als gevolg van economische onzekerheid, volgens Eures, het netwerk dat is opgezet door de Europese Commissie om de arbeidsmobiliteit te stimuleren.
Het gaat om werkgevers, werklozen, zelfstandigen, of gepensioneerden met een miezerig pensioentje die uit het leven stappen vanwege gebrek aan geld, werk of uit wanhoop. Ondernemers spreken van een dramatische situatie. Tienduizenden bedrijven zijn gesloten in de afgelopen drie jaar. Men heeft het over de buitensporige last van de belastingen, het gebrek aan investeringen door de regering, achterstallige betalingen door overheidsdiensten, extreme bureaucratie en corruptie.

Ze leven van het pensioen van grootvader
In de media presenteert men het beeld van een Spanje dat wanhopig is door de crisis: huizenhoge prijzen, lonen waar geen beweging in zit (en die behoren tot de laagste in Europa), en record-belastingen. Sommige mensen geven toe dat zij, om te overleven, zelfs voedingsmiddelen in de supermarkten hebben moeten stelen. Maar hoe dan ook, gezinnen geven niets meer uit. Velen leven met heel het gezin van het toch al bedreigde pensioen van grootvader. Wat consumptie betreft is dit de ergste situatie in meer dan 70 jaar. Ook werknemers die hun baan hebben verloren vallen ten prooi aan zelfmoord. En dan hebben we het nog niet eens over de jonge mensen die in de klauwen van de drugs terecht gekomen zijn door het volkomen gebrek aan toekomstverwachtingen. Men vreest dat het aantal drugsverslaafden in Spanje groter is dan in de tweede helft van de jaren zeventig. Geld is er niet om drugs te kopen. Volgens een politiebron worden er zelfs verdovende middelen geproduceerd uit koeienpoep.
Het is moeilijk om te weten welke zelfmoorden helemaal te wijten zijn aan de crisis, en welke anders ook zouden zijn gebeurd.
Maar het is een onbetwistbaar feit dat ze zijn toegenomen.
Het leven is hard in Spanje. Misschien wel harder dan ooit sinds de Spaanse burgeroorlog. En het allerergste is dat er weinig plaats is voor hoop.
Hoeveel zelfmoorden zullen in de komende maanden in stilte plaats vinden?



Leven in den vreemde…

Leven in den vreemde is níet synoniem aan rijkdom, een goed leven en goed werk… leven in den vreemde is synoniem aan knokken, zwaar werk, offers, eenzaamheid, durf, overleven, vernederingen, minachting en uitbuiting; het is ook synoniem aan het afzien van veel dingen en je opofferen voor anderen, met als doel een beter leven… dat wil zeggen: voor al diegenen die nooit hun land hebben verlaten, en die het wagen om kritiek te hebben op ons allen die met durf, angst, hoop en bovenal veel vertrouwen in God de moed hebben gehad om ons knusse land te verlaten om nieuwe horizonnen te zoeken en een betere toekomst!!!
Tekst van een van de mensen die gebruik maken van de hulp van El Camino (De Weg) in Alicante, ons Diasporaproject voor 2014



Herdenkingsdienst Germanwings

27 april 2015, was er een herdenkingsdienst voor de slachtoffers van de ramp met Germanwings in Barcelona. Duitsland en Frankrijk hebben dat heel fijngevoelig aangepakt, met ruimte voor anders- (en on-)gelovigen. Maar in Barcelona was oecumene onbestaanbaar. 
De Protestanten waren pijnlijk getroffen!



Prima voorbeeld!
Maar… er zijn ook leuke berichten uit Spanje! De burgemeester van een dorp bij Toledo, Villafranca de los Caballeros, zal dit jaar geen geld uitgeven aan subsidies voor een stierengevecht, maar bestemt dit geld voor schoolboeken. Dit heeft nu even prioriteit, zegt hij. Hij is de enige niet, die er zo over denkt!




DIASPORA-COLLECTE!

Frater-Nadal, een gemeenschap die (kerk)grenzen overstijgt.

Ook dit jaar willen wij, ondanks de nood in eigen land, vragen om een plekje op het collecterooster van uw gemeente. Dit op verzoek van de Iglesia Evangélica Española, een oude Protestantse kerk in Spanje. In Rubí, dicht bij Barcelona, is Frater-Nadal een bekend begrip. Het is een afkorting van Fraternidad-Navidad: Kerst-broederschap. Maar dan in het Catalaans. Frater-Nadal is een (tot nu toe) door vrijwilligers uit kerk en maatschappij gerunde voedselbank annex sociale dienstverlening, die jaren geleden ontstond in de Protestantse Kerk van Rubí. Het doel was: een mooie kerst voor de allerarmsten, en, zo mogelijk, iets extra’s om de winter door te komen. De tijden veranderden: door toevloed van illegalen en recentelijk als gevolg van de economische crisis die bijna àlle lagen van de bevolking treft zijn er veel méér armen en kanslozen - het hele jaar door.
 
De Protestantse kerk van Rubí, geïnspireerd door het Evangelie van Jezus Christus, doet het (on)mogelijke om in urgente situaties snelle en doel-treffende hulp te bieden, en wel in strikt overleg met de Sociale Dienst van de stad, en met de Caritas van de RKK, om doublures te voorkomen. Er wordt ook nauw samengewerkt met de Stichting Voedselbanken, waarvoor Frater-Nadal distribueert, en waardoor ze worden gecontroleerd op kwaliteit etc.
Slechts één-derde van de vrijwilligers die zich het hele jaar door inzetten is afkomstig uit de kerk, de rest bestaat uit medeburgers zonder kerkelijke binding, die door hen zijn geïnspireerd en mèt hen solidair willen zijn met de zwakken in de samenleving.

In 2013 zijn bijna 1000 gezinnen bijgestaan, in hun geval één-ouder-gezinnen of paren met kinderen ouder dan 30 maanden. 3198 personen hebben samen 18431 voedselpakketten ontvangen van ongeveer 19 kilo. Maar men krijgt ook kleding en basisbehoeften voor het dagelijks leven als kam, zeep en pen.
Daarbij nam het kerkgebouw tot oct. 2014 een essentiële plaats in als opslagplaats en distributiecentrum voor grote massa’s pakketten.
Sinds 2009 is het aantal afnemers van de hulp sterk gestegen. De pakketten werden in drie jaar kleiner, van gemiddeld 26,6 kg > 17,2 kg. De laatste twee jaar heeft men met pijn en moeite een niveau van 19 kg kunnen halen, terwijl 21 kg het ideaal is, maar dat lukte  helaas niet. Ook de samenstelling van de groep afnemers veranderde: was in 2009 nog 29% afkomstig uit Spanje, en de rest uit Afrika, Z- en M-Amerika, en een klein deel uit Europa, nu is de vraag vanuit Spanje zelfs verdubbeld!

Omdat de bijna 100-jarige kerk de hoeveelheden voedsel en kleding die er werden opgeslagen niet meer kon verwerken, en omdat het gebouw al onherstelbare schade had geleden, werd in 2014 een nieuw magazijn aangekocht. Om al dit werk te kunnen blijven doen, móét men er een NGO van maken, zodat de voortgang ervan gewaarborgd kan blijven. Dat betekent, samen met de nieuwe locatie, dat er aanpassingen nodig zijn, o.a. van de computersystemen, zodat bijv. aan- en afvoer ten behoeve van de distributie op elkaar kan worden afgestemd.

Nog urgenter is echter is op dit moment de aankoop van levensmiddelen, want tot nu toe droeg de Europese Unie zo’n 40%van de hoeveelheid voedsel bij, maar door bezuinigingen valt die subsidie nu weg. Dat is natuurlijk rampzalig! In plaats daarvan heeft het Spaanse ministerie van landbouw heeft alleen ’droge groenten’ als peulvruchten en linzen toegezegd, zonder stil te staan bij het feit dat velen van de doelgroep niet eens in staat zijn deze groenten te koken! Zaken als melk, olie en conserven als blikjes tonijn, tomaten, sardines, waarop zij overleven, ontbreken. Als je dat weet, draait je hart toch om!
Dus, alstublieft, help ons helpen. Uw geld komt voor 100 % ter plekke!

Vraag in uw gemeente of ze voor ons project een (extra) collecte willen houden... we sturen de folder met deze gegevens graag op! 



Financiën
Eerder dit jaar konden wij als bijdrage in de predikantensalarissen het tot € 6.000 verhoogde bedrag overmaken naar Spanje.

De opbrengst voor het project van de Vereniging Op Weg (El Camino) van € 537,70 van de Diasporacollecte 2014 werd ook overgemaakt.

Giften en collecteopbrengsten voor de Diasporacollecte zien wij graag onder doelvermelding tegemoet op onze rekeningen NL 58 ABNA 0456774068 of NL 46 INGB 0000315800

Zonder Uw bijdragen zijn wij niet in staat onze Spaanse broeders en zusters te blijven steunen.
Uw giften op bovengenoemde rekening zijn meer dan welkom.

G.B. van Delft
Penningmeester




Op persoonlijke titel een aanvulling van uw secretaris…
Om overbodige uitgaven te besparen wordt heel het boekje hier zelf geprint, gevouwen, geniet en verzendklaar gemaakt. Dat scheelt kapitalen, maar ook zo kost dit boekje nog een paar euro, voordat het in uw brievenbus ligt. We maken het met veel liefde en inzet, maar het zou ook fijn zijn als u, indien dat in uw vermogen ligt, een klein bedrag zou kunnen overmaken voor de Stichting.
Als bestuur dragen we de meeste persoonlijke kosten die we maken zelf.
Op onze site kunt u de jaarverslagen lezen onder het kopje ANBI.

 

In Memoriam Manfred Benzing.

Manfred Benzing is naar de Heer gegaan

Manfred Benzing, directeur van het oecumenisch centrum “Los Rubios” in Málaga, is bij terugkomst in Málaga na enkele dagen in zijn geboorteland Duitsland te hebben doorgebracht op 8 juni 2015 op 57-jarige leeftijd overleden. Hij was jarenlang lid van de kerkgemeente in Granada en was sinds 2008 de bezielende leider van “Los Rubios”, waar hij onder andere jarenlang de predikanten van de I.E.E. ontving voor hun jaarlijkse ontmoeting. Ook organiseerde hij de laatste synode in Malaga… Hij zal zeer gemist worden. Niet in het minst door zijn vrouw Maite en hun kinderen. Bid voor hen a.u.b.